H ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΧΑΝΑ ΑΡΕΝΤ, όταν ανέλυε το πώς παραδόθηκε η δημοκρατική Γερμανία στους Ναζί, είχε παρατηρήσει ότι ο ολοκληρωτισμός διείσδυσε σταδιακά στην εξουσία, μέσω μίας «συγκυριακής συμμαχίας ανάμεσα στην ελίτ και τον όχλο». Σχεδόν 70 χρόνια πριν από την εποχή της, η Άρεντ δεν θα μπορούσε να έχει αρθρώσει καταλληλότερη περιγραφή για το Twitter και την εταιρεία που το διοικεί. Γιατί αυτή η εταιρεία έχει γίνει η βασική πλατφόρμα μίας τέτοιου είδους συμμαχίας, αλλά με όρους μετόχων (και μετοχών).
Το αποθεματικό της εταιρείας δεν αξίζει καν τόσο πολύ, σχετικά με αυτό που περιγράφεται παραπάνω. Ας πούμε, την ημέρα της αρχικής δημόσιας προσφοράς του Twitter, το 2013, οι μετοχές έκλεισαν στα 44,90 $. Στις 28 Ιανουαρίου, έκλεισαν στα 51,57 $. Πρόκειται για αύξηση περίπου 1,9 τοις εκατό ετησίως – ελάχιστα πιο πάνω από το ποσοστό του πληθωρισμού. Το Facebook είχε σχεδόν εξαφανιστεί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Ακόμη και η εταιρεία New York Times Company, που κάποτε θεωρείτο καταδικασμένη από την άνοδο των Μέσων Κοινωνικής δικτύωσης, έχει σχεδόν τετραπλασιάσει τα ποσοστά της. Ως επιχειρηματική πρόταση, το πείραμα του Twitter για τη δημιουργία εσόδων από την οργή και την παραπληροφόρηση μπορεί κανείς να πει ότι απέτυχε, αλλά...
Περίπου ενάμιση χρόνο πίσω, ο αρθρογράφος Σκοτ Γκάλογουεϊ και μέτοχος του Twitter είχε γράψει σχετικά: «Αλγόριθμοι που προωθούν θεωρίες συνωμοσίας και ψευδοεπιστήμης, ασυνεπής εφαρμογή των όρων χρήσης από την εταιρεία, έχουν κάνει το Twitter όχι απλώς μία εταιρεία με χαμηλές επιδόσεις, αλλά μία επικίνδυνη εταιρεία». Το ίδιο έγραφε και μία ανοιχτή επιστολή προς το ΔΣ της εταιρείας.
Αλγόριθμοι που προωθούν θεωρίες συνωμοσίας και ψευδοεπιστήμης, ασυνεπής εφαρμογή των όρων χρήσης από την εταιρεία, έχουν κάνει το Twitter όχι απλώς μία εταιρεία με χαμηλές επιδόσεις, αλλά μία επικίνδυνη εταιρεία
«Ο δικαιωματισμός του Twitter είναι κάτι κακό. Το χειρότερο, όμως, είναι η κακή χρήση του Twitter σε συνδυασμό με το ελάχιστο δυνατό όφελος για τους ενδιαφερόμενους». Παρά το γεγονός ότι είχα μετοχές αξίας 10 εκ. δολαρίων, η εταιρεία δεν μου απάντησε, πόσω μάλλον να αποφασίσει να ενεργήσει βάσει των συμβουλών μου. Οπότε επιτρέψτε μου να το θέσω λίγο πιο ξεκάθαρα: Το εμπόριο παραπληροφόρησης είναι λάθος. Το λαθρεμπόριο παραπληροφόρησης με ένα διαρθρωτικά ανίσχυρο επιχειρηματικό μοντέλο είναι λάθος και μάταιο. Αλλά υπάρχει ένα παράδοξο εδώ: η οικονομική αδυναμία του Twitter είναι αυτό που του δίνει την ευκαιρία για εξαργύρωση.
ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ κατά μέρους τις κακές οικονομικές επιδόσεις της εταιρείας και αγνοώντας για λίγο την απειλή για τη δημοκρατία που αποτελεί το Twitter, αυτό το μέσο μπορεί να υπερηφανεύεται για μερικές εξαιρετικές στιγμές.
Η πλατφόρμα αποτελεί ένα ουσιαστικό συστατικό τόσο των ΜΜΕ, τόσο του κόσμου της ενημέρωσης όσο και της ψυχαγωγίας. Μπορείς να πεις ότι πλέον αποτελεί το νευρικό σύστημα της ποπ κουλτούρας, με 187 εκατομμύρια ενεργούς χρήστες σε καθημερινή βάση. Όμως, ποτέ μέχρι σήμερα το Twitter δεν είχε ενδιαφερθεί να μετατρέψει αυτή τη βάση δεδομένων και την εμπλοκή των χρηστών του σε μια ισχυρή επιχείρηση.
Αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά, όταν ο καταιγισμός από tweets του Ντόναλντ Τραμπ –και των χρηστών που συσπειρώνει- αποσπά το ενδιαφέρον των επενδυτών που ίσως βλέπουν μία πιθανότητα να αντιστρέψουν το ισχνό επιχειρηματικό μοντέλο.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως προέδρου, ο Τραμπ τουίταρε πάνω από 26.000 φορές και επισημάνθηκε με συχνότητα αναδημοσιεύσεων μέχρι και 1.000 φορές ανά λεπτό. Η άνευ προηγουμένου δραστηριότητα ανέστρεψε μια πτώση στα αποθεματικά του Twitter και μια αλλαγή δυνάμεων στις μετοχές του - αλλά, αυτό που συνέβη μετά τον αποκλεισμό του ήταν πρωτοφανές: το πλαφόν της εταιρείας συρρικνώθηκε κατά 5 δισεκατομμύρια δολάρια.
Διότι, για το το Twitter ο Τραμπ ήταν – ακριβώς αυτό που ήταν και στην πολιτική – το πιο αμφιλεγόμενο, αλλά και το πιο ισχυρό παράδειγμα που «μετρούσε» μία ευρύτερη τάση. Εδώ και χρόνια, η εταιρεία προωθούσε τις δυνάμεις παραπληροφόρησης και διχασμού. Μια μελέτη του MIT από το 2018 (την οποία συνυπέγραφε ο πρώην επικεφαλής των Μέσων Ενημέρωσης της εταιρείας) διαπίστωνε ότι τα fake news στο Twitter ήταν κατά 70% πιο πιθανό να ενδιαφέρουν τον κόσμο από τις αληθινές ειδήσεις και με δυνατότητα να εξαπλώνονται στο δίκτυο έξι φορές ταχύτερα..!
Μια μελέτη του MIT από το 2018 (την οποία συνυπέγραφε ο πρώην επικεφαλής των Μέσων Ενημέρωσης της εταιρείας) διαπίστωνε ότι τα fake news στο Twitter ήταν κατά 70% πιο πιθανό να ενδιαφέρουν τον κόσμο από τις αληθινές ειδήσεις και με δυνατότητα να εξαπλώνονται στο δίκτυο έξι φορές ταχύτερα..!
Την πραγματική ζημιά των παραπάνω στοιχείων την παρακολούθησε όλος ο πλανήτης σε απευθείας σύνδεση την 6η Ιανουαρίου, όταν χιλιάδες Αμερικανοί βαθιά βυθισμένοι στην παραπληροφόρηση εισέβαλαν στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ - μια εξέγερση που, εν μέρει, υποκινήθηκε και οργανώθηκε από την πλατφόρμα του Twitter. Κατά τα λοιπά, εκείνη τη μέρα αποχαιρετίσαμε την εταιρική αρχή που πρέσβευε ότι «πολύ συχνά το Twitter ενεργεί ως υπηρέτης της καταστολής ψευδών ειδήσεων»...
ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ, ο Jack Dorsey και άλλα κορυφαία στελέχη του Twitter βασικά μοιάζουν να κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Πολλοί εξωτερικοί ερευνητές έχουν χαρτογραφήσει τον τρόπο με τον οποίο «εξαπλώνονται» τα «σκουπίδια» του Twitter, οδηγώντας σε ένα σταθερό συμπέρασμα: ένας μικρός αριθμός πηγών αντιπροσωπεύει σχεδόν όλο το περιεχόμενο που δημιουργείται στην πλατφόρμα. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι μόνο 20 λογαριασμοί (συμπεριλαμβανομένου του @realDonaldTrump) ήταν υπεύθυνοι για το ένα πέμπτο όλων των ψευδών ισχυρισμών σχετικά με τις αμερικανικές εκλογές κατά τη διάρκεια ενός μεγάλου διαστήματος του 2020.
Μια άλλη διαπίστωσε ότι μόλις 24 εξωτερικοί ιστότοποι έλαβαν το 79% των συνδέσμων που προωθούν fake news και θεωρίες συνωμοσίας. Η απαγόρευση των κορυφαίων πηγών παραγωγής τέτοιων ειδήσεων ήταν μια προφανής κίνηση και θα ήταν τουλάχιστον εν μέρει αποτελεσματική - μια ομάδα ερευνητών υπολόγισε ότι η διαδικτυακή παραπληροφόρηση σχετικά με τις αμερικανικές εκλογές μειώθηκε κατά 73% μετά τον αποκλεισμό του Τραμπ από την πλατφόρμα.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις, το Twitter αρνήθηκε να το κάνει. Η εταιρεία έχει διαθέσει πόρους για τη βελτίωση των εργαλείων εντοπισμού bot και εποπτείας περιεχομένου με την πάροδο των ετών, αλλά οι περιοδικές ανακοινώσεις δημοσίων σχέσεων σχετικά με την καταστολή μεγάλου αριθμού δευτερευόντων λογαριασμών (οι οποίοι αντικαθίστανται γρήγορα) έχουν χρησιμεύσει μόνο στο να αποκρύψουν την αλήθεια: στην πραγματικότα το Twitter έχει επιτρέψει σε μεγάλους, επιζήμιους λογαριασμούς να υπάρχουν, καθώς ως εταιρεία εξαρτάται από το περιεχόμενο και τον φανατισμό που δημιουργούν αυτοί οι λογαριασμοί. Το πραγματικό ζήτημα είναι το μοντέλο εσόδων -βάσει διαφημίσεων- του Twitter, κάτι που λειτουργεί διαβρωτικά, αφού επί της ουσίας ζημιώνει την αντικειμενική αξία της εταιρείας.
Στην πραγματικότα το Twitter έχει επιτρέψει σε μεγάλους, επιζήμιους λογαριασμούς να υπάρχουν, καθώς ως εταιρεία εξαρτάται από το περιεχόμενο και τον φανατισμό που δημιουργούν αυτοί οι λογαριασμοί. Επειδή το τρέχον μοντέλο δίνει προτεραιότητα στον χρόνο που ξοδεύει ο κάθε λογαριασμός στην πλατφόρμα -με κάθε κόστος- παράγει έναν αλγόριθμο που ενισχύει τον ενθουσιασμό και την πόλωση.
Επειδή το τρέχον μοντέλο δίνει προτεραιότητα στον χρόνο που ξοδεύει ο κάθε λογαριασμός στην πλατφόρμα -με κάθε κόστος- παράγει έναν αλγόριθμο που ενισχύει τον ενθουσιασμό και την πόλωση. Όποιος έχει επισκεφτεί το Twitter θα αναγνωρίσει το αίσθημα –που η ντοπαμίνη δημιουργεί- να διαβάσεις ό,τι πιο πρόσφατο έχει γραφτεί, να απολαύσει τα σχόλια μίσους και το βασανιστικό «τι έγραψε», «ποιος έγραψε». Ο αλγόριθμος του Twitter γνωρίζει αυτή την αδυναμία μας και ξέρει πώς να ανοιγοκλείνει τη βρύση. Βασικά, ξέρει πώς να την αφήνει πάντα ανοιχτή...
Τι μέλλον θα είχε ένας λογαριασμός που δεν βασίζεται σ’ αυτό το μοντέλο, βάσει διαφημίσεων; Κανένα. Η εμβέλεια της εταιρείας είναι μεγάλη σε σύγκριση με τα παραδοσιακά Μέσα, αλλά επισκιάζεται από την Google και το Facebook, που κυριαρχούν στην ψηφιακή διαφήμιση. Οπότε, η κλίμακα αξιολόγησης ενός tweet είναι πάντα στοχευμένη στην αναπαραγωγή ενός κακού tweet…
Αλήθεια, τώρα;!
Βασικά, δεν είναι αδύνατο να πουλάτε διαφημίσεις στη σκιά του Google και του Facebook - στην πραγματικότητα, υπάρχουν εταιρείες πολύ μικρότερες από το Twitter που ευημερούν. Για παράδειγμα, τα «εξαφανισμένα μηνύματα» του Snap ευνοούν την πιο προσωπική συνομιλία από το viral της υπόθεσης και η εταιρεία αποτιμάται σχεδόν διπλάσια από το Twitter, παρά τις σημαντικά χαμηλότερες επιδόσεις της.
Από την άλλη, το Pinterest δημιουργεί target groups για θεματικές όπως το φαγητό, η μόδα και η χειροτεχνία, ευθυγραμμίζοντας τους χρήστες με πηγές χαράς και όχι οργής. Διαχειρίζεται μια αντικειμενική αξία παρόμοια με αυτή του Twitter με λιγότερα από τα μισά έσοδα. Ούτε το Snap ούτε το Pinterest είναι απαλλαγμένο από προβλήματα, αλλά μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει συσπειρώσει έναν όχλο για να επιτεθεί στο Καπιτώλιο των Η.Π.Α. χρησιμοποιώντας όμορφα επιμελημένες φωτογραφίες από μπάνια που ανακαινίζονται ή από ζωάκια που γλείφουν αστεία τις πατούσες τους..!
Ας δούμε ακόμη ένα παράδοξο:
Το Facebook και η Google (η οποία κατέχει και το YouTube) είναι από πολλές απόψεις πολύ χειρότερα από το Twitter. Αλλά είναι πολύ πιο κερδοφόρα - το καθένα έχει περισσότερα κέρδη σε ένα μόνο τρίμηνο από ό,τι το Twitter όλο το χρόνο. Έτσι, το κόστος του ανάληψης των συνεπειών των όποιων κινήσεων τους είναι υψηλότερο, και το αδίστακτα καπιταλιστικό επιχείρημα είναι σαφώς δυσκολότερο.
Για το Twitter, την ίδια στιγμή, η αδυναμία του να κεφαλαιοποιήσει αυτό που του συμβαίνει, σημαίνει ότι μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο δραστηριοποιείται. Δεν έχει πολλά να χάσει.
«Ταυτόχρονα, πιστεύω ότι το Twitter έχει αρκετά κέρδη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εξακολουθώ να είμαι μέτοχος (και πιθανότατα θα αγοράσω ακόμη περισσότερες μετοχές), ακόμη και όταν γράφω ένα άρθρο που περιγράφει λεπτομερώς τόσα πολλά από τα πράγματα που συμβαίνουν λάθος. Το Twitter είναι ήδη μια εταιρεία ορόσημο πολιτιστικά, και με κάποια ισχυρή διαχείριση, θα μπορούσε να εκτιμηθεί ως ένα παντοδύναμο μέσο. Η τιμή του, η αντικειμενική του αξία δημιουργείται ξανά και ξανά μέσα στην πλατφόρμα, κάθε δευτερόλεπτο που περνάει. Οι influencers δημιουργούν συνέχεια νέες τάσεις, οι επιχειρήσεις βρίσκουν πελάτες, οι ιδέες διαμορφώνονται και εξαπλώνονται. Όμως, το Twitter, σε μια λανθασμένη στάση ουδετερότητας, αφήνει όλη αυτή την οικονομική δραστηριότητα να διασχίσει την πλατφόρμα του και ούτε την καλλιεργεί ούτε τη δρέπει, τελικά. Η ευκαιρία για το Twitter - και η εμπιστευτική υποχρέωση για τη διαχείρισή του - είναι το να αναλάβει επιτέλους την ευθύνη για τον χώρο που που καταλαμβάνει και του αντιστοιχεί στα social media», γράφει χαρακτηριστικά ο Γκάλογουεϊ.
Τι ζητά όμως ο μέτοχος και επιδραστικός αρθρογράφος;
Βασικά, ως κύριο μέτρο αναδιάρθρωσης του Μέσου θέτει ένα μοντέλο συνδρομής που θα χρεώνει λογαριασμούς με followers πάνω από ένα συγκεκριμένο όριο. Φυσικά, εκατομμύρια περιστασιακοί χρήστες Twitter παρέχουν στην εταιρεία την κλίμακα της, “και δεν προτείνω η εταιρεία να τους χρεώσει. Αντίθετα, η εταιρεία πρέπει να αναγνωρίσει ότι πολλοί άνθρωποι και οργανισμοί αποκομίζουν τεράστια αξία από το Twitter με λίγο ή καθόλου κόστος. Ο λογαριασμός μου με 345.000 ακόλουθους είναι ένα σημαντικό εργαλείο στην επαγγελματική μου ζωή και ένα παράθυρο στις κοινότητες που με ενδιαφέρουν. Θα πληρώσω ένα τέλος συνδρομής εάν το Twitter σκεφτεί να το ζητήσει. Και πιστεύω ότι η @KimKardashian, για παράδειγμα, (με σχεδόν 69 εκατομμύρια ακολούθους) θα κληθεί να πληρώσει περισσότερα για μία τέτοια συνδρομή. Όμως, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με τα χρήματα», επιμένει ο Γκάλογουεϊ. «Η συνδρομή ενθαρρύνει μια εταιρεία να επαναπροσανατολίσει την επιχείρησή της στους χρήστες της - οι οποίοι παρέχουν το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου που φέρνει τους ανθρώπους στην πλατφόρμα - και δημιουργούν premium λειτουργίες που δικαιολογούν τη συλλογή εσόδων premium. Ακόμη και πολλοί περιστασιακοί χρήστες πιθανότατα θα πληρώνουν μια αμοιβή για καλύτερη ανάλυση, τον έλεγχο των ροών τους (όπως η δυνατότητα εναλλαγής μεταξύ εργασίας και προσωπικών λειτουργιών) και βελτιωμένων σελίδων προφίλ. Η έλλειψη καινοτομίας στο βασικό προϊόν Twitter αποτελεί αδυναμία εδώ και χρόνια, αλλά τώρα παρουσιάζεται μια χρυσή ευκαιρία για να υποστηρίξει το σενάριο της συνδρομής στην πλατφόρμα».
Ως κύριο μέτρο αναδιάρθρωσης του Twitter θα ήταν ένα μοντέλο συνδρομής που θα χρεώνει λογαριασμούς με followers πάνω από ένα συγκεκριμένο όριο
Κατά τον ίδιο, η υιοθέτηση ενός συνδρομητικού μοντέλου θα αναδιαρθρώσει αμέσως το Twitter ως εταιρεία εσόδων. Οι αναλυτές και οι επενδυτές λατρεύουν αυτό το μοντέλο, καθώς κάνει τα έσοδα –και τις επιχειρηματικές τους ενέργειες- πιο ανθεκτικές, πιο προβλέψιμές και πιο κερδοφόρες από τα έσοδα από συναλλαγές. Οι πελάτες που πληρώνουν είναι πιο απαιτητικοί, αλλά οι απαιτήσεις τους «οδηγούν» την καινοτομία προϊόντων, την καθιστούν απαραίτητη για τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη. Επίσης, όσοι πληρώνουν για μια υπηρεσία είναι πιο πιστοί και πιο αποφασισμένοι να προσλάβουν κόσμο για να γίνει σωστά η δουλειά τους.
«Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι άνθρωποι είναι λιγότερο απαίσιοι όταν δεν είναι ανώνυμοι. Πιστεύω ότι η πιο υποτιμημένη περιουσία του Διαδικτύου είναι τα προφίλ στο Twitter. Η παροχή βελτιωμένων τρόπων στους χρήστες για την επαλήθευση της ταυτότητάς τους και την προσαρμογή των προφίλ τους δεν θα μειώσουν μόνο την τοξική συμπεριφορά, αλλά θα κάνουν το Twitter ασφαλέστερο μέρος για δημιουργούς και επαγγελματίες . Ομοίως, θα δημιουργηθούν επιπλέον δεδομένα για διαφημίσεις με καλύτερη στόχευση και υψηλότερες τιμές. Είτε προσεγγίζετε το έργο της μεταρρύθμισης του Twitter από τη σκοπιά της μείωσης της τοξικότητας ή της αύξησης των εσόδων, η αντιμετώπιση του ενός έχει το πλεονέκτημα της ενίσχυσης του άλλου», τονίζει ο Γκάλογουεϊ.
Όμως, πόσο ρεαλιστικά είναι όλα αυτά; Από το τρίτο τρίμηνο του 2020, τα ετήσια έσοδα από διαφημίσεις του Twitter ήταν 3,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Για να αντικαταστήσει εξ ολοκλήρου αυτά τα έσοδα μόνο με συνδρομές, το Twitter θα χρειαζόταν μόλις κάτω από το 15% των 187 εκατομμυρίων χρηστών του για να πληρώσει κατά μέσο όρο 10 $ το μήνα. Οι επενδυτές ζήτησαν από το Twitter να υιοθετήσει ένα μοντέλο συνδρομής για χρόνια, και όταν η εταιρεία ανακοίνωσε ότι σκέφτηκε μια τέτοια κίνηση τον περασμένο Ιούλιο, η μετοχή του Twitter ανέβηκε. Όμως, σύμφωνα με τη ληθαργική φόρμα, που χρόνια τώρα ακολουθεί, όταν ζητήθηκαν λεπτομέρειες πέρσι τον Οκτώβριο, η απάντηση της εταιρείας ήταν η εξής: «Θα μας δείτε να δουλεύουμε και να πειραματιζόμαστε με διάφορα»...
Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι άνθρωποι είναι λιγότερο απαίσιοι όταν δεν είναι ανώνυμοι. Πιστεύω ότι η πιο υποτιμημένη περιουσία του Διαδικτύου είναι τα προφίλ στο Twitter. Η παροχή βελτιωμένων τρόπων στους χρήστες για την επαλήθευση της ταυτότητάς τους και την προσαρμογή των προφίλ τους δεν θα μειώσουν μόνο την τοξική συμπεριφορά, αλλά θα κάνουν το Twitter ασφαλέστερο μέρος για δημιουργούς και επαγγελματίες
Κι όμως, εάν το Twitter επικεντρωθεί στους χρήστες καικ όχι στους διαφημιζόμενους, παρουσιάζονται πολλές ευκαιρίες. Σήμερα, η εταιρεία δεν παρέχει εργαλεία στους χρήστες για να αξιοποιήσουν τις συνομιλίες που έχουν και τις συνδέσεις που κάνουν στην πλατφόρμα. Έτσι οι χρήστες αναγκάζονται να αφαιρέσουν πολύτιμη δραστηριότητα από τον λογαριασμό τους και ταυτοχρόνως το δίκτυο. Επίσης, μετακινούνται αθόρυβα προς πλατφόρμες όπως οι Substack, Clubhouse και TikTok. Το Substack για παράδειγμα, που ιδρύθηκε το 2017, διαθέτει ήδη 250.000 συνδρομητές που πληρώνουν για περιεχόμενο και δημιουργούς που «επωάζονται» στο Twitter. Πρόσφατα, η Clubhouse ανακοίνωσε ότι θα προσθέσει επεξεργασία πληρωμών και η TikTok δήλωσε ότι είχε δημιουργήσει μια συνεργασία με το Shopify που θα επιτρέψει τελικά στους εμπόρους να πουλήσουν προϊόντα απευθείας μέσω της εφαρμογής.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι το Twitter ήταν ο «αφελής» της υπόθεσης που εξακολουθεί να αφήνει δικούς του χρήστες στην τύχη τους ή να τους στέλνει ως... δώρο σε άλλες –τετραπέρατες στη διοίκησή τους- εταιρείες.
Πώς θα μπορούσε, όμως, το Twitter να δικαιολογήσει μια χρέωση συνδρομής; Θα μπορούσε να αποκτήσει ή να δημιουργήσει το δικό του περιεχόμενο. Τόσο οι μετοχές του Spotify όσο και του Netflix επιταχύνθηκαν μόλις άρχισαν να επενδύουν στο δικό τους περιεχόμενο. Το Twitter είναι ήδη ένας προορισμός για περιεχόμενο ειδήσεων και ψυχαγωγίας και αν προσθέσει τη δική του - για παράδειγμα, υψηλής ποιότητας πολιτική δημοσιογραφία - θα μπορούσε να καθιερωθεί ως η πρώτη πραγματικά υβριδική κοινωνική πλατφόρμα, συνδυάζοντας το αποκλειστικό υλικό που δημιουργείται από τους χρήστες. Αντιθέτως, και μέχρι σήμερα, η εταιρεία έχει βυθιστεί στο παρελθόν της και σε λιμνάζοντα νερά, προβάλλοντας παιχνίδια NFL το 2016 και επιδιώκοντας ένα ευρύτερο φάσμα συνεργασιών σε μια συμφωνία του 2018 με τη Disney. Ωστόσο, όπως αναμένουν οι επενδυτές από το Twitter, αυτές οι επιχειρηματικές απόπειρες δεν έχουν πάει μακριά. Βασικά, δεν έχουν φτάσει πουθενά...
Και ας έρθουμε ξανά στο σήμερα του Twitter:
Στις 26 Ιανουαρίου, το Twitter ανακοίνωσε ότι απέκτησε την Revue, έναν ανταγωνιστή της Substack. Αυτό είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση - εάν η διοίκηση δεν αφήσει πάλι την ευκαιρία να χαθεί στο νεκροταφείο της ολιγωρίας και των τόσων άλλων χαμένων ευκαιριών.
Κάπου εδώ αξίζει μια μνεία στο TikTok. Το Twitter είχε ένα παρόμοιο προϊόν, το οποίο ονομάζεται Vine, αλλά η διοίκηση το έκλεισε τον Ιανουάριο του 2017, ένα χρόνο πριν η TikTok αρχίσει τη σαρωτική της πορεία στις ΗΠΑ.
Το 2015, το Twitter αγόρασε το πρωτοπόρο, ολοζώντανο Periscope και στη συνέχεια το «έκαψε» , ενώ οι ανταγωνιστές του, όπως το Facebook Live και το Twitch, έκαναν τα πάντα για την αξιοποίηση αυτής της ιδέας. Οι προσπάθειες για τη μείωση της τοξικότητας ήταν εξίσου αδύναμες. Η επισήμανση ψευδών ή παραπλανητικών tweets είχε το ίδιο αποτέλεσμα με τα μεταλλικά κιγκλιδώματα που ανεγέρθηκαν γύρω από το Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου. Μια αλλαγή που αποσκοπούσε στη μείωση του γρήγορου retweeting εγκαταλείφθηκε μετά από λίγους μήνες. Τα betas και τα vaporware με υποβλητικά ονόματα όπως το Bluesky και το Birdwatch δεν είχαν καμία επίδραση, κανένα απολύτως αποτέλεσμα.
«Αυτό εννοώ όταν λέω ότι η αποτυχία του Twitter να προσφέρει οικονομικές αποδόσεις στους μετόχους και το καθεστώς του ως απειλής για τους δημοκρατικούς θεσμούς είναι αλληλένδετες. Τα στελέχη και τα φυτευτά μέλη του διοικητικού συμβουλίου έχουν απλώς αποτύχει. Και έτσι η επισκευή ξεκινά με αυτό το βήμα: Ο Τζακ Ντόρσεϊ πρέπει να φύγει!», καταλήγει ξεκάθαρα ο Ντάλογουεϊ.
ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΟΜΩΣ Ο ΝΤΟΡΣΕΪ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ; Πώς απαντά σε αυτές τις προκλήσεις; Ο Διευθύνων Σύμβουλος του Twitter, κάθε φορά που αμφισβητείται ο ρόλος της πλατφόρμας στη διάδοση παραπληροφόρησης, επιμένει ότι το Twitter είναικ πλατφόρμα ουδετερότητας που προωθεί τον παγκόσμιο διάλογο.
Φαίνεται, ωστόσο, ότι δεν έχει ιδέα για το πώς επιτυγχάνεται αυτό. Λιγότερο από μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές του 2020, όταν ρωτήθηκε από τη Γερουσία για το πόσα χρήματα ξόδεψε το Twitter για εποπτεία περιεχομένου, ο Dorsey παραδέχθηκε ότι δεν ήξερε. Ακόμα και μετά τα ντροπιαστικά γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο, σύμφωνα με τους Times, ο Ντόρσεϊ αντιτάχθηκε στον αποκλεισμό του Τραμπ. Ενέκρινε την απόφαση μόνο μετά από πιέσεις ανώτερων μελών της ομάδας εργασίας του και αφού οι εργαζόμενοι στην εταιρεία του έφτασαν να συγκρίνουν την πολιτική της εταιρείας με εκείνη των συνεργατών των Ναζί τη δεκαετία του 1930.
Ο Ντόρσεϊ διάβασε την τοποθέτηση της εταιρείας του από ένα ιδιωτικό νησί της Γαλλικής Πολυνησίας, ενισχύοντας τη φήμη του ως ζάμπλουτου CEO απομακρυσμένου από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας.
Δυστυχώς, ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι ο Γκάλογουεϊ απλώς θέλει να βγει μπροστά και από μέτοχος μεσαίας εμβέλειας να κερδίσει πιο ηγετικό ρόλο οι επισημάνσεις του είναι σωστές. Τόσο για τον κίνδυνο που προάγει εναντίον της Δημοκρατίας μία τεμπέλικη πλατφόρμα, όσο και για τη χασούρα που προκύπτει για μετόχους και επενδυτές από την ίδια ακριβώς ράθυμη στάση στα καλέσματα της αγοράς και της κοινωνίας των πολιτών που πλέον ξεκάθαρα εμπιστεύονται τα social περισσότερο και από τους βασικούς πυλώνες ενημέρωσης.
Με στοιχεία από το New York
