Στο άκουσμα της λέξης «πριγκιπάτο» δύσκολα θα πάει το μυαλό σε μια ρημαγμένη πλατφόρμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μέσα στη θάλασσα. Κι όμως, αυτό είναι ουσιαστικά το «πριγκιπάτο του Sealand» που βρίσκεται ανοιχτά της Βρετανίας.
Το Sealand υποστηρίζει ότι είναι το μικρότερο έθνος στον κόσμο. Η «έκτασή» του είναι 0,004 τετραγωνικά χιλιόμετρα καθώς πρόκειται για μια αντιαεροπορική πλατφόρμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που έχει πάνω ελάχιστα κτίρια σαν κοντέινερ.
Η πλατφόρμα αναγέρθηκε το 1942, ως «Fort Roughs». Επρόκειτο για ένα θαλάσσιο φρούριο, έξω από τα τότε χωρικά ύδατα της Βρετανίας, στη Βόρεια Θάλασσα. Απέχει 12 χιλιόμετρα από την ακτή. Στο αποκορύφωμα του πολέμου, εκεί ζούσαν 300 στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού, αλλά το 1956 εκκενώθηκε και αφέθηκε στην εγκατάλειψη.
Αυτό μέχρι το 1966, όταν ο Πάντι Ρόι Μπέιτς έδωσε μια διαφορετική πνοή στην ρημαγμένη πλατφόρμα, με αφορμή έναν πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό. Ο Μπέιτς, πρώην ταγματάρχης των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων που έγινε ψαράς, είχε δημιουργήσει το 1965 το Radio Essex.
Η βάση του ήταν μέσα στη θάλασσα, στο Knock John, ένα άλλο παροπλισμένο φρούριο κοντά στο Fort Roughs. Εκείνη την εποχή ήταν τόσο δημοφιλείς οι ραδιοφωνικοί σταθμοί αυτού του είδους, που η βρετανική κυβέρνηση πέρασε νόμο για να τους κλείσει.
Έτσι, ο Μπέιτς αποφάσισε να μεταφέρει τον πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό του ακόμη πιο μακριά από την ακτή και σε αμφισβητούμενα χωρικά ύδατα: στο Fort Roughs. Όπως και το Knock John, ήταν ακατοίκητο και ρημαγμένο.
Παραμονή των Χριστουγέννων του 1966, ο Μπέιτς «κατέλαβε» την πλατφόρμα. Εννέα μήνες αργότερα, στις 2 Σεπτεμβρίου 1967, κήρυξε την ίδρυση του πριγκιπάτου του Sealand. Μια κίνηση που είχε και μια δόση ρομαντισμού, αφού το έκανε στα γενέθλια της συζύγου του. Λίγο αργότερα, όλη η οικογένεια μετακόμισε εκεί.
Για όλα αυτά μίλησε στο BBC ο «πρίγκιπας Μάικλ του Sealand», γιος του Πάντι Ρόι Μπέιτς. «Ήμουν μόλις 14 ετών όταν ήρθα για πρώτη φορά, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, για να βοηθήσω τον πατέρα μου. Πίστευα ότι θα είναι μόνο μια περιπέτεια έξι εβδομάδων», είπε. «Σίγουρα δεν πίστευα ότι θα ήταν μια ιστορία που θα συνεχιζόταν για 50 παράξενα χρόνια. Κάποιες φορές μέναμε για μήνες συνεχόμενα, περιμένοντας τη βάρκα να φέρει προμήθειες από τη στεριά. Κοίταζα τον ορίζοντα και το μόνο που έβλεπα, από το πρωί ως το βράδυ, ήταν η Βόρεια Θάλασσα», περιέγραψε.
Το επεισόδιο με τους μισθοφόρους
Από την ιστορία του Sealand δεν λείπουν τα «επεισόδια». Το μεγαλύτερο ίσως από αυτά συνέβη το 1978, όταν μια ομάδα Γερμανών και Ολλανδών μισθοφόρων έκαναν «απόβαση» ένα βράδυ του Αυγούστου. Όμως, τους υποδέχθηκε με όπλα η οικογένεια Μπέιτς και τους κράτησε ομήρους.
«Ο Γερμανός πρέσβης και μια επίσημη αντιπροσωπεία ήρθαν από την πρεσβεία στο Λονδίνο, για να διαπραγματευθούν την απελευθέρωση. Οπότε, με τη διαπραγμάτευση, μας αναγνώρισαν de facto», είπε ο πρίγκιπας Μάικλ.
Καμία χώρα δεν έχει αναγνωρίσει επίσημα το Sealand, αλλά ο πρίγκιπας Μάικλ δήλωσε ότι δεν το ζήτησαν, αλλά ούτε και περιμένουν να γίνει κάτι τέτοιο. «Θυμηθείτε ότι η πλατφόρμα κατασκευάστηκε παράνομα έξω από τα χωρικά ύδατα της Βρετανίας, σε καιρό πολέμου, αλλά όλοι ήταν πολύ απασχολημένοι για να ενδιαφερθούν. Οι Βρετανοί έπρεπε να την είχαν καταστρέψει όταν είχαν την ευκαιρία, αλλά ποτέ δεν βρήκαν χρόνο. Τώρα, δεκαετίες αργότερα, το Sealand υπάρχει ακόμη», είπε.
Στην καλύτερη εποχή του, στις αρχές της δεκαετίας του '70, ζούσαν 50 άνθρωποι στην πλατφόρμα: φίλοι, συγγενείς και προσωπικό για τη συντήρηση. Αν και έγινε ένα απρόσμενο σύμβολο στις διαδηλώσεις κατά της εξουσίας στη Βρετανία, η ζωή στο Sealand δεν ήταν τόσο ειδυλλιακή. «Τίποτα δεν δούλευε. Αρχίσαμε με κεριά, αναβαθμιστήκαμε σε λάμπες θυέλλης και γεννήτριες. Το καλό ήταν πως δεν καταλάβαινες ότι ήσουν στη θάλασσα», περιέγραψε ο πρίγκιπας Μάικλ.
Με σημαία, σύνταγμα και ομάδα
Το Sealand έχει οικόσημο, σημαία, σύνταγμα, ποδοσφαιρική ομάδα, ύμνο και δικό του νόμισμα. Επίσης, έχει εκδώσει 500 διαβατήρια. Συνεχιστές της «δυναστείας» είναι τα τρία παιδιά του Μάικλ, Τζέιμς, Λίαμ και Σάρλοτ και η δεύτερη σύζυγός του, Μέι Σέι.
Βέβαια, δεν ζουν πάνω στην πλατφόρμα, αλλά στη στεριά. Στο Sealand ζει μόνο το προσωπικό της ασφάλειας. Για να χρηματοδοτήσει την ύπαρξή του, το «πριγκιπάτο» πουλά μπλουζάκια, γραμματόσημα, μέχρι και βασιλικούς τίτλους. Όποιος θέλει μπορεί να αποκτήσει τίτλο λόρδου, λαίδης, βαρόνου ή βαρόνης για 29,99 λίρες.
Για να επισκεφθεί κανείς το κρατίδιο πρέπει να έχει πρόσκληση από τον πρίγκιπα. Ο ίδιος πηγαίνει εκεί 2-3 φορές τον χρόνο. Για να πατήσει κανείς επί του Sealand, τον ανεβάζουν με γερανό, πάνω από τα κύματα. Παρόλα αυτά, το πριγκιπάτο δέχεται έως και 100 email την ημέρα από ανθρώπους που θέλουν να ορκιστούν πίστη στη σημαία του.
«Η ιστορία μας ακόμη εξάπτει τους ανθρώπους. Δεν ζούμε σε μια κοινωνία που αρέσει στους ανθρώπους να τους λένε τι να κάνουν και ο καθένας λατρεύει την ιδέα της ελευθερίας από την κυβέρνηση. Ο κόσμος χρειάζεται κι άλλες συναρπαστικές περιοχές όπως η δική μας. Και δεν υπάρχουν πολλά τέτοια μέρη», υποστηρίζει ο πρίγκιπας Μάικλ.
«Ο πατέρας μου ποτέ δεν είχε στόχο να δημιουργήσει τη δική του χώρα. Αρχικά προσβλήθηκε από την επιθυμία της βρετανικής κυβέρνησης να κλείσει τον πειρατικό σταθμό του. Από τότε, έχουμε δώσει μάχη με τη βρετανική κυβέρνηση και έχουμε κερδίσει. Το Sealand διατηρεί την ανεξαρτησία του», δήλωσε ακόμη.
Με πληροφορίες από BBC
σχόλια