Σήμερα θα τελεστεί η κηδεία του Γιάννη Ιωαννίδη στη Θέρμη, ενώ θα προηγηθεί λαϊκό προσκύνημα στο «Αλεξάνδρειο Μέλαθρο».
Στις 17:00 στη Θέρμη Θεσσαλονίκης, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί και θαυμαστές, θα συνοδεύσουν τον «ξανθό» στην τελευταία του κατοικία. Αντί στεφάνων, η οικογένεια του Γιάννη Ιωαννίδη ζήτησε από όποιον το επιθυμεί να καταθέσει τα χρήματα στη Σχολή Τυφλών Θεσσαλονίκης.
Πριν από την κηδεία, όπως έγινε γνωστό απ’ την ΚΑΕ Άρης, θα υπάρξει λαϊκό προσκύνημα στο μπασκετικό του «σπίτι», στο Αλεξάνδρειο, εκεί όπου έζησε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του.
Οι φίλαθλοι θα έχουν τη δυνατότητα να τον «αποχαιρετήσουν» με τον δικό τους τρόπο και γι’ αυτό η ΚΑΕ Άρης κάλεσε να δώσουν όλοι το «παρών» στις 15:30, όταν και η σορός του Ιωαννίδη θα βρεθεί για τελευταία φορά στο «Παλέ».
Χθες το μεσημέρι πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση στον Άγιο Ιωάννη Βούλας, προκειμένου να πουν το τελευταίο «αντίο» στον «Ξανθό» συγγενείς, φίλοι και γενικά άνθρωποι του αθλητισμού, που δεν θα μπορέσουν να ταξιδέψουν για την εξόδιο ακολουθία.
Γιάννης Ιωαννίδης: Ο συγκινητικός επικήδειος της κόρης του - «Κοουτσάρα μου, το παιχνίδι δεν τελείωσε»
Στιγμές συγκίνησης εκτυλίχθηκαν και την Πέμπτη, στην επιμνημόσυνη δέηση που τελέστηκε στον Άγιο Ιωάννη Βούλας, εκεί όπου συγκεντρώθηκαν προκειμένου να πουν το τελευταίο «αντίο» στον «Ξανθό» συγγενείς, φίλοι και γενικά άνθρωποι του αθλητισμού, που δεν θα μπορέσουν να ταξιδέψουν για την εξόδιο ακολουθία.
Η κόρη του Γιάννη Ιωαννίδη, Ελένη-Θεοδώρα, εκφώνησε τον επικήδειο μέσα στον Άγιο Ιωάννη Βούλας και συγκίνησε τους πάντες με τα λόγια της. Μάλιστα, στο φινάλε του διάβασε στίχους από το αγαπημένο του τραγούδι της αγαπημένης του Μαρινέλας. Το “καμιά φορά”.
«Έφυγες για το τελευταίο σου ταξίδι. Και δεν είμαι μόνη μου. Εδώ είναι όλοι για να σου πούνε το τελευταίο “αντίο”, να σου φωνάξουν σιωπηλά το πόσο σε αγαπάμε και τι θα σημαίνεις πάντα για την οικογένειά σου, το μπάσκετ, για τον αθλητισμό, για ολόκληρη την Ελλάδα.
Έφυγες νωρίς και ένδοξα μπαμπά. Έφυγες, αλλά πάλεψες με γενναιότητα, όπως το έκανες σε όλη σου τη ζωή. Στάθηκες στις επάλξεις, πολέμαγες σαν θηρίο, δεν φοβόσουν κανέναν και τίποτα. Ήσουν γεννημένος νικητής και ατρόμητος. Και τώρα που σε αποχαιρετάμε, πάλι αγέρωχο σε βλέπω μπροστά μου.
Δάκρυα αυλακώνουν τα πρόσωπά μας, σήμερα που σου λέμε το “αντίο” αλλά υπάρχει και ο αντίλογος και η παρηγοριά. Θρηνούμε που σε χάσαμε, μα χαιρόμαστε κιόλας επειδή ζήσαμε μαζί σου, μεγαλώσαμε μαζί σου, βαδίσαμε στις στράτες που χάραξες, ακολουθήσαμε τις οδηγίες που μας έδινες.
Πάντοτε ζητούσες να σε προσφωνούν κόουτς και τίποτε άλλο. Κοουτσάρα μου θα σου πω κάτι. Το παιχνίδι δεν τελείωσε, απλώς πήρες ένα τάιμ άουτ για να το συνεχίσεις στα επουράνια γήπεδα, περνώντας στην αθανασία. Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου Μαρινέλας λέει “θέλω να αλλάξω ουρανό, μα δεν, μα δεν υπάρχουν δρόμοι”. Εσύ όμως μπαμπά μου τους βρήκες αυτούς τους δρόμους».
