Είναι κοινό μυστικό πως οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται σε δυσχερή θέση τα τελευταία δύο χρόνια παρ΄όλη την ενίσχυση τους με πάνω από 80 δις από το Δημόσιο. Η φυγή των καταθέσεων που συνεχίζεται αμείωτη, η έκθεση τους σε ελληνικά ομόλογα, η υποβάθμιση τους από τους οίκους αξιολόγησης που καθιστά απαγορευτική κάθε προσφυγή στις αγορές για δανεισμό ασκούν ασφυκτικές πιέσεις στον τραπεζικό κλάδο.
Η εκμηδένιση της χρηματιστηριακής τους αξίας, τις καθιστά εύκολο στόχο κάθε επίδοξου αγοραστή, ενώ ο δανεισμός τους από την ΕΚΤ(πάνω από 100 δις) είναι η μόνη εγγύηση της λειτουργίας τους.
Ως εκ τούτου επανέρχονται τα σενάρια συγχωνεύσεων, με κυρίαρχο την ένωση Εθνικής-Eurobank-ΤΤ. Ειδικά το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, λόγω των υψηλών διαθεσίμων του και της υψηλής κεφαλαιακής του επάρκειας ( κοινώς έχει πλεόνασμα γύρω στα 4 δις) είναι το μήλο της έριδος για τους διάφορους τραπεζικούς ομίλους. Πριν από ένα χρόνο είχε ναυαγήσει η –μάλλον αστεία-πρόταση για εξαγορά του ΤΤ από την Πειραιώς.
Οι συγχωνεύσεις, ως ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσουν οι τράπεζες ρευστότητα, επανέρχεται μαζί με την πρόταση για εθελοντική διακράτηση από τη μεριά τους, των ομολόγων που λήγουν ( συμφωνία Βιέννης).
Η λύση αυτή είναι σίγουρα προτιμότερη για τις τράπεζες από μια αναδιάρθρωση του χρέους με κούρεμα της αξίας των ομολόγων. Κι αυτή όμως η λύση θα έχει συνέπειες για το ενεργητικό τους, που για να περιοριστούν, οι συγχωνεύσεις μοιάζουν αναγκαίες. Ο αντίλογος είνα πως εκτός από κεφάλαια, οι τράπεζες θα ενώσουν και τα απαξιωμένα ομόλογα τους.
σχόλια