Ο πρώτος χάρτης για τον μαγεμένο τόπο που σήμερα όλοι ξέρουν ως Disneyland δημιουργήθηκε μόλις το 1953 και πουλήθηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο προς 708.000 δολάρια, κατά τη διάρκεια δημοπρασίας στο Λος Άντζελες. Ο λόγος για την απολύτως απτή χαρτογράφηση του ονείρου του Ουόλτ Ντίσνεϊ που έγινε μέσα σ' ένα Σαββατοκύριακο ξέφρενης δουλειάς του εικονογράφου της Disney, Herb Ryman, που είχε αναλάβει το πρότζεκτ για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Ας σημειωθεί ότι οι εκτιμητές ήλπιζαν ότι ο χάρτης θα μπορούσε άνετα να πιάσει και το 1 εκ. δολάρια ακριβώς λόγω της σπανιότητας του, ακόμη και έτσι, όμως, είναι το πιο παλιό αντικείμενο που σχεδιάστηκε για λογαριασμό του μετρ των κινουμένων σχεδίων και της παραμυθοχώρας που ήθελε να κατασκευάσει.
Γιατί, όμως, ο Ντίσνεϊ ζήτησε μία τόσο πιστή απεικόνιση αυτού που είχε στο μυαλό του; Γιατί ήθελε αυτόν τον χάρτη να τον παρουσιάζει στους επενδυτές που πλησίαζε για να φτιάξει τη Ντίσνεϊλαντ. Για εκείνον ήταν άνθρωποι χρήσιμοι για τον σκοπό του με πολλά λεφτά, χωρίς, όμως καθόλου φαντασία, που αρνούνταν να επενδύσουν σ' ένα τέτοιο ψέμα. Ήθελε, λοιπόν, κάπως να τους πείσει ότι το ψέμα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα, μέσα από ένα τεράστιο θεματικό πάρκο που θα τους επέστρεφε στο πολλαπλάσιο τις επενδύσεις τους. Μέχρι τότε τόσο ο Ντίσνεϊ, όσο και ο αδελφός του Ρόι είχαν επιχειρήσει να παρουσιάσουν την ιδέα τους ακόμη και στο νεοσυσταθέν τηλεοπτικό δίκτυο ABC, εξηγώντας ότι χρειαζόταν περί τα 17 εκ. δολάρια, εκείνη την εποχή, για να φτιάξει το πάρκο. Ο χάρτης ήταν απλώς η πιστή απεικόνιση της δαιμόνιας ιδέας του στην οποία μέχρι τότε δεν πίστευε κανείς.
Το Σαββατοκύριακο της 26ης-27ης Σεπτεμβρίου του 1953, ακριβώς πριν τη συνάντηση που είχε καταφέρει να κλείσει ο Ρόι Ντίσνεϊ με εκπροσώπους του τηλεοπτικού δικτύου, ο Ουόλτ Ντίσνεϊ και ο εικονογράφος κλείστηκαν σε ένα δωμάτιο των στούντιο της Ντίσνεϊ και σχεδίασαν -κυριολεκτικά σε φρενίτιδα- τον χάρτη της Ντίσνεϊλαντ. Ο Ουόλτ εξηγούσε στον εικονογράφο τι ακριβώς φανταζόταν ότι θα είναι αυτό το πάρκο και εκείνος με το μολύβι του σκιτζάριζε το όραμα του εργοδότη του.
Όταν τελείωσε, πέρασε το σχέδιο σε πιο ανθεκτικό και ιλουστρέ χαρτί, το χρωμάτισε και το έδωσαν στον Ρόι. Με αυτή την παρουσίαση στα χέρια του, ο αδελφός του Ντίσνεϊ έπεισε το τηλεοπτικό δίκτυο ABC να επενδύσει στο όραμα τους. Η συμφωνία έλεγε ότι οι επικεφαλής του δικτύου θα χρηματοδοτούσαν τελικά με τα 17 εκ. δολάρια κεφάλαιο το πάρκο της Ντίσνεϊλαντ και η εταιρεία παραγωγής ταινιών θα έδινε δωρεάν τηλεοπτικές παραγωγές στο δίκτυο. Ας σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα αυτή είναι μία από τις ακριβότερες και ταυτόχρονα επικερδέστερες συμφωνίες που έχουν κλειστεί στον χώρο του θεάματος. Ας σημειωθεί επίσης ότι μερικά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1960 η Disney αγόρασε τα μερίδια του δικτύου και 36 χρόνια αργότερα ολόκληρο το ABC.
Τον Οκτώβριο, ο Ρόι με αυτόν τον χάρτη βρέθηκε στην Καλιφόρνια και από τότε και για πολλούς μήνες αργότερα καθοδηγούσε σχεδιαστές, μηχανικούς και καλλιτέχνες μέσω αυτού του σχεδίου για να φτιάξουν ακριβώς αυτό που ο Ντίσνεϊ είχε στο μυαλό του. Όλο αυτό μέχρι τις 15 Ιουλίου του 1955 που τελικά ανοίγουν για πρώτη φορά στο κοινό οι πύλες του θεματικού πάρκου. Όχι ότι δεν έγιναν τροποποιήσεις... Για παράδειγμα, η "Γη του Αύριο" άλλαξε όνομα μέσα σε μια νύχτα και η "Γη των Λιλιπούτειων Πλασμάτων" απλώς δεν δημιουργήθηκε ποτέ τότε, όμως, το Κάστρο της Ωραίας Κοιμωμένης, που ήταν και κεντρικός άξονας της ιδέας του Ντίσνεϊ, δημιουργήθηκαν, απλώς σε διαφορετικό σημείο που να εξυπηρετεί τη λειτουργικότητα της αρχιτεκτονικής του.
Βέβαια, όσα θα μπορούσαν να πάνε στραβά τη μέρα των εγκαινίων της Disneyland πήγαν. Παρά τις προειδοποιήσεις ότι το κοινό θα μπορούσε να πει στο υπό κατασκευή ακόμη πάρκο μόνο με κράτηση, στο σημείο συγκεντρώθηκαν περισσότερα από 50.000 άτομα. Σημειώθηκαν καταστροφές και μικροατυχήματα, ενώ ο καύσωνας εκείνης της ημέρας έλιωσε την άσφαλτο του Αναχάιμ, κάνοντας τους επενδυτές να προβλέπουν την τέλεια καταστροφή των επενδύσεων τους...
Όμως, ο χάρτης δεν έλεγε ψέματα. Περιέγραφε τη δημιουργία ενός χρυσοφόρου τόπου, που όπου αποφάσιζε να τον δημιουργήσει κανείς, θα είχε μόνο θησαυρούς να δρέψει. Ακόμη και ο τελευταίος ανώνυμος συλλέκτης του που τελικά τον απέκτησε έναντι του αστρονομικού ποσού των 708.000 δολαρίων σίγουρα πιστεύει όχι ότι απλώς απέκτησε ένα σπάνιο αντικείμενο, απόδειξη της επιχειρηματικής ιδιοφυίας του Ουόλτ Ντίσνεϊ και της ιστορίας του στο θέαμα, αλλά κάτι από τη χρυσοφόρα σκέψη του...
σχόλια