Ο δισεκατομμυριούχος συνιδρυτής της Microsoft είναι σε διάθεση «διακοπών» και γράφει στο μπλογκ του για το αγαπημένο του, παράξενο άθλημα που φαίνεται να κερδίζει έδαφος.
«Έχω μείνει λίγο έκπληκτος - και ενθουσιασμένος - από την ξαφνική δημοτικότητα μιας από τις αγαπημένες μου ασχολίες, ένα παιχνίδι με αστείο όνομα και παράξενη ορολογία» γράφει ο Μπιλ Γκέιτς. «Περιορισμένο σε μεγάλο βαθμό στο βορειοδυτικό Ειρηνικό για δεκαετίες, έχει πλέον αναδειχθεί ως το ταχύτερα αναπτυσσόμενο άθλημα της Αμερικής. Μιλάω για το pickleball.»
Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα του τένις, του μπάντμιντον και του πινγκ-πονγκ. «Και αν δεν το έχετε ακούσει, περιμένω ότι σύντομα θα το μάθετε» προβλέπει ο μεγιστάνας. «Είμαι "Pickler", όπως ονομάζονται οι άνθρωποι που έχουν εμμονή με το παιχνίδι όπως εγώ, για περισσότερα από 50 χρόνια. Και αν εσείς και η οικογένειά σας βαριέστε και ψάχνετε κάτι να κάνετε αυτό το καλοκαίρι, σας ενθαρρύνω να γίνετε κι εσείς.
Η πλήξη ήταν αυτό που ξεκίνησε αυτό το άθλημα το 1965. Τρεις μπαμπάδες που ζούσαν στο Bainbridge Island, κοντά στο Σιάτλ, επέστρεψαν ένα βράδυ στο σπίτι και βρήκαν τα παιδιά τους να παραπονιούνται ότι δεν είχαν τίποτα να κάνουν. Έτσι, βρήκαν ένα δίχτυ, μια μπάλα Wiffle, μερικές ρακέτες του πινγκ-πονγκ και δημιούργησαν ένα παιχνίδι σε ένα παλιό γήπεδο μπάντμιντον που μπορούσε να παίξει όλη η οικογένεια μαζί. Είχε μεγάλη επιτυχία.»
Κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους, οι τρεις φίλοι συνεννοήθηκαν για να αναπτύξουν ένα σύνολο κανόνων, να καθορίσουν τη διάταξη του γηπέδου και να εισάγουν μια μεγαλύτερη ρακέτα από κόντρα πλακέ που ήταν καλό για το χτύπημα της μπάλας. Και αποφάσισαν να το ονομάσουν pickleball. (Η προέλευση του ονόματος παραμένει αντικείμενο συζήτησης.) Εν τω μεταξύ, στο Σιάτλ εξαπλώθηκε σιγά σιγά η φήμη γι' αυτό το παράξενο νέο χόμπι.
«Ο μπαμπάς μου ήταν φίλος με τους εφευρέτες του παιχνιδιού, τον Joel Pritchard, έναν πολιτειακό νομοθέτη και μετέπειτα υποδιοικητή της Ουάσινγκτον, τον Barney McCallum, και τον Bill Bell. Έμαθε για τη ιδέα τους και στα τέλη της δεκαετίας του 1960, εμπνεύστηκε να φτιάξει ένα γήπεδο pickleball στο σπίτι μας. Από τότε παίζω.
Εκείνη την εποχή, η κοινότητα του pickleball ήταν πολύ μικρή. Αμφιβάλλω αν υπήρχαν περισσότεροι από χίλιοι άνθρωποι στην περιοχή του Σιάτλ που είχαν δει ποτέ το άθλημα όταν η οικογένειά μου το ξεκίνησε. Και δεν νομίζω ότι κανείς περίμενε ότι θα γινόταν ποτέ εθνικό φαινόμενο. Σήμερα, υπάρχουν περισσότεροι από 4,8 εκατομμύρια παίκτες σε εθνικό επίπεδο, μια αύξηση σχεδόν 40% τα τελευταία δύο χρόνια. Και περιμένω ότι θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο. (Ήξερα ότι τα πράγματα είχαν σοβαρέψει για το pickleball όταν άνοιξα το Economist και βρήκα μια ιστορία για τη νέα φήμη του παιχνιδιού).
«Δεν ξέρω τι ακριβώς οδήγησε σε αυτή την πρόσφατη αύξηση του ενδιαφέροντος για το pickleball, αλλά νομίζω ότι το γεγονός ότι είναι τόσο εύκολο να το παίξεις είναι ένας σημαντικός λόγος. Οι άνθρωποι αρέσκονται να λένε ότι πολλά αθλήματα -ακόμη και τα δύσκολα όπως το γκολφ- είναι «εύκολα στο παιχνίδι», αλλά στην περίπτωση του pickleball, είναι αλήθεια. Όλοι, από τους πολύ νέους μέχρι τους πολύ ηλικιωμένους, μπορούν να λάβουν μέρος. Χρειάζονται λίγα λεπτά για να μάθετε τα βασικά, τα παιχνίδια είναι σύντομα και το μόνο που χρειάζεστε είναι ένα δίχτυ, ένα κουπί και μια μπάλα για να ξεκινήσετε. Ούτε χρειάζεται μεγάλη ικανότητα για να χτυπήσεις την μπάλα, επειδή δεν κινείται τόσο γρήγορα όσο η μπάλα του τένις. Το καλύτερο πράγμα για το pickleball, ωστόσο, είναι ότι είναι απλά πολύ διασκεδαστικό.
Ανυπομονώ να παίξω ένα παιχνίδι pickleball με φίλους και οικογένεια τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα και πιο συχνά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Είμαι επίσης διά βίου τενίστας και για μένα τα παιχνίδια αλληλοσυμπληρώνονται. Το pickleball με έχει βοηθήσει να γίνω καλύτερος παίκτης του τένις και το τένις έχει κάνει το ίδιο για το παιχνίδι μου στο pickleball.
Παρόλα αυτά, έχω ξοδέψει πολύ χρόνο για να εξηγήσω και να υπερασπιστώ το pickleball σε νέους παίκτες, ειδικά σε τενίστες. Πολλοί άνθρωποι μπερδεύονται από το άγνωστο γήπεδο και είναι λίγο επιφυλακτικοί με την παράξενη ορολογία. Υπάρχει μια περιοχή του γηπέδου εντός 7 μέτρων σε κάθε πλευρά του φιλέ που ονομάζεται "η κουζίνα" ή ζώνη μη βολής. Και ένα κλειδί για να είσαι κορυφαίος παίκτης είναι να κατέχεις κάτι που ονομάζεται "dink shot", ένα μαλακό χτύπημα που ταξιδεύει τοξοτά πάνω από το δίχτυ και προσγειώνεται μέσα στην κουζίνα της αντίπαλης ομάδας. Ενώ το να παίζετε διπλά είναι το πιο δημοφιλές, τα μονά συμπεριλαμβανομένης μιας εκδοχής που παίζεται σε διαγώνιο γήπεδο, που ονομάζεται "skinny singles", είναι μια άλλη επιλογή.
«Παρά τους περιπαικτικούς όρους και το αστείο όνομά του, το pickleball είναι στην πραγματικότητα ένα αρκετά εξελιγμένο παιχνίδι. Μου αρέσει να παρακολουθώ βίντεο στο YouTube, όπου μπορώ να μάθω τακτικές και στρατηγικές από τους καλύτερους παίκτες. Είναι εκπληκτικό να βλέπεις επαγγελματίες όπως ο Ben Johns να παίζουν το παιχνίδι. Δεδομένης της φρενίτιδας που επικρατεί για το pickleball, περιμένω ότι κάποια μέρα σύντομα μπορεί να καταλήξει ως άθλημα επίδειξης στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Σχεδόν όλοι στην οικογένειά μου παίζουν και έχουμε διασκεδάσει πολύ σε αγώνες μεταξύ μας όλα αυτά τα χρόνια. Όλοι έχουμε παίξει τόσο πολύ που μερικές φορές γινόμαστε πολύ ανταγωνιστικοί. Αν ποτέ χάσουμε ένα παιχνίδι από επισκέπτες παίκτες, είμαστε πάντα λίγο έκπληκτοι και ορκιζόμαστε να πάρουμε τον επόμενο αγώνα πιο σοβαρά. Νίκη ή ήττα, δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο να περάσω μια καλοκαιρινή μέρα από το να είμαι Πίκλερ. Αν αποφασίσετε να δοκιμάσετε το πικλέμπολ, ελπίζω να σας προσφέρει τόση χαρά όση έχει δώσει στην οικογένειά μου και σε μένα.»
