Είναι επτά το απόγευμα και στο υπόγειο ενός γενικού γυμνασίου-λυκείου στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης ο Γιώργος Κουγιουμτσίδης δίνει ραντεβού για να φωτογραφηθεί τη στιγμή που στον χώρο προπονούνται και τα υπόλοιπα παιδιά του παλαιστικού συλλόγου της περιοχής. Είναι το μέρος που από μικρό παιδί επισκέπτεται καθημερινά και προπονείται μαζί με άλλα είκοσι-τριάντα άτομα.
«Σχολείο-σπίτι-προπόνηση μέχρι τις δέκα και μισή το βράδυ», έτσι περιγράφει την εφηβεία του σε ένα χωριό κοντά στο Ωραιόκαστρο. Την περασμένη εβδομάδα, στα είκοσι ένα του, ο Γιώργος έγραψε ιστορία, ανεβαίνοντας στο πρώτο σκαλί του βάθρου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων και έπειτα, με διαφορά λίγων ημερών, κερδίζοντας την πρωτιά στο ευρωπαϊκό των ανδρών στη Βουδαπέστη, στο αγώνισμα της ελεύθερης πάλης. Ήταν το πρώτο μετάλλιο της Ελλάδας στο συγκεκριμένο είδος αγωνίσματος μετά από δεκατέσσερα χρόνια.
Όταν μιλάει είναι κάτι παραπάνω από ντροπαλός. Επιλέγει τις λέξεις προσεκτικά και προσπαθεί να συνηθίσει τα φώτα που έπεσαν ξαφνικά επάνω του μετά την επιτυχία.
Νομίζω ότι ο αθλητής, όπου και να βρίσκεται, αν βάλει έναν στόχο, θα τον πετύχει. Έχω πάει σε πολλές πόλεις στο εξωτερικό, σε χωριά που έχουν πολύ κακές εγκαταστάσεις, και πάλι καταφέρνουν να έχουν μεγάλες διακρίσεις. Αν είσαι 100% αφοσιωμένος σε αυτό που κάνεις και έχεις τη θέληση να αγωνιστείς, πιστεύω πως θα τα καταφέρεις και έτσι, αλλά εννοείται πως οι εγκαταστάσεις βοηθάνε πάρα πολύ.
«Όλος αυτός ο θόρυβος είναι ασυνήθιστος για μένα, όμως δεν υπάρχει περίπτωση να με αποπροσανατολίσει από τον στόχο μου», λέει. «Δεν έχω τόση άνεση να μιλάω μπροστά σε κόσμο. Είναι η πρώτη φορά που πέφτουν πάνω μου τόσα άτομα για συνεντεύξεις και πρέπει να μιλήσω ζωντανά. Μερικές φορές κομπλάρω, σταματάω, δεν ξέρω τι να πω. Πιστεύω ότι με τον καιρό θα το συνηθίσω, θα καταφέρω να είμαι πιο άνετος».
Ο Γιώργος μεγάλωσε παίζοντας στους δρόμους, έχοντας την αίσθηση της ελευθερίας από μικρό παιδί, κι αυτό ήταν καθοριστικό για την εξέλιξή του γενικά.
«Νομίζω πως όταν ο άνθρωπος ζει σε τέτοιες συνθήκες και έχει τέτοια παιδική ηλικία, είναι πιο ελεύθερος. Τα σημερινά παιδιά ασχολούνται με τα ηλεκτρονικά κι αυτό σου αποσπά πολύ την προσοχή, όπως και το κινητό. Γι' αυτό προσπαθώ να μην ασχολούμαι καθόλου με αυτό, γιατί μόνο εάν αφοσιωθείς στον στόχο σου, θα πετύχεις αυτό που θέλεις».
Η απόφασή του να κλείσει τα social media έχει να κάνει με την πεποίθησή του πως όταν κάνεις πρωταθλητισμό, όλες σου οι ασχολίες πρέπει να περιστρέφονται γύρω από αυτόν. «Είναι μια απόφαση που έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του ανθρώπου. Αν θες να φτάσεις στην κορυφή, όλη σου η ζωή πρέπει να κινείται γύρω από αυτό», συμπληρώνει. Ο άνθρωπος που τον έβαλε στην παλαίστρα όταν ακόμα ήταν επτά ετών ήταν ο πατέρας του. Οι θυσίες που έπρεπε να κάνει ήταν αρκετές.
«Έχω χάσει σε αρκετές σχολικές εκδρομές. Πήγαινα το πρωί σχολείο και το βράδυ προπόνηση κάθε μέρα. Γυρνούσα κατά τις δέκα και μισή το βράδυ. Είχα να περάσω κανονικό καλοκαίρι, όπως οι περισσότεροι, επτά-οκτώ χρόνια. Τα τελευταία χρόνια είμαι λίγο πιο ήσυχος και μπορεί να προλαβαίνω να πάω στη θάλασσα δέκα-δεκαπέντε φορές όλο το καλοκαίρι».
Όταν έδινε Πανελλήνιες, ο συνδυασμός του σχολείου με τις προπονήσεις ήταν πολύ απαιτητικός, ανταποκρίθηκε όμως περνώντας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.
«Ήταν πολύ δύσκολο να συνδυάσω σχολείο και πάλη. Γι' αυτό τη χρονιά των Πανελληνίων δεν πιεζόμουν τόσο με τις προπονήσεις. Είχα αφοσιωθεί για έναν χρόνο στο διάβασμα. Μετά ξεκίνησα να επανέρχομαι. Πέρσι έφερα τις μεγαλύτερες διακρίσεις μου και κατάλαβα τις δυνατότητές μου, ότι μπορώ να τα καταφέρω. Πολλά παιδιά νομίζουν ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά νομίζω πως αν πιστεύεις στον εαυτό σου, μπορείς να τα καταφέρεις. Δεν πρέπει να απογοητεύεσαι. Πέρσι πήρα δύο μετάλλια, βγήκα δεύτερος και τρίτος, κι αυτό με βοήθησε πάρα πολύ, ένιωσα ότι ανταμείφθηκαν οι κόποι μου. Μετά από αυτό ησυχάζεις, αρχίζεις να είσαι πιο σίγουρος για τον εαυτό σου. Νιώθεις ότι δεν έκανες τόσο κόπο τσάμπα και ότι μπορείς να συνεχίσεις με τους επόμενους στόχους».
Η ψυχολογία είναι καθοριστική για το αγώνισμα της πάλης, αναφέρει ο Γιώργος. Χάρη στη διάκρισή του στο Ευρωπαϊκό Νέων, λοιπόν, κατέβηκε με ανεβασμένη ψυχολογία στους αγώνες των ανδρών λίγες μέρες μετά, όπου, παρά την κόπωση, κατάφερε να κερδίσει την πρώτη θέση.
«Η ψυχολογία για εμένα είναι το 30-40%, όπως και ο χαρακτήρας. Με τις προετοιμασίες και τις προπονήσεις, η πάλη είναι ένα σχετικά δύσκολο άθλημα. Είσαι όλη μέρα στη βρομιά και στον ιδρώτα. Αρκετά αθλήματα είναι έτσι, όμως συγκεκριμένα στην πάλη, επειδή είναι και σωματικό άθλημα, έχεις μεγάλη επαφή με τον αντίπαλο και θέλει πιο πολύ ψυχική δύναμη για να αντέξεις.
Τον Οκτώβριο ήταν το Παγκόσμιο Ανδρών. Βγήκα έβδομος και μετά από περίπου δύο βδομάδες ξεκίνησα να προπονούμαι εντατικά, δυο-τρεις φορές την ημέρα. Έκανα τέσσερις μήνες προετοιμασία. Έπειτα πήγα για ένα τουρνουά στην Ουκρανία, βγήκα πρώτος και έκατσα εκεί για να προετοιμαστώ για τον αγώνα των νέων, όπου βγήκα πρώτος. Μετά ήρθα στην Ελλάδα και ξεκουράστηκα για μία εβδομάδα.
Ακολούθησαν πέντε μέρες εντατικής προπόνησης, γιατί δεν υπήρχε πολύς χρόνος. Ανέβηκα όμως πολύ ψυχολογικά λόγω της πρώτης θέσης, καθώς μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα πάρει ποτέ τέτοια θέση σε αγώνες. Είχα μετάλλια, αλλά η πρωτιά είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Στην αρχή σκεφτόμουν να μην πάω στον αγώνα των ανδρών, επειδή ήμουν πολύ κουρασμένος, αλλά οι δάσκαλοί μου με παρότρυναν».
Ο αγώνας με τον Ασχράφ Ασίροβ από το Αζερμπαϊτζάν, που θα έκρινε την πρωτιά στους άνδρες, έληξε με 7-6 υπέρ του Γιώργου, μετά από ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα.
«Εκείνη τη στιγμή ένιωσα σίγουρα ότι δικαιώθηκαν οι κόποι μου. Ήμουν ευτυχισμένος. Όσο το συνειδητοποιώ, αισθάνομαι περήφανος που κατάφερα να κάνω έστω και για μια-δυο μέρες, όσο κόσμο με παρακολούθησε και με στήριξε, χαρούμενο. Αυτό είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα».
Η πάλη ως άθλημα αποκτά όλο και περισσότερους μικρούς θαυμαστές στην Ελλάδα. Μετά τον Γιώργο Πιλίδη και τη Μαρία Περβολαράκη, ο Γιώργος Κουγιουμτζίδης είναι ένα ακόμη πρόσωπο που ξεχωρίζει, ανοίγοντας τον δρόμο στους επόμενους.
GOLD FS - 79 kg: E. SHVELIDZE (GEO) v. G. KOUGIOUMTSID (GRE)
«Το σημαντικό είναι να γράψεις ιστορία και να προσελκύσεις όσο περισσότερους ανθρώπους μπορείς στο άθλημα, για να ανέβει. Είναι το δικό σου άθλημα, αυτό στο οποίο αγωνίζεσαι και το αγαπάς», λέει.
«Εδώ είμαστε σαν μια μικρή οικογένεια. Τα μικρά παιδιά έρχονταν από πριν και ρωτούσαν πράγματα, με χαιρετούσαν. Ζητούσαν να τους δείξω κάτι. Ευελπιστώ ότι πάρα πολλά θα κερδίσουν διακρίσεις στο εξωτερικό. Εννοείται ότι δεν είμαστε, και δεν θέλουμε να είμαστε οι μόνοι που πετυχαίνουμε. Όπως ο Γιώργος ο Πιλίδης έχει φέρει διακρίσεις, μακάρι κι άλλα παιδιά να φέρουν μεγάλες διακρίσεις, αυτό είναι το σημαντικότερο. Με χαροποιεί το ότι οι μικροί έχουν όρεξη και τους δίνω κίνητρο να πιστέψουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Δεν το βλέπουν ως κάτι ακατόρθωτο. Με αρκετή θέληση και προπόνηση μπορούν να πετύχουν. Ούτε ταλέντα είμαστε ούτε κατεβήκαμε έτοιμοι παλαιστές. Σιγά σιγά γίναμε αυτό που είμαστε σήμερα και δεν σταματάμε. Ο άνθρωπος που θέλει να πετύχει στον αθλητισμό πρέπει να ασχολείται μόνο με αυτό. Δεν μπορείς να μην προπονείσαι και να πετύχεις, όσο ταλέντο και να έχεις. Με σκληρή δουλειά μπορείς να πετύχεις τα πάντα στη ζωή».
Κατά πόσο θα μπορούσαν να βελτιωθούν οι συνθήκες στις οποίες προπονείται ο Γιώργος; Το γυμναστήριό του είναι ένας χώρος που δεν έχει ούτε αποδυτήρια ούτε ντους και ο προπονητής του ζήτησε να αξιοποιηθούν άλλοι, πιο άνετοι χώροι για να προπονούνται οι αθλητές, χωρίς να χρειάζεται να μετακινηθούν στο εξωτερικό.
«Εδώ και πολλά χρόνια κάνουμε προπόνηση σε αυτό το γυμναστήριο. Πιστεύω πως έχει περιθώρια βελτίωσης, αλλά δεν είμαι αυτός που θα το αλλάξει. Δεν είναι αυτή η αρμοδιότητά μου. Αυτό που εγώ έχω στο μυαλό μου να κάνω την προπόνηση μου και να πετύχω τους στόχους μου» αναφέρει, ενώ προσθέτει «θα είμαι πολύ χαρούμενος αν αποκτήσουμε ένα γυμναστήριο με μεγάλα αποδυτήρια, με χώρους στους οποίους μπορείς να κάνεις το μπάνιο σου μετά την προπόνηση. Καλώς η κακώς, αυτά δεν υπάρχουν και σε αυτό το κομμάτι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης».
«Νομίζω ότι ο αθλητής, όπου και να βρίσκεται, αν βάλει έναν στόχο, θα τον πετύχει. Έχω πάει και στο εξωτερικό και σε πολλές πόλεις, σε χωριά που έχουν χειρότερες εγκαταστάσεις και πάλι καταφέρνουν να έχουν μεγάλες διακρίσεις. Αν είσαι 100% αφοσιωμένος σε αυτό που κάνεις και θέλεις να πετύχεις, πιστεύω πως θα τα καταφέρεις και έτσι, αλλά εννοείται πως οι εγκαταστάσεις βοηθάνε πάρα πολύ», αναφέρει. «Πολλές φορές οι δύσκολες και αντίξοες συνθήκες δημιουργούν πιο δυνατό χαρακτήρα. Όλα είναι θέμα θέλησης. Αν υπάρχει αυτή, όποιο εμπόδιο και να βρεθεί μπροστά σου θα το ξεπεράσεις και θα συνεχίσεις».
Με το Παγκόσμιο των Ανδρών τον ερχόμενο Σεπτέμβριο να προβάλλει ως ο επόμενος μεγάλος στόχος, ο Γιώργος δεν κρύβει ότι το όνειρο κάθε αθλητή, και ένας πόθος που έχει από παιδί, είναι να ανέβει κάποια στιγμή στο ψηλότερο σκαλί του ολυμπιακού βάθρου.
«Ο στόχος μου, από μικρός, ήταν η Ολυμπιάδα. Είμαι ήδη πολύ χαρούμενος και περήφανος με τη διάκριση που πέτυχα, δεν είναι κάτι απλό, όπως και με όσα έχω καταφέρει ως τώρα, αλλά νομίζω ότι το μεγαλύτερο όνειρο κάθε αθλητή είναι οι Ολυμπιακοί. Το χρυσό εκεί είναι η κορυφή των πάντων. Κάποιο μετάλλιο εκεί είναι πολύ μεγάλη τιμή».
