Χαμένοι στη μετάφραση

Σε κανέναν δεν είχα δώσει το τηλέφωνό μου σε εκείνο το πάρτι, πλην της Τσιάουα. Δηλαδή, ούτε και σε εκείνη ήθελα να το δώσω για να μου τα πρήζει. «Δεν θυμάμαι το νούμερό μου» της ξέκοψα. «Μα είναι δυνατόν;» με ρώτησε. «Είναι. Αφού δεν με παίρνω ποτέ». Τότε όμως εκείνη άρπαξε το κινητό μου κι έψαξε στο όνομα «Εγώ». Μόνο μια ξανθιά θα μπορούσε να καταλάβει πώς με είχα αποθηκεύσει.

Δεν ξέρω τι έταξε ο βολεϊμπολίστας-ξωτικό στην Τσιάουα για να του δώσει το νούμερό μου - αν και κάτι περνά απ' το μυαλό μου. Και με το που έφτασα στο ραντεβού μου με τον Νίκο άρχισαν τα μηνύματα. «Θέλω να σου μιλήσω. Ξωτικό». Ο Νίκος, από την άλλη, είχε ακολουθήσει τη συμβουλή μου και είχε κάνει άλλη μια συζήτηση στην παράλληλη σχέση του να χωρίσουν, ότι δεν οδηγεί πουθενά. «Μα πού να οδηγήσει;» τον ρώτησε η Βίκυ. Προσπάθησε πάλι να της δώσει ένα τουλάχιστον τελευταίο αξιοπρεπές σεξ. Δεν τα κατάφερε. «Συγχώρεσέ με» της είπε στο τέλος, «τώρα θα χωρίσουμε για πάντα. Δεν θέλω να με ερωτευτείς, δεν θέλω να σου κάνω κακό, πρέπει κι εσύ να φτιάξεις τη ζωή σου». Και τότε ήρθε το πρώτο μήνυμα εκείνης της βραδιάς στο δικό του κινητό. «Καλά, είσαι ηλίθιος;». Κι έκτοτε κόλλησε το κινητό της και του ερχόταν ξανά και ξανά το ίδιο μήνυμα.

«Είμαι σκατά. Σκατά» έλεγε ο Νίκος, «δεν ξέρω τι με πείραξε πιο πολύ, που δεν κατάφερα να κάνω ούτε ένα καλό σεξ σε αυτή την γκόμενα και θα με περνά για μαλάκα ή που μου είπε ότι δεν είναι ερωτευμένη μαζί μου. Πάντως τη χώρισα. Και τώρα κλαίω». Μήνυμα. «Καλά, είσαι ηλίθιος;».

Προσπαθούσα να καταλάβω, αλλά συνέχιζε και το Ξωτικό να στέλνει σε εμένα μηνύματα. «Είμαι ένας γρίφος που ούτε εγώ μπορώ να λύσω». Και τι να σου κάνω φιλαράκο, να τον λύσω εγώ; «Μάλλον ψάχνεις πνευματική πρόκληση» του έγραψα. «Εγώ είμαι απλός μονοκύτταρος οργανισμός. Ciao». Ο Νίκος ήταν απαρηγόρητος. «Θα μου λείψει, καταλαβαίνεις;» έλεγε. «Απλά δεν ξέρω γιατί». Μήνυμα. «Καλά, είσαι ηλίθιος;». Μήνυμα στο δικό μου κινητό. «Ψάχνω πνευματοψυχοσωματική πρόκληση». Δεν απαντώ. Επόμενο μήνυμα. «Μου αρέσει αυτό το διάστημα σιωπής, που σταματά ο χρόνος». Mήνυμα στο κινητό του Νίκου. «Καλά, είσαι ηλίθιος;». Μήνυμα στο κινητό το δικό μου. «Τότε σταματώ να σκέφτομαι/κι αφήνω το μικρόφωνο στις αισθήσεις μου/είναι ωραίο όταν σκέφτονται αυτές/κάποιες στιγμές/που η λογική κοιμάται στο σπίτι της/τις ώρες που εγώ λείπω/χωρίς να της το πω». Μήνυμα στο κινητό του Νίκου. «Καλά, είσαι ηλίθιος;». Με έπιασε κρίση. Πήρα το Ξωτικό τηλέφωνο και του ‘πα να μη με τρελαίνει, έχω έναν αναγνώστη που είναι κομμάτια και προσπαθώ να βρω άκρη. Η απάντηση του Ξωτικού ήταν, αν θέλει ο Νίκος να παίξει σε θεατρική παράσταση φίλου του και να κάνει τον έφιππο αρχαίο Έλληνα... Πάνω που πήγε να χαμογελάσει ο Νίκος, έρχεται μήνυμα. «Καλά, είσαι ηλίθιος;». «Αυτό είμαι, ναι» κατέρρευσε στη μέση του δρόμου, «ένας ηλίθιος». Επειδή πήγαινε να μου καεί το μυαλό εκείνο το βράδυ, κάλεσα σε έκτακτη συνέλευση δυο από τους συμβούλους, τη φουρνάρισσα και τον Άρη. Στο σπίτι μου, ξημερώματα. Τότε έκανα μια τρομερή ανακάλυψη. Οι singles, με το που μπαίνουν σπίτι τους, ανοίγουν το ψυγείο τους. Έτσι, κάθονται λίγο και το χαζεύουν. Νόμιζα ότι το έκαναν μόνο στα δικά τους ψυγεία, αλλά τώρα πρόσεξα ότι η φουρνάρισσα έκανε κατευθείαν αυτή την ενστικτώδη μυστηριώδη ανατένιση στην ψύξη και στην κατάψυξη του δικού μου ψυγείου. «Γιατί το κάνεις αυτό;» τη ρώτησα. «Δεν ξέρω» μου είπε και για να το καλύψει πήρε καπάκι τηλέφωνο έναν εραστή της, σκλάβο, που κοιμόταν. «Λοιπόν, Γιωργάκη, ντύσου και πετάξου τώρα σε ένα περίπτερο. Στη διεύθυνση που θα σου στείλω έλα σφαίρα και φέρε μας... σημειώνεις; Είκοσι μπίρες, δέκα σοκολάτες, τσιπς, μπισκότα και σαμπουάν». «Σαμπουάν γιατί;» απόρησα. «Δεν θα βρει ούτε κι αν γυρίσει εκατό περίπτερα». «Έτσι» μου είπε εκείνη. «Γουστάρει».

Tespa, καθίσαμε κι οι τρεις στον καναπέ και ο Νίκος αφηγήθηκε απ' την αρχή την ιστορία του. «Μου συνέτριψε το Εγώ αυτή η φάση, φοβάμαι ότι ποτέ πια δεν θα μπορέσω να κάνω με μια άλλη σεξ εκτός απ' την κοπέλα μου, νιώθω μηδενικό». Kαι τότε βρήκε τη λύση ο dr Άρης. «Ξέρεις τι χρειάζεται για να συνέλθεις; Ένα σεξ με ξύλο, βρίσιμο, φτύσιμο». Φτύσιμο; Εγώ και η φουρνάρισσα γυρίσαμε τις κόρες των ματιών μας προς τα πάνω και πήγαμε να παρέμβουμε, αλλά ο Νίκος είχε αγκιστρωθεί στον Άρη, με προσήλωση προς τον σκοτεινό άγνωστο. «Πόσο δίκιο έχεις φίλε. Αλλά δεν έχω καμιά υπόψη μου για όλα αυτά». Μήνυμα. «Καλά, είσαι ηλίθιος;»

(συνεχίζεται)