To τέλος του ουρακοτάγκων από τον πλανήτη ίσως είναι μόνο δέκα χρόνια μακριά, εάν εγκαίρως δεν ληφθούν μέτρα για τη διατήρηση των δασών στην Ινδονησία και τη Μαλαισία.
Επισήμως πλέον, οι ουρακοτάγκοι στο Βόρνεο κατατάσσονται ως άκρως απειλούμενο είδος από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) σύμφωνα με ανακοίνωσή της τον περασμένο μήνα.
Σε μόλις 25 χρόνια, περισσότερο από το ένα τέταρτο των δασών της Ινδονησίας - 76 εκατομμύρια στρέμματα, μια έκταση σχεδόν όση είναι η η Γερμανία - έχει εξαφανιστεί.
Ένας από τους κύριους λόγους είναι η μαζική αποψίλωση της γης των τροπικών δασών που μετατρέπεται σε φυτείες φοινικέλαιου. Το λάδι χρησιμοποιείται για μια τεράστια ποικιλία διαφορετικών καταναλωτικών προϊόντων όπως πατατάκια, πίτσες, ζυμαρικά και ντόνατς αλλά και σε οδοντόκρεμες, σαμπουάν και προϊόντα βιοντίζελ.
Νωρίτερα φέτος, η Greenpeace κατηγόρησε δεκάδες εμπορικούς κολοσσούς πως δεν ελέγχουν αν το φοινικέλαιο που προμηθεύονται προέρχεται από παράνομα αποψιλωμένες εκτάσεις.
Ο Alan Knight, διευθύνων σύμβουλος του Ιnternational Animal Rescue (IAR) με παρατηρητήριο στο Βόρνεο, προειδοποίησε πως οι ουρακοτάγκοι είναι στο χείλος της εξαφάνισης και πως θα εξαφανιστούν το πολύ σε δέκα χρόνια αν δεν γίνει άμεσα αλλαγή στη διαχείριση των δασών που είναι και η φυσική τους κατοικία.
Η Ινδονησία θα μπορούσε να απαγορεύσει τις νέες φυτείες φοινικέλαιου για να σταματήσει τις δασικές πυρκαγιές που προκαλούνται από εμπρησμούς. Αυτό γίνεται προκειμένου να δικαιολογηθούν οι νέες εκτάσεις που προκύπτουν συνεχώς και τελικά καταλήγουν να γίνονται φυτείες. Οι εκτάσεις που καίγονται είναι πραγματικά τεράστιες και κάθε φωτιά θανατώνει χιλιάδες άγρια ζώα, η τα αναγκάζει σε μετακινήσεις και λιμοκτονία. Σύμφωνα με την IUCN ο πληθυσμός των ουρακοτάγκων του Βόρνεο μειώθηκε περισσότερο από 60% μεταξύ 1950 και 2010 και αναμένεται να μειωθεί περαιτέρω κατά 22 τοις εκατό μέχρι και το 2025.