Ποιος: Τζάστιν Ουέλμπι, 105ος αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι από το 2013, προκαθήμενος της Αγγλικανικής Εκκλησίας (επικεφαλής της οποίας είναι τυπικά ο εκάστοτε Βρετανός μονάρχης) και των κάπου 80 εκ. πιστών της.
Πού: Στο Καντέρμπουρι, κωμόπολη της κομητείας του Κεντ και έδρα των αγγλικανών αρχιεπισκόπων από την ίδρυση της εν λόγω Εκκλησίας τον 15ο αιώνα από τον Ερρίκο Η'.
Γιατί: Διότι μιλώντας χτες σε εκκλησιαστική Σύνοδο παραδέχτηκε δημόσια ότι αυτή υπήρξε «βαθιά και θεσμικά ρατσιστική», απολογούμενος για την «ντροπή» αυτή και ζητώντας συγνώμη από τις εθνικές και φυλετικές μειονότητες για τις διακρίσεις που υπέστησαν στο παρελθόν. Αναφέρθηκε στον «συνειδητό και ασυνείδητο ρατσισμό» που βίωσαν έγχρωμοι, Ασιάτες και άλλοι μη λευκοί στους κόλπους της, επεσήμανε δε ότι αυτές οι συμπεριφορές δεν έχουν ακόμα εκλείψει. Την αρχιεπισκοπική συγνώμη ψήφισε ομόφωνα η Σύνοδος, με τον Ουέσλι να γίνεται ο δεύτερος μετά τον Πάπα Φραγκίσκο προκαθήμενος χριστιανικής Εκκλησίας που ομολογεί δημοσίως ένα εκκλησιαστικό "mea culpa", κάτι που είχε πράξει και πέρσι καταδικάζοντας τον «παραδοσιακό» χριστιανικό αντισημιτισμό που «έθρεψε προκαταλήψεις και οδήγησε στο Ολοκαύτωμα».
Διά ταύτα: Ανανεωτής και εκσυγχρονιστής δίχως να παραβλέπει το δόγμα, ο Ουέλμπι είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση προκαθήμενου. Δεν υπήρξε καν ιερωμένος καριέρας – τα πρώτα θρησκευτικά σκιρτήματα τα είχε όταν σπούδαζε στο Κέμπριτζ, αποφοιτώντας όμως δεν φόρεσε ράσα αλλά κουστούμι επιχειρηματικού στελέχους καθώς προσελήφθη στην εταιρία πετρελαιοειδών Elf αρχικά, στην Enterprise Oil ακολούθως. Παραιτήθηκε το 1989 όταν δέχθηκε, κατά τον ίδιο, άνωθεν «κλήση» να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να αφοσιωθεί στον Θεό ενδυόμενος το ιερατικό σχήμα. Δυόμιση σχεδόν δεκαετίες μετά χρίστηκε αρχιεπίσκοπος Καντέρμπουρι σε μια περίοδο που η Αγγλικανική Εκκλησία έδειχνε εμφανή σημάδια παρακμής. Ξεκίνησε αμέσως εκστρατεία ανασυγκρότησης ταξιδεύοντας σε όλη της επικράτεια της δικαιοδοσίας του. Συγκρότησε ιεραποστολές, κέρδισε δε εξαρχής τις εντυπώσεις με την απλότητα, την αμεσότητα και την ειλικρίνειά του – είχε μάλιστα παραδεχθεί δημόσια τις κρίσεις κατάθλιψης που αντιμετώπιζε τόσο ο ίδιος όσο και η κόρη του καθώς είναι παντρεμένος (ακόμα και οι υψηλόβαθμοι Αγγλικανοί ιερωμένοι μπορούν να τελέσουν γάμο), καλώντας σε απάλειψη του κοινωνικού «στίγματος». Έχει στηλιτεύσει τις κοινωνικές ανισότητες και την απληστία των «εχόντων», μεταξύ αυτών και των πετρελαϊκών πολυεθνικών όπου είχε εργαστεί, τη φοροδιαφυγή των πλουσίων επίσης. Έχει αναφερθεί στους κινδύνους που εγκυμονεί το Brexit για τους κοινωνικά ασθενέστερους, τάσσεται υπέρ των πολιτικών «ανοικτών συνόρων» για τους αιτούντες άσυλο και ειδικά για τα παιδιά πρόσφυγες καθώς και της λήψης άμεσων μέτρων για την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής. Οργανώνει κοινωνικά συσσίτια, προωθεί τον διαθρησκευτικό διάλογο, υπαινίσσεται αναγνώριση του ομόφυλου γάμου με την προϋπόθεση όμως της μονογαμίας και της ανυπαρξίας προγαμιαίων σχέσεων όπως απαιτεί το δόγμα και για τον ετερόφυλο, παραμένει δε αντίθετος στις εθελούσιες εκτρώσεις. Ορισμένοι του καταλογίζουν ηθικιστικές εμμονές, εκείνος πάλι αντιλέγει ότι «είναι ανόητο να απαξιώνουμε ένα χριστιανικό ιδανικό επειδή είναι δύσκολο να επιτευχθεί». Επί των ημερών του χειροτονήθηκαν, πάντως, οι πρώτες γυναίκες αρχιεπίσκοποι (υπηρετούσαν ως ιερείς από το 1994 αλλά δεν δικαιούνταν προαγωγή), μέτρο που πέρασε παρά τις αντιδράσεις. Παρά κάποια «πισωγυρίσματα», ο Ουέλμπι δείχνει να αντιλαμβάνεται τα σημάδια των καιρών, το ανανεωτικό πνεύμα και τις κοινωνικές ευαισθησίες που οφείλει να επιδείξει η Εκκλησία αν θέλει να επιβιώσει η ίδια, καταρχήν. Είθε και άλλοι υψηλόβαθμοι θρησκευτικοί λειτουργοί να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
σχόλια