ADVERTORIAL
Γήπεδα γειτονιάς. Σκαρωμένα στα πιο απίθανα σημεία. Εμφανίζονται αιφνιδιαστικά, σχεδόν από το πουθενά. «Καλά, έχει γηπεδάκι εδώ;» Πάντα κάποιος που θα εκπλαγεί όταν τα συναντήσει. Πάντα κάποιες μνήμες μας θα ξυπνήσουν. Γιατί αυτά τα μέρη, που είναι τόσο ξεχωριστά για τον καθένα μας, είναι ταυτόχρονα και τόσο κοινά για όλους μας.
Παίξαμε σε αυτά ως πιτσιρικάδες, καταφύγαμε και πάλι αργότερα ως ενήλικοι. Μπορεί με λιγότερες αντοχές αλλά πάντα με την ίδια αγωνία πριν το σουτ. Πάντα με το ίδιο πάθος στο μπάσιμο. Είναι τα μέρη όπου οι μπασκετμπολίστες της κάθε περιοχής δίνουμε το καθημερινό μας ραντεβού. Πηγαίνουμε εκεί κρατώντας μία μπάλα. Είναι τα σημεία επαφής για γενιές παικτών μπάσκετ. Ηλικιακά ανάμεικτες ομάδες των τριών ή των τεσσάρων παικτών. Αμετανόητοι παλιοί και νέοι που εκκολάπτονται. Εκείνοι που θυμούνται το '87 και εκείνοι που γεννήθηκαν δεκαετίες μετά από αυτό. Πάντα κάποιος που θα μιλήσει για τον τελικό που άλλαξε την ιστορία του μπάσκετ στην Ελλάδα.
Με εμάς, τους ίδιους τους παίκτες, να αναγνωρίζουμε φάουλ, βήματα και άουτ. Χωρίς φωτεινούς πίνακες να καταγράφουν τους πόντους και τις ποινές. Με έναν από εμάς να ανακοινώνει το σκορ μετά από κάθε καλάθι. Χωρίς χρονόμετρα. Με τους παίκτες να συμφωνούμε στους πόσους πόντους θα λήξει ο αγώνας. Στους έντεκα, στους δέκα πέντε. «Το πάμε στους είκοσι ένα;» Υπάρχει πάντα κάποιος από εμάς που προτείνει παράταση. Με τον αγωνιστικό χώρο να μοιράζεται συχνά ανάμεσα σε τέσσερις ομάδες. Με τη σύνθεσή τους ρευστή. Ο αντίπαλος μας σε αυτόν τον αγώνα, συμπαίκτης μας στον επόμενο. Τα «μονάκια» να είναι πιο εξαντλητικά από όσο αρχικά φανταζόμασταν αλλά και πιο διασκεδαστικά από τις αρχικές μας προσδοκίες. Στα γήπεδα των γειτονιών μας δίνονται μεγάλοι αγώνες, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Και τις περισσότερες φορές χωρίς φώτα καν. Στα γήπεδα των γειτονιών μας με τις ξεθωριασμένες διαγραμμίσεις, η μπάλα χτυπάει σε ραγισμένα ταμπλό, περνάει μέσα από στραβά στεφάνια και σκισμένα, αν όχι ανύπαρκτα, διχτάκια. Οι σκουριασμένες μπασκέτες ρίχνουν τη σκιά τους πάνω μας. Οι λακκούβες κυριαρχούν στο τσιμεντένιο δάπεδο. Γεμίζουν με νερά μετά τις βροχές. Η μπάλα κολλάει. Οι τραυματισμοί καραδοκούν σε κάθε μας ντρίπλα. Τα γήπεδα της γειτονιάς, είναι γεμάτα από «τυφλά σημεία». Πόσες φορές άλλωστε δεν είναι αξιοποιήσιμα μόνο κατά το ήμισυ;
Οι τακτικοί παίκτες εξοικειωνόμαστε με τα προβληματικά σημεία, μαθαίνουμε να τα εντάσσουμε στο παιχνίδι ή να τα αποφεύγουμε. Αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί το ζητούμενο. Δεν πρέπει να υπάρχει ποτέ κάποιος που θα κινδυνεύει. Τα ζητήματα των γηπέδων της γειτονιάς δεν αποτελούν κομμάτι της γοητείας τους, αλλά εμπόδιο στην άθληση, στην απόλαυση του παιχνιδιού, στην απρόσκοπτη διάθεση, εν τέλη, του ελεύθερου μας χρόνου. Τα γήπεδα της γειτονιάς χρειάζονται την προστασία μας για να συνεχίσουν να αποτελούν αυτό που είναι.
Σκοράρουμε για το γήπεδο της γειτονιάς μας
Η δράση Make Your Point, της ΕΚΟ αποσκοπεί στη βελτίωση της καθημερινότητας των αθλητών μέσα από την ανακαίνιση των γηπέδων της γειτονιάς με μόνη προϋπόθεση τη συμμετοχή μας. Μπαίνοντας στο ΕΚΟ APP στέλνουμε μία φωτογραφία από το γήπεδο που θέλουμε να ανακαινιστεί. Το γήπεδο της γειτονιάς μας. Στη συνέχεια μία επιτροπή από εκπροσώπους της ΕΚΟ/ΕΣΑΚΕ και του ΠΣΑΚ θα προκρίνει δέκα γήπεδα ανά την Ελλάδα από αυτά που προτείναμε μέσω φωτογραφιών. Μετά θα «παίξουμε» έναν αγώνα μπάσκετ μέσα από το ΑPP της ΕΚΟ. Οι πόντοι μας θα καταμετρηθούν υπέρ του γηπέδου που θέλουμε.
Εκτός από το APP, μπορούμε να μαζεύουμε πόντους και από μπασκέτες που θα στήνονται έξω από τα γήπεδα σε επιλεγμένους αγώνες. Στην προσπάθεια μας αυτή συντάσσονται και οι παίχτες των ομάδων της EKO BASKET LEAGUE. Σε κάθε αγωνιστική ο MVP διαλέγει το γήπεδο που θέλει να δωρίσει τους πόντους που σημειώθηκαν από όλες τις ομάδες.
Σκοράρουμε για το γήπεδο της γειτονιάς μας, λοιπόν. Γι αυτή την πρωταρχική κοιτίδα που ξεκινήσαμε όλοι μας, και ανεξάρτητα από το πού φτάσαμε επιστρέφουμε, ακόμα και νοερά.
σχόλια