FacebookTwitter"Bee Balling”, μια «μπαλα» από μέλισσες, Karine Aigner. Μεγάλο Βραβείο
«Ένα ζεστό ανοιξιάτικο πρωινό στο Νότιο Τέξας, μια θηλυκή μέλισσα κάκτου (Diadasia rinconis) βγήκε από τη μικρή, κυλινδρική φωλιά της στο έδαφος, ανεβαίνοντας όπως η στάχτη από μια καμινάδα. Σχεδόν αμέσως, την κατέκλυσαν δεκάδες αρσενικά που πετούσαν γύρω της, με τα καστανοκόκκινα σώματά τους να σχηματίζουν μια θορυβώδη «μπάλα ζευγαρώματος» καθώς ανταγωνίζονταν για μια ευκαιρία να συνευρεθούν μαζί της. Μετά από περίπου 20 δευτερόλεπτα, η μπάλα των μελισσών διαλύθηκε και το θηλυκό πέταξε μακριά - με ένα μόνο, νικηφόρο αρσενικό να κρατιέται σφιχτά στην πλάτη της.
Οι συγκεντρώσεις αυτές διαρκούν μόνο λίγο περισσότερο από μια εβδομάδα, και η φωτογράφος Karine Aigner είχε την τύχη να απαθανατίσει μια σπάνια στιγμή. Αν και είναι ελάχιστες οι φορές που έχουν καταγραφεί από τον άνθρωπο, αυτές οι ιθαγενείς μέλισσες παίζουν κρίσιμο ρόλο ως επικονιαστές, ιδίως για τους κάκτους φραγκόσυκο (Opuntia spp.), μια κρίσιμη πηγή διατροφής για πολλά είδη στην ξηρή αμερικανική νοτιοδυτική περιοχή".
Όπως πάντα, η Ακαδημία Επιστημών της Καλιφόρνια διοργανώνει αυτή την εκδήλωση για να γιορτάσει τη βιοποικιλότητα της Γης και η φετινή μεγάλη νικήτρια, η Karine Aigner, πήρε το κορυφαίο βραβείο για μια σπάνια ματιά στο παράξενο τελετουργικό ζευγαρώματος των μελισσών των κάκτων.
Η δική της είναι μία μόνο από τις πολλές φωτογραφίες του διαγωνισμού που καταγράφουν την εκπληκτική συμπεριφορά των ζώων, είτε βρίσκονται στη στεριά είτε κάτω από το νερό. Για παράδειγμα, η εικόνα του Jose Grandío με μία «ακροβατική» ερμίνα είναι ένα γοητευτικό παράδειγμα ανεξήγητης συμπεριφοράς που οι επιστήμονες προσπαθούν ακόμη να κατανοήσουν. Όποιος κι αν είναι ο λόγος για αυτόν τον «χορό», αυτό που είναι σαφές είναι ότι είμαστε τυχεροί που έχουμε φωτογράφους όπως ο Grandío που είναι πρόθυμοι να αφιερώσουν χρόνο για να απαθανατίσουν αυτές τις τούμπες και τα άλματα.
FacebookTwitter «Το παιχνίδι της Ερμίνας» του Jose Grandío. Φιναλίστ για τη Χερσαία Ζωή.
«Τις πρώτες πρωινές ώρες ενός κρύου χειμωνιάτικου πρωινού στις γαλλικές Άλπεις, ο φωτογράφος Jose Grandío ξάπλωσε ακίνητος στο χιόνι, περιμένοντας να βγει από το λαγούμι της μία ερμίνα (Mustela erminea). Είχε περάσει τις προηγούμενες ημέρες περιμένοντας με τον ίδιο τρόπο, χωρίς αντίκρισμα, αλλά η υπομονή του επρόκειτο να ανταμειφθεί. Λίγο μετά την ανατολή του ήλιου, η ερμίνα βγήκε στο χλωμό, χειμωνιάτικο φως και προχώρησε σε μια θεαματική παράσταση. «Φαινόταν να παίζει με το φρέσκο χιόνι που μόλις είχε πέσει, κάνοντας ξαφνικά άλματα και σέρνεται μέσα στο χιόνι», θυμάται ο Grandío.
Οι επιστήμονες έχουν δει τις ερμίνες να επιδίδονται σε παρόμοιες επιδείξεις σε πολλές περιπτώσεις και αναφέρονται στη συμπεριφορά αυτή ως «χορό», αν και οι απόψεις τους διίστανται σχετικά με το τι παρακινεί τα άλματα και τα στριφογυρίσματα. Μερικές φορές, οι χοροί εκτελούνται μπροστά από ένα κουνέλι ή ένα μεγάλο πουλί σε μια φαινομενική προσπάθεια να μπερδέψουν ή να αποσπάσουν την προσοχή ενός πιθανού θηράματος - μια στρατηγική που έχει αποδειχθεί αποτελεσματική σε αρκετές καταγεγραμμένες περιπτώσεις. Άλλες φορές, όπως συνέβη στην επίδειξη που φωτογράφησε ο Grandío, δεν υπάρχει κανένα αρπακτικό ζώο στον ορίζοντα και ο χορός φαίνεται να είναι απλώς μια έκφραση πληθωρικότητας. Μια τρίτη υπόθεση είναι ότι οι χοροί αποτελούν στην πραγματικότητα μια ακούσια αντίδραση σε μια παρασιτική μόλυνση, δεδομένου ότι οι ερμίνε είναι γνωστό ότι είναι ξενιστές παρασιτικών σκουληκιών του κρανίου. Όποια και αν είναι η ερμηνεία της συμπεριφοράς, ένα πράγμα που έχουν μάθει οι επιστήμονες είναι ότι όταν συνδέονται με μια επίθεση σε ένα μεγάλο είδος θηράματος, αυτές οι επιδείξεις μειώνουν τον κίνδυνο τραυματισμού της ερμίνας - πιθανότατα επειδή παρέχουν ένα στοιχείο έκπληξης. Ένα τέτοιο όφελος θα μπορούσε τελικά να ενισχύσει τη συμπεριφορά, είτε ήταν αρχικά σκόπιμη είτε όχι.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η ερμίνα πηδούσε και χόρευε για περίπου μισή ώρα προτού επιστρέψει στη φωλιά της για το υπόλοιπο της ημέρας. Αν και το κίνητρο για την επίδειξη δεν είναι σαφές, ο Grandío δεν μπορεί να μην σκεφτεί ότι ήταν ένα παιχνίδι γι' αυτόν, μια χαρούμενη απάντηση στο παρθένο χιόνι.
Είτε εξερευνώντας τελετουργίες ζευγαρώματος είτε εξετάζοντας τον τρόπο με τον οποίο τα ζώα προσαρμόζονται στην ανθρώπινη εξάπλωση, όλες οι φωτογραφίες εξυμνούν τον φυσικό κόσμο. Και, ταυτόχρονα, μας διδάσκουν για το τι πραγματικά συμβαίνει στο ζωικό βασίλειο. Έτσι, ενώ θαυμάζουμε την καλλιτεχνική πλευρά αυτών των φωτογραφιών, μαθαίνουμε περισσότερα για το πώς τα ζώα ευημερούν ή αγωνίζονται και τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε.
FacebookTwitter «Μετά την πτώση» του David Slater. Νικητής στην κατηγορία της υδρόβιας ζωής
«Τα θαλάσσια λιοντάρια της Καλιφόρνιας (Zalophus californianus) είναι εμβληματικά μέλη του οικοσυστήματος του κόλπου του Μοντερέι και ο φωτογράφος David Slater λατρεύει τις καταδύσεις μαζί τους. «Περνούν από μπροστά σου με τέτοια ομορφιά και χάρη που σε αφήνουν άναυδο». Ξετρελαίνεται. Αλλά κατά τη διάρκεια μιας κατάδυσης τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Σλέιτερ έγινε μάρτυρας μιας πιο ζοφερής σκηνής με θαλάσσια λιοντάρια. Σε ένα βρώμικο τμήμα του βυθού, ένας νεκρός θαλάσσιος λέοντας είχε πέσει στην τελευταία του κατοικία, με μια πολύχρωμη σειρά από αστερίες (Patiria miniata) διασκορπισμένα στο σώμα του σαν λουλούδια που πετάχτηκαν από συγγενείς σε έναν τάφο. Οι συγκεκριμένοι αστερίες είναι παμφάγοι και συχνά τρέφονται με κουφάρια που καταλήγουν στον πυθμένα του ωκεανού». FacebookTwitter "Frame Within a Frame" του Sitaram May. Νικητής στην κατηγορία φωτογραφίας ιπτάμενων ζώων
«Ο φωτογράφος Sitaram May θεωρούσε τη φωτογράφιση άγριων ζώων ως κάτι που απλώς έκανε ενώ ταξίδευε. Αλλά όταν η πανδημία της COVID-19 σάρωσε τον πλανήτη, άρχισε να δίνει μεγαλύτερη προσοχή στην άγρια ζωή στην αυλή του. "Ένα βράδυ, καθισμένος στο μπαλκόνι μου, κοίταζα μια μηλιά όπου νυχτερίδες έρχονταν συχνά για να φάνε τους καρπούς", θυμάται. "Όλος ο κόσμος καταριόταν τις νυχτερίδες, αλλά εγώ αποφάσισα να τις παρατηρήσω". Ο May πέρασε τρεις εβδομάδες παρατηρώντας τις νυχτερίδες, μαθαίνοντας τελικά να προβλέπει τη συμπεριφορά τους και να εντοπίζει τα κενά στις κορυφές των δέντρων από όπου ήταν πιθανό να κάνουν έφοδο. Σε ένα τέτοιο άνοιγμα, κατάφερε να τραβήξει αυτή τη λήψη, πλαισιώνοντας τέλεια τη νυχτερίδα μέσα σε πλούσια, πράσινα φυλλώματα». FacebookTwitter "Ιστός αράχνης" του Bence Máté. Νικητής στην κατηγορία της χερσαίας ζωής
«Ξημέρωνε στο Εθνικό Πάρκο Kiskunsag της Ουγγαρίας και ο φωτογράφος Bence Máté βρισκόταν ακίνητος, αναπνέοντας όσο πιο σιγά μπορούσε, πάνω στην επιπλέουσα κρυψώνα του σε μέγεθος φέρετρου. Μπροστά του, ένας ευρασιατικός κάστορας (Castor fiber) ήταν απασχολημένος με το να ροκανίζει ένα δέντρο, με φόντο τις πρώτες ακτίνες του πρωινού ήλιου. Κομμένα δέντρα ξεπρόβαλλαν σαν πάσσαλοι αποβάθρας από το νερό που ήταν καλυμμένο από ομίχλη. Σε ένα από αυτά λαμπύριζε ο ιστός μίας αράχνης. Η αιθέρια σκηνή ήταν κάτι παραπάνω από όμορφη- ήταν μια εντυπωσιακή απεικόνιση της ιδέας ότι οι κάστορες μεταμορφώνουν το περιβάλλον τους όταν κατασκευάζουν φράγματα, δημιουργώντας ενδιαιτήματα που χρησιμοποιούνται από πολλά άλλα είδη». FacebookTwitter "Shooting Star" του Tony Wu. Υδάτινη Ζωή φιναλίστ.
«Τρεις ημέρες πριν από την πανσέληνο του περασμένου Ιουλίου, ο φωτογράφος Tony Wu βούτηξε σε έναν κόλπο στα ανοικτά των ακτών της Kagoshima, Ιαπωνία, αναζητώντας έναν Asterropteryx semipunctata - ένα ψάρι σε μέγεθος μπάλας γκολφ με φωτεινές, κουκίδες διάσπαρτες στα σκούρα λέπια του. Ήλπιζε εδώ και εβδομάδες να φωτογραφίσει το όμορφο ψάρι και ήταν προετοιμασμένος να αφιερώσει όλη την κατάδυση του σε αυτό το έργο. Αλλά αφού εντόπισε τον αρχικό του στόχο, ο Wu παρασύρθηκε από μια άλλη «αστρική» σκηνή: Έναν αστερία (Leiaster leachi) που ανασηκώθηκε στις άκρες των ποδιών του και άρχισε να αναπαράγεται, εκτοξεύοντας έναν «Γαλαξία» από σπέρμα στο θαλασσινό νερό.
Όπως και πολλά θαλάσσια ασπόνδυλα, οι αστερίες αναπαράγονται απελευθερώνοντας μεγάλες ποσότητες σπέρματος και αυγών στο νερό μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Για να μεγιστοποιήσουν τις πιθανότητες γονιμοποίησης, συγχρονίζουν τις προσπάθειές τους με τα γειτονικά μέλη του είδους τους, με οδηγό τη θερμοκρασία, το φως και τον σεληνιακό κύκλο.»
FacebookTwitter "Embryology" του Jaime Culebras. Χερσαία Ζωή: Φιναλίστ.
«Μια φεγγαρόλουστη νύχτα κοντά στον ερευνητικό σταθμό Yanayacu στο βορειοανατολικό Εκουαδόρ, ένας θηλυκός βάτραχος Nymphargus wileyi πήδηξε πάνω σε μια φτέρη και διέσχισε ένα από τα φύλλα της, ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα ενός αρσενικού που περίμενε. Εκείνος ανέβηκε στην πλάτη της, προετοιμασμένος να την κρατήσει σφιχτά για αρκετές ώρες μέχρι εκείνη να εναποθέσει τα αυγά της. Φυλαγμένα μέσα σε μια ζελατινώδη μάζα που αποτρέπει τα αρπακτικά και προστατεύει από την αφυδάτωση, τα έμβρυα αναπτύχθηκαν για λίγες ημέρες στην άκρη της φτέρης πριν πέσουν στο νερό για να συνεχίσουν τη μεταμόρφωσή τους. Ο επιστήμονας και φωτογράφος Jaime Culebras απαθανάτισε αυτό το εκπληκτικό στιγμιότυπο.»
FacebookTwitter "Into the Light" του Pål Hermansen. Νικητής της κατηγορίας «Η Τέχνη της Φύσης»
«Όταν ο φωτογράφος Pål Hermansen βγήκε έξω, ένα δροσερό πρωινό του Μαρτίου στο Σκι της Νορβηγίας και κοίταξε πίσω στο σπίτι του, απογοητεύτηκε. Ένα από τα εξωτερικά φώτα είχε μείνει αναμμένο όλη τη νύχτα, και μέσα στο φωτεινό κώνο του, είδε τους σκοτεινούς λεκέδες δεκάδων εντόμων, που είχαν παρασυρθεί στο θάνατό τους από τον μικροσκοπικό «φάρο». Καθώς καθάριζε το φωτιστικό, ο Χέρμανσεν εμπνεύστηκε και φωτογράφισε τα έντομα, ελπίζοντας να αναδείξει "τα κρυμμένα πλάσματα που αποτελούν θεμέλιο για τη ζωή μας - πλάσματα που εύκολα αγνοούμε"». FacebookTwitter "Sickening Delicacy" του Bence Máté. Νικητής στην κατηγορία Ανθρωπος/Φύση.
«Ταξιδεύοντας στα Καρπάθια της Ρουμανίας πριν από αρκετά χρόνια, ο φωτογράφος Bence Máté συνάντησε μια φρικτή σκηνή. Σε μια περιοχή αναπαραγωγής βατράχων (Rana temporaria), εκατοντάδες βάτραχοι επέπλεαν νεκροί στο νερό και σε πολλούς έλειπαν τα πίσω πόδια τους. Οι λαθροθήρες είχαν αρπάξει τα αμφίβια από τη λίμνη καθώς προσπαθούσαν να αναπαραχθούν, τους είχαν κόψει τα πίσω πόδια για να τροφοδοτήσουν το εμπόριο βατραχοπόδαρων και τα είχαν πετάξει πίσω στο νερό, αφήνοντάς τους να πεθάνουν ανάμεσα στους γόνους τους. "Ήταν η σκληρότητα που με συγκλόνισε περισσότερο", λέει ο Máté, "αλλά και η ζημιά που προκλήθηκε στους τοπικούς πληθυσμούς". FacebookTwitter «Κρυμμένη ομορφιά» του Tom St George. Νικητής στην κατηγορία τοπίων
"Βαθιά μέσα στη χερσόνησο Yucatán του Μεξικού, ο φωτογράφος Tom St George συνάντησε αυτό το απόκοσμο, φαινομενικά άψυχο σπήλαιο, με τα αμυδρά φωτισμένα νερά του να διαπερνώνται από χιλιάδες δραματικούς σταλακτίτες. Όσο αφιλόξενο κι αν φαίνεται, αυτό το πλημμυρισμένο σπήλαιο δεν είναι στην πραγματικότητα καθόλου άγονο. Αποτελεί μέρος ενός εκτεταμένου υπόγειου δικτύου περασμάτων, καταβόθρων και σπηλαίων που φιλοξενούν μια εκπληκτική ποικιλία ψαριών και πλαγκτόν, τα περισσότερα από τα οποία απαντώνται μόνο στο Γιουκατάν. Πολλά από αυτά απειλούνται με εξαφάνιση»
