Όταν ο Casey Neistat επέστρεφε -μετά από 18 ώρες σκληρής δουλειάς και ταξιδιού- στο Κονέκτικατ για να δει επιτέλους τον γιο του, με τρόμο συνειδητοποιούσε ότι είχε ξεχάσει τη βαλίτσα του στο ταξί που τον μετέφερε από το αεροδρόμιο στο γκαράζ που είχε παρκάρει το δικό του αυτοκίνητο. Έντρομος, επικοινώνησε αμέσως με την υπηρεσία απολεσθέντων σε ταξί για να επικοινωνήσει με τον οδηγό, με τον οποίο είχε κάνει την κούρσα. Σύντομα θα διαπίστωνε ότι επρόκειτο για μία σκληρή, εξαιρετικά αγχωτική διαδικασία, η οποία γινόταν ακόμη πιο οδυνηρή από το γεγονός ότι η βαλίτσα περιείχε όλο τον επαγγελματικό του εξοπλισμό αξίας 13.238. Η εταιρεία ταξί ελάχιστα μπορούσε να βοηθήσει, η αστυνομία επίσης και ο φωτογράφος απελπισμένος πείστηκε ότι είχε χάσει για πάντα τα εργαλεία της δουλειάς του, με τα οποία έβγαζε τα προς το ζην. Μιλώντας με άλλους οδηγούς ταξί, η πίστη του σ' αυτή την εκδοχή δυνάμωνε: οι περισσότεροι του έλεγαν ότι οι οδηγοί ταξί δεν ήταν αξιόπιστοι και σε καμία περίπτωση δεν θα έμπαιναν στη διαδικασία να του επιστρέψουν τα πανάκριβα απωλεσθέντα του. Μέχρι τη στιγμή που χτύπησε το τηλέφωνο του. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Μοχάμεντ, ο οδηγός που ανακάλυψε ότι στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου τους κάποιος είχε ξεχάσει μια ολόκληρη περιουσία. Βρέθηκε στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα και παρέδωσε τον «θησαυρό». Όταν οι αστυνομικοί ενημέρωσαν τον Casey ότι τα πράγματα του τον περίμεναν στο Τμήμα, εκείνος αναζήτησε αμέσως τον οδηγό. Για την πράξη του, του έδωσε 500 δολάρια και μια αγκαλιά. «Ξέρω ότι δεν είναι πολλά. Αυτό που έκανε για ΄μένα αξίζει πολλά περισσότερα», λέει γεμάτος ευγνωμοσύνη ο φωτογράφος.
σχόλια