Η "μικρή εικόνα" της τηλεόρασης φέτος εκπέμπει απελπισία και ξελίγωμα. Σε ένα ποσοστό, αυτό φαίνεται λογικό και εξηγήσιμο: στην κρίση, στο πένθος, στην απόγνωση και στις μη διαχειρίσιμες καταστάσεις ο άνθρωπος κρεμιέται από το σεξ κι από την κλειδαρότρυπα.
Όταν, όμως, ανοίγει το πλάνο, η "μεγάλη εικόνα" έχει άλλα να πει. Πάει πολύ πίσω, φτάνει στο 2008, τότε που άρχισαν οι πρώτες αναταράξεις της κρίσης στον κορμό των καναλιών, στη διαφημιστική τους ισχύ, τότε που η κατευθυντήριος γραμμή προς στελέχη σε όλη την ιεραρχική κλίμακα, ήταν αυτή της ήπιας έντασης, του «παιδιά, μη φωνάζετε, να ζήσουμε όλοι», του ειρηνικού ανταγωνισμού, που το επικείμενο λουκέτο στο Alter υπαγόρευε χαμηλούς τόνους και πούδρα ελαφριά.
Πάντα ήταν χαμηλή η στάθμη, αλλά τώρα υπάρχουν λόγοι για να να χαμηλώσει κι άλλο
Τώρα, όμως, με τις άδειες να ανεμίζουν λίγες και ισχνές (σαν τις 4 «Μικρές Κυρίες» της Λουίζας Άλκοτ) δεν υπάρχει κανένας λόγος να μείνουν τα μαχαίρια στα θηκάρια. Θα γίνουν και θα ειπωθούν τα πάντα, θα ρωτιούνται όσα πραγματικά δεν ενδιαφέρουν κανέναν, όσα απαντούν στα ταπεινά ένστικτα, όχι αναγκαστικά για να σημειωθούν σοβαρά ποσοστά τηλεθέασης, αλλά για να δοθεί το μήνυμα ότι το μέσο έχει περάσει σε άλλη εποχή, ακόμη πιο σκληρή, ακόμη πιο έτοιμη για όλα. Πάντα ήταν χαμηλή η στάθμη, αλλά τώρα υπάρχουν λόγοι για να να χαμηλώσει κι άλλο και αυτό πρέπει να γίνει σαφές.
Συμβαίνουν αυτά, όταν δεν έχεις και πολλά να χάσεις πλέον ή ακόμη χειρότερα μπορεί να χάσεις τα πάντα. Γι’ αυτό 15 μέρες τώρα και βάλε οι ερωτήσεις των τηλεοπτικών συνεντεύξεων αφορούν το κρεβάτι, το εσώρουχο, τον «προσανατολισμό» της κρεβατοκάμαρας: ο Γκλέτσος (πολύ πρόθυμα), ο Αλέφαντος (προθυμότερα), ο Τατσόπουλος δεν γλίτωσαν τις περίεργες ερωτήσεις, τον πειρασμό να εκφέρουν μία απαράδεκτη άποψη (ειδικά οι δύο πρώτοι) περί ομοφυλοφίλων. Κι από τον «αποχυμωτή», φυσικά, δεν γλιτώνουν ούτε τα κοριτσάκια. Είναι ερωτευμένα; Έχουν γκόμενο; Μήπως είναι στριγκλούλες και δεν τους «κάθεται» κανείς; Τι, νιώθουν άσχημα που τις ρωτάνε τέτοια πράγματα; Γιατί, δεν είναι κακό, φυσιολογικά πράγματα είναι αυτά.
Φυσιολογικότατα. Για κάποιον που φλερτάρει με τον γκρεμό και δεν ξέρει άλλο κλαδί για να πιαστεί. Δεν είναι τίποτα. Θα δούμε κι άλλα στο αμέσως επόμενο διάστημα. Χειρότερα κι από αυτά που είδαμε τα τελευταία 26 χρόνια, χειρότερα κι από την τηλεόραση του «Ερωτοδικείου» και των «Παρατράγουδων», χειρότερα κι από τη μεσημβρινή ζώνη του «Ε».
σχόλια