Πέρασαν κιόλας ένας γύρος και δυο αγωνιστικές της φετινής Super League. Δεν θυμάμαι ακριβώς τι προσδοκίες είχαμε στην αρχή της σεζόν και ποιες έχουμε τώρα. Ο πρώτος Ολυμπιακός είναι χαρούμενος που βρίσκεται στην κορυφή, έχει ξεχάσει τον αποκλεισμό του από την Ευρώπη, είναι ο μόνος που κάνει μεταγραφές και έχει μια σίγουρη διοίκηση. Ο ΠΑΟ για πολλούς ξεκίνησε ως το απόλυτο φαβορί: πλούσιοι στο τιμόνι, δυνατό ρόστερ, με αέρα πρωταθλητή και (υποτίθεται) με κάποιον έλεγχο στο παρασκήνιο (αν και εφόσον υπάρχει αυτό). Η ΑΕΚ είχε τον Μπάγιεβιτς, τον Μπαμπούπα Ντιόπ και τον Θεό. Τώρα παρέμεινε με τον τελευταίο και τον Χιμένεθ. Ο ΠΑΟΚ είναι ο ΠΑΟΚ και τίποτε δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Τέλος, υπάρχει και ο Άρης του Κούπερ. Όλοι οι υπόλοιποι ή θα έκαναν την (κάποια) έκπληξη ή θα πάλευαν για να παρα- μείνουν στην κατηγορία. Και αυτό έγινε.
Η αλήθεια είναι πως για να «διαβάσεις» το ελληνικό πρωτάθλημα δεν πρέπει να πάρεις και το πτυχίο του προπονητή UEFA pro. Λίγο να ξέρεις τους συσχετισμούς, ποιος ψηφίζει τι στη Super League, ποιος και από ποιον αγοράζει κανέναν Σέρβο αριστερό χαφ τον Δεκέμβριο χωρίς να συντρέχει κανένας λόγος και ποιος δανείζει ποιον. Τα παρα- πάνω είναι και τα μαγικά συστατικά για τα αθλητικά πρωτοσέλιδα. Λίγο μπάλα, λίγο τακτική, πολύ παρασκήνιο. Το πίτσι πίτσι έχει μεγαλύτερη σημασία από το αν βγαίνουν ή δεν βγαίνουν οι κάθετες στον Σισέ.
Τίποτα καινούργιο δεν λέω μέχρι τώρα. Όλα αυτά συνέβαιναν επί χρόνια και θα συμβαίνουν όσο οι πρόεδροι είναι κάτι χαρακτήρες πιο αποφασισμένοι και αποφασιστικοί από τον Στάλιν. Παρ' όλα αυτά, ξέφευγε πού και πού καμιά καλή ομάδα. Ο ΠΑΟ του Κυράστα, ο Ολυμπιακός του Μπάγιεβιτς που αποκλείστηκε από τη Γιουβέντους, η ΑΕΚ του Σάντος και του πρωταθλήματος που πήρε ο Ολυμπιακός του CAS, η Λάρισα του Δώνη και άλλα πεφταστέρια. Πέρσι και φέτος, πέρα από κάποιες εκλάμψεις του Άρη, το ελληνικό ποδόσφαιρο αγγίζει την ποιοτική αθλιότητα. Έχουμε τόσο κακές ομάδες; Δεν το νομίζω. Αν ρίξουμε μια ματιά στις συνθέσεις, θα καταλάβουμε πως χρόνια έχουμε να δούμε τόσους καλούς παίκτες σε μια χρονιά. Απλά, δεν μας ενδιαφέρει το θέαμα αλλά το τζέρτζελο του πριν και του μετά. Κλείνω παραφράζοντας το γνωστό ρητό με τον Ολυμπιακό και το Αιγάλεω: «Τα πρωτοσέλιδα να είναι καλά και οι άλλοι να πάνε να...».
σχόλια