Η θρυλική παραλία του Teahupo’o στην Ταϊτή θεωρείται ο παράδεισος του σερφ που κάνει τη δεύτερη «εμφάνισή» του σε Ολυμπιακούς Αγώνες, μετά το ντεμπούτο του στο Τόκιο το 2021.
Οι διοργανωτές των Ολυμπιακών Αγώνων του 2024 αποφάσισαν ότι το ιδανικότερο μέρος για τους αγώνες σέρφινγκ βρίσκεται περίπου 16.000 χιλιόμετρα μακριά από το Παρίσι και πριν οι σέρφερ δουν το κύμα Teahupo'o να φτάνει, σε αυτές τις τελευταίες στιγμές ηρεμίας πριν ξεσπάσει η κόλαση, είναι βέβαιο ότι θα το ακούσουν να έρχεται.
Από τον στολίσκο των σκαφών που μεταφέρουν θεατές και ομάδες διάσωσης ακούγονται κραυγές καθώς βλέπουν το βουνό νερού να κυλάει προς το μέρος τους, περίπου 500 μέτρα από την ακτή της Ταϊτής. Όταν φτάσει, μια παχιά πλάκα ωκεανού θα εκτιναχθεί ξαφνικά στον αέρα και θα αναδιπλωθεί στον εαυτό της. Στη συνέχεια θα πέσει κάτω με μια κίνηση τόσο ισχυρή που ακούγεται σαν βόμβα που εκρήγνυται.
«Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να σκέφτεσαι: Ω, Θεέ μου... δεν ξέρω αν αυτό θα μου βγει σε καλό» λέει η Τζέσσι Μάιλι-Ντάιερ, επαγγελματίας σέρφερ και επίτροπος του World Surf League. «Πρέπει να κάνεις κουπί σε αυτό, μετά να τραβήξεις το κεφάλι σου προς τα κάτω και να πεις: "Εντάξει, θα τα καταφέρω, και αυτή θα είναι η βόλτα της ζωής μου» εξηγεί.
Για τους μη μυημένους, η ιδέα της διεξαγωγής του διαγωνισμού σέρφινγκ των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού περίπου 16.000 χιλιόμετρα μακριά από τη γαλλική πρωτεύουσα, στην Ταϊτή, μπορεί να ακούγεται περίεργη. Δεν υπάρχει έλλειψη αξιοσέβαστων κυμάτων στην ατλαντική ακτή της Γαλλίας. Αλλά κανένα από αυτά τα σημεία για σέρφινγκ δεν μπορεί να δημιουργήσει το μείγμα ενθουσιασμού και πρωτόγονου φόβου που έδωσε στο Teahupo'o το όνομά του στα ταϊτινά: ο τόπος των κρανίων.
Ο κυματισμός Teahupo'o προέρχεται από χειμερινές καταιγίδες στο νοτιοδυτικό άκρο του Ειρηνικού Ωκεανού, κοντά στη Νέα Ζηλανδία. Στη συνέχεια ταξιδεύει σχεδόν ανεμπόδιστα για μέρες σε βαθιά νερά, συγκεντρώνοντας ορμή και ενέργεια, πριν χτυπήσει στην Ταϊτή. Η κλίση αυτής της σύγκρουσης ενισχύεται από τη μοναδική υποθαλάσσια τοπογραφία της ακτογραμμής του νησιού, η οποία οριοθετείται από έναν εξαιρετικά ρηχό ύφαλο που πέφτει ξαφνικά στην άβυσσο του ωκεανού.
Το να τολμήσει κανείς να σερφάρει στο Teahupo'o απαιτεί την προθυμία να βρεθεί στη διασταύρωση μιας ασταμάτητης δύναμης και ενός αμετακίνητου αντικειμένου. Καθώς το κύμα τυλίγεται κατά μήκος του υφάλου, οι σέρφερ έχουν ένα παράθυρο λίγων δευτερολέπτων καθώς το Teahupo'o καταρρέει πίσω τους, δημιουργώντας μια τεράστια μπάλα αφρού που τους φτύνει έξω από το barrel - δηλαδή το σημείο όπου το κύμα γίνεται κοίλο, η οριζόντια «σήραγγα» που δημιουργείται όταν σπάει το κύμα.
Για τους σέρφερ το barrel θεωρείται ο πολυτιμότερος ελιγμός του αθλήματος και ένας από τους πιο δύσκολους. Όσο μεγαλύτερο είναι το κύμα και όσο πιο ρηχός είναι ο πυθμένας, τόσο μεγαλύτερο γίνεται το barrel. Απαιτείται μεγάλη ισορροπία και αντίληψη του χώρου για να σκύψει κανείς μέσα σε ένα barrel και να βγει αλώβητος.
«Δεν πίστευαν καν ότι θα μπορούσε κανείς να σερφάρει εκεί, πραγματικά. Στα τέλη της δεκαετίας του '80, στις αρχές της δεκαετίας του '90, όλοι απορούσαν κατά πόσο μπορούμε πραγματικά να το κάνουμε αυτό» δήλωσε ο Τζόι Τουρπέλ, σχολιαστής του NBC, γνωστός ως η φωνή των διεθνών διαγωνισμών σέρφινγκ.
Κάποιοι πλήρωσαν το υπέρτατο τίμημα στις συναντήσεις τους με το Teahupo'o. Το 2000, ο Ταϊτινός σέρφερ Μπράις Ταέρα προσπάθησε να αποφύγει το κύμα βουτώντας κάτω από αυτό με τη σανίδα του - ένας ελιγμός γνωστός ως «βουτιά της πάπιας». Το κύμα ήταν τόσο ισχυρό, ωστόσο, που εξακολουθούσε να απορροφά τον Ταέρα, στέλνοντάς τον στον ύφαλο και προκαλώντας τραυματισμούς στον αυχένα και τη σπονδυλική στήλη που τελικά τον σκότωσαν.
Η Κεάλα Κένελι, γνωστή ως η βασίλισσα του Teahupo'o για τις πρωτοποριακές βόλτες της στο κύμα, τραυματίστηκε το 2011 στον αιχμηρό ύφαλο, χαράσσοντας τη μία πλευρά του προσώπου της με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο με δεκάδες ράμματα. «Έμοιαζε με μια τόσο διασκεδαστική βόλτα», έγραψε τότε η Kennelly στο Facebook, «μέχρι που τελείωσε άσχημα».
Η επιλογή των διοργανωτών του Παρισιού να προσελκύσουν μια τόσο απομακρυσμένη υπερπόντια περιοχή ήταν μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις αυτών των Ολυμπιακών Αγώνων. Το σερφ κάνει μόλις τη δεύτερη εμφάνισή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες, μετά το ντεμπούτο του στο Τόκιο το 2021, και μετατρέπει τη διοργάνωση σε μια εικονική περιήγηση στα πιο μαγευτικά surf meccas του κόσμου.
Το Λος Άντζελες το 2028 θα έχει ολόκληρη την ακτογραμμή της Καλιφόρνιας για να διαλέξει και το Μπρίσμπεϊν το 2032 έχει στην αυλή του τον παράδεισο του σερφ, τη Χρυσή Ακτή της Αυστραλίας. Αλλά η Γαλλία κοίταξε λίγο πιο μακριά στη θάλασσα, στην Πολυνησία.
Η τελευταία φορά που μια διοργάνωση πραγματοποιήθηκε τόσο μακριά από τη διοργανώτρια πόλη ήταν το 1956, όταν οι ιππικοί αγώνες για τους Αγώνες της Μελβούρνης διεξήχθησαν 15.610 χιλιόμετρα μακριά, στη Στοκχόλμη -ο λόγος ήταν οι μακροχρόνιοι περιορισμοί καραντίνας της Αυστραλίας για τα άλογα. Το Teahupo'o απέχει περίπου 16.000 χιλιόμετρα από τη γαλλική πρωτεύουσα. Περιττό να πούμε ότι κανένας από τους σέρφερ δεν έκανε το 48ωρο ταξίδι μετ' επιστροφής για την τελετή έναρξης το βράδυ της Παρασκευής.
«Σέρφινγκ στην Ταϊτή: ο κόσμος δεν το περίμενε αυτό» λέει ο διευθύνων σύμβουλος του Παρισιού 2024, Τόνι Εστανγκέ. «Ήξερα ότι θα απασχολούσε το κοινό, αλλά συνοδεύεται από τόσα πολλά πλεονεκτήματα. Αυτή την εποχή του χρόνου, το πιο πανέμορφο κύμα στον κόσμο είναι ακριβώς εκεί» σημειώνει.
Για τους σέρφερ που θυμούνται ακόμα την εποχή που οι περισσότεροι θεωρούσαν το Teahupo'o ως ένα κύμα πολύ μακρινό, το ερώτημα πώς θα μπορούσε κάποιος να το αντιμετωπίσει έγινε ένας από τους πιο βασανιστικούς γρίφους του αθλήματος. Όχι μόνο θεωρείται το «βαρύτερο κύμα στον κόσμο» για τον απόλυτο τόνο νερού που κρέμεται για λίγο στον αέρα, το Teahupo'o είναι επίσης απίστευτα γρήγορο.
Όταν ο Λερντ Χάμιλτον, ο θρυλικός σέρφερ μεγάλων κυμάτων, ταξίδεψε στην Ταϊτή το 2000 για να αντιμετωπίσει για πρώτη φορά το Teahupo'o, βασίστηκε σε έναν συνάδελφό του που οδηγούσε ένα τζετ σκι για να τον ρυμουλκήσει μέσα στο κύμα, ταιριάζοντας με την ταχύτητά του. Τη στιγμή αυτή απαθανάτισε ένας φωτογράφος και τη δημοσίευσε στο εξώφυλλο του περιοδικού Surfer υπό τον τίτλο «Oh my God».
Το Teahupo'o πλέον πρωταγωνιστεί στη σκηνή του διεθνούς σέρφινγκ. Το άθλημα δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο. Το Teahupo'o έγινε μια ιεροτελεστία μετάβασης για τους καλύτερους σέρφερ του κόσμου και ένας τακτικός σταθμός για διαγωνισμούς σέρφινγκ. Το 2006, αποσύρθηκε από το γυναικείο σερφ, εν μέρει επειδή το κύμα θεωρήθηκε πολύ επικίνδυνο.
Η Τζέσσι Μάιλι-Ντάιερ, η οποία ήταν από τις τελευταίες γυναίκες που έκαναν ανταγωνιστικό σερφ κατά τη διάρκεια εκείνης της εποχής, πίεσε για την επαναφορά του Teahupo'o το 2022. Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες κωπηλατούν στο κύμα και η αποστολή εκθαμβωτικών αποτελεσμάτων δεν θα περιλαμβάνει τα εναέρια κόλπα που χρησιμοποιούν οι σέρφερ για να κερδίσουν πόντους σε άλλα, ασφαλέστερα κύματα.
Αντίθετα, ο δρόμος προς τη νίκη περιλαμβάνει την εκκίνηση όσο το δυνατόν πιο βαθιά στο barrel του κύματος, μια στρατηγική που σημαίνει ότι οι αθλητές πρέπει να παρακάμψουν τα βασικά τους ένστικτα επιβίωσης.
Με πληροφορίες από Wall Street Journal
