Τον κίνδυνο να βρεθεί ξανά στη φυλακή αντιμετωπίζει ο Ιρανός μουσικός Mehdi Rajabian, για το νέο του άλμπουμ.
Στην πραγματικότητα, έχει περάσει ήδη δύο χρόνια έγκλειστος, σε απομόνωση και κάνοντας κατά καιρούς απεργία πείνας, για την κυκλοφορία τραγουδιών με τα οποία οι ιρανικές αρχές δεν συμφωνούσαν. Αλλά ο ίδιος δεν εγκαταλείπει. «Δεν θα κάνω πίσω και δεν θα λογοκριθώ», λέει στο BBC News.
Όταν ο Rajabian ανακοίνωσε την πρόθεσή του να συνεργαστεί με γυναίκες μουσικούς πέρυσι, συνελήφθη και οδηγήθηκε στο δικαστήριο, όπου ένας δικαστής του είπε ότι «ενθάρρυνε την πορνεία». Μετά την πληρωμή της εγγύησης, συνέχισε να ηχογραφεί, παρά την απειλή φυλάκισης. Τώρα το άλμπουμ έχει ολοκληρωθεί και ο ίδιος λέει ότι μπορεί να τον κατηγορήσουν ξανά. «Αλλά δεν θα κάνω πίσω. Είναι πολύ γελοίο το γεγονός ότι στις μέρες μας μιλάμε για απαγόρευση μουσικής» επιμένει.
Η δοκιμασία του Mehdi Rajabian ξεκίνησε το 2013, όταν η Φρουρά της Ισλαμικής Επανάστασης εισέβαλε στο γραφείο του, έκλεισε το στούντιο ηχογράφησής του και κατάσχεσε όλους τους σκληρούς δίσκους του. Τότε, είχε μια δισκογραφική εταιρεία που υποστήριζε γυναίκες μουσικούς και δούλευε πάνω σε ένα άλμπουμ, The History Of Iran Narrated By Setar, το οποίο περιέγραφε ως «παράλογο» τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ.
Κατηγορήθηκε για διανομή «underground μουσικής, συμπεριλαμβανομένων πολλών κομματιών, των οποίων οι στίχοι και τα μηνύματα θεωρήθηκαν προσβλητικά για τις ιρανικές αρχές ή τη θρησκεία της χώρας», και στάλθηκε στη φυλακή. Ο ίδιος περιγράφει ότι πέρασε 90 ημέρες στην απομόνωση, με δεμένα τα μάτια και ανήμπορος να αντιληφθεί πού βρίσκεται.
Τελικά αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση, αλλά το 2015 συνελήφθη ξανά. Αυτή τη φορά με τον αδελφό του κινηματογραφιστή, Hossein Rajabian. Καταδικάστηκαν σε έξι χρόνια φυλάκιση, μετά από δίκη, που διήρκησε μόλις τρία λεπτά.
Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, τα αδέλφια πραγματοποίησαν απεργία πείνας για 40 ημέρες. Ο Rajabian λέει ότι έχασε 15 κιλά και έκανε εμετό, όπου έφτυνε αίμα. Η εμπειρία ενέπνευσε το εναρκτήριο κομμάτι του νέου του άλμπουμ, Whip On A Lifeless Body. «Ο αφηγητής είναι ένα ανθρώπινο σώμα που δεν έχει πλέον φυσική παρουσία», λέει ο μουσικός.
«Την 29η ημέρα της απεργίας πείνας, άνοιξα τα μάτια μου και δεν ήξερα αν ήμουν ζωντανός ή νεκρός, στη Γη ή στον ουρανό. Ήμουν σε έκσταση. Ήταν ένα περίεργο συναίσθημα και αυτό είναι που ήθελα να αποτυπώσω στην αίσθηση αυτού του κομματιού» λέει ο ίδιος περιγράφοντας το κομμάτι του.
Η απεργία πείνας έχει προκαλέσει στον Rajabian μόνιμο πρήξιμο στις αρθρώσεις, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί πλέον να παίζει μουσική μόνος του. Αντ' αυτού, γράφει τα τραγούδια του και τα στέλνει σε μουσικούς σε όλο τον κόσμο. Ηχογραφούν τα κομμάτια και τα στέλνουν πίσω στο Ιράν, όπου συνθέτει με κόπο τα τραγούδια, παλεύοντας με μια αργή σύνδεση στο Διαδίκτυο, υπό τον φόβο της παρακολούθησης από τις ιρανικές αρχές.
«Στην Μέση ανατολή το μουσικό όργανο μπορεί να γίνει τόσο ισχυρό όπως ένα όπλο» λέει και εργάζεται μυστικά από το υπόγειο του σπιτιού του στο Σάρι, στο βόρειο Ιράν, για να δημιουργήσει ένα νέο άλμπουμ.
Ονομάζεται Coup Of The Gods, και είναι ένας συνδυασμός βραζιλιάνικης ορχήστρας, μαζί με μουσικούς από την Τουρκία, τη Ρωσία, την Ινδία, την Αργεντινή και δύο γυναίκες τραγουδίστριες από τις ΗΠΑ, τη Λίζι Ο'Βέρι και την Όμπρι Τζόνσον. Αυτές οι φωνές ζωντανεύουν τα τραγούδια του Rajabian για τον πόνο και τον αγώνα του ενώ κάνουν επίσης μια γενναία πολιτική δήλωση, καθώς οι γυναίκες τραγουδίστριες ουσιαστικά απαγορεύονται στο Ιράν.
Η διαδικασία είναι μακρά και επίπονη. Ο μουσικός είπε ότι μιλούσε με την ορχήστρα της Βραζιλίας «για ώρες από απόσταση» για να εξηγήσει τα συναισθήματα που ήθελε να μεταφέρει.
«Έψαχνα για ένα νέο ηχόχρωμα (...) Προσπάθησα ακόμη και να αφαιρέσω τη δυτική τους προφορά», συνεχίζει, ενθαρρύνοντάς τους να αυτοσχεδιάσουν. Ο στόχος ήταν «να νιώσουμε απελευθερωμένοι, να δημιουργήσουμε ένα πραγματικό συναίσθημα».
Το άλμπουμ κέρδισε τον Αμερικανό παραγωγό Harvey Mason Jr, ο οποίος έχει γράψει και ηχογραφήσει με την Αρίθα Φράνκλιν, τον Μάικλ Τζάκσον, την Μπιγιονσέ και την Μπρίτνεϊ Σπίαρς ενώ φέτος, εξελέγη προσωρινός πρόεδρος των Grammy. «Όταν μίλησα για πρώτη φορά με τον Mehdi, ενδιαφέρθηκα. Αλλά όταν άκουσα την ιστορία του με ενθουσίασε», λέει στο BBC News. «Τελικά, όταν άκουσα τη μουσική, ξετρελάθηκα»
«Ο Mehdi έχει κάνει κάτι συναρπαστικό και όμορφο κάτω από δύσκολες συνθήκες» πρόσθεσε.
«Μια μέρα, οι άνθρωποι θα κοιτάξουν πίσω και θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν φτιάξαμε μόνο μουσική. Φέραμε τη φιλοσοφία και τη σκέψη στην ανθρωπότητα με τη μουσική, για να πούμε ότι δεν μείναμε σιωπηλοί μπροστά στην καταπίεση κατά τις πιο δύσκολες μέρες. Η σιωπή μπροστά στην καταπίεση είναι συνενοχή στον καταπιεστή. Δεν μπορώ να σιωπήσω. Η μουσική είναι το μόνο όπλο της αλήθειας, για να αντισταθείς στη δεισιδαιμονία» λέει ο μουσικός.
«Μπορώ να πω στον κόσμο ότι καμία δικτατορική δύναμη δεν μπορεί να σταματήσει την ελευθερία της μουσικής. Υπέστην όλες τις απαγορεύσεις και τα συρματοπλέγματα της φυλακής και σήμερα φέρνω νέα μουσική στο κοινό. Ακόμα κι αν καταλήξω πίσω από τα κάγκελα».
Με πληροφορίες του BBC
