O Gabriel McKenna-Lieschke ήταν εθισμένος στη γυμναστική αλλά χρειάστηκε να του ακρωτηριάσουν το χέρι λόγω μιας δυνητικά θανατηφόρας βακτηριακής λοίμωξης.
Ο 29χρονος ασκούνταν τακτικά με βάρη σε ένα γυμναστήριο στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας όταν, σε κάποια από τις προπονήσεις του, σήκωσε ένα βαράκι 50 κιλών, «σκίστηκε ο δικέφαλός του από τον αγκώνα», με αποτέλεσμα να σφαδάζει στους πόνους.
Μετά το φρικιαστικό περιστατικό υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για να επανασυνδεθεί ο μυς και πίστευε ότι βρισκόταν σε διαδικασία ανάρρωσης- αλλά τα προβλήματά του είχαν μόλις ξεκινήσει.
«Τρεις ημέρες μετά το χειρουργείο, το χέρι μου είχε πρηστεί έως και δύο ή τρεις φορές από το κανονικό του μέγεθος και ήταν έντονο κόκκινο», είπε στο Kennedy News.
Μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου διαγνώστηκε με νεκρωτική περιτονίτιδα. Η σοβαρή λοίμωξη - η οποία μπορεί να αναπτυχθεί από κάτι τόσο απλό όσο ένα μικρό κόψιμο - επηρεάζει τον ιστό κάτω από το δέρμα και τους γύρω μύες και όργανα.
Σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, πρόκειται για λοίμωξη που σε ποσοστό 34% των περιπτώσεων μπορεί να αποβεί θανατηφόρα, ενώ αν συνοδευτεί από επιπλοκή τοξικού σοκ, το ποσοστό θνησιμότητας αυξάνεται έως και 60%.
«Ο μπαμπάς μου τηλεφωνούσε στους φίλους και την οικογένειά μου γιατί του είπαν ότι πίστευαν ότι θα πεθάνω», λέει ο 28χρονος, αποκαλύπτοντας ότι ήταν σε κώμα για 10 ημέρες.
Οι γιατροί αναγκάστηκαν να ακρωτηριάσουν το δεξί χέρι του, καθώς και να αφαιρέσουν νεκρό δέρμα στο στήθος του. Ο ίδιος πιστεύει ότι η λοίμωξη προκλήθηκε κατά την αρχική του παραμονή στο νοσοκομείο.
«Κοιμόμουν συνεχώς. Δεν είχα ιδέα τι γινόταν και όταν ξύπνησα, δεν είχα καν συνειδητοποιήσει ότι είχα χάσει το χέρι μου για τρεις ημέρες», λέει. «Έπαθα σοκ όταν κοιτάχτηκα στον καθρέφτη».
Στη συνέχεια υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση δέρματος σε μια προσπάθεια να αποκατασταθούν σημεία του άνω μέρους του σώματός του.
Όπως εξηγεί, στο παρελθόν αντιμετώπιζε προβλήματα ψυχικής υγείας οπότε φοβήθηκε ότι ο ακρωτηριασμός θα τον έστελνε σε μια «τρύπα κατάθλιψης».
«Είχα αρκετά μεγάλο ιστορικό κακής ψυχικής υγείας. Το ξεπέρασα ένα χρόνο πριν χάσω το χέρι μου», λέει. «Ήμουν πραγματικά σε καλή φάση και πολύ χαρούμενος. Χαίρομαι που κατάφερα να το αντιμετωπίσω επειδή οι επιλογές ήταν δύο- είτε να συνεχίσω, είτε να αυτοκτονήσω».
Το περιστατικό συνέβη στα τέλη του 2020 και σήμερα προπονείται για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι.
«Αποφάσισα να δω αλλιώς τη ζωή μου για να έχω ξανά ένα πάθος. Είναι πολύ σημαντικό», εξηγεί. «Δεν ξέρω τι με έκανε να το σκεφτώ, αλλά είπα "θέλω να δοκιμάσω την ποδηλασία". Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ ξανά στη ζωή μου».
Αυτή την περίοδο προπονείται 20 ώρες την εβδομάδα, επιπλέον από τα ραντεβού εργοθεραπείας και προσθετικής.
Παρά τα όσα πέρασε, δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν κοιτάζει πίσω. «Είναι εκπληκτικό να συνειδητοποιώ ότι υπάρχει ζωή μπροστά μου», λέει.