Ο Άρης ήταν μισογύνης. Καθαρόαιμος μισογύνης. Το κατάλαβα από το πρώτο βράδυ που τον γνώρισα, από τις πρώτες ατάκες. Ο Άρης ήταν σαράντα πέντε χρονών και παντρεμένος. Σεβόταν τη γυναίκα του. Γι΄ αυτό δεν μπορούσε να κάνει καλό σεξ μαζί της. Υπάρχουν δύο ειδών μισογύνηδες. Εκείνοι που αντιμετωπίζουν όλες τις γυναίκες ως πόρνες, κι εκείνοι που αντιμετωπίζουν όλες τις γυναίκες ως πόρνες, εκτός από την δική τους. Ο Άρης είχε περάσει όλα τα στάδια, και τελευταία είχε κολλήσει στη σεξομανία και στον εθισμό στο πορνό. Ο Άρης λάτρευε τη μαμά του. Κυρίως τη λάτρευε γιατί δεν είχε σεξουαλική ζωή μετά το θάνατο του μπαμπά του. Ο Άρης άφηνε την αγαπημένη του γυναίκα στο σπίτι με τα παιδιά και πηδούσε αβέρτα ό,τι βρισκόταν στον δρόμο του. Βρώμικα και βίαια. Δεν ήταν δα και ο καλύτερος σύμβουλος που θα μπορούσα να διαλέξω για τα γκομενικά σας, αλλά ήταν ο σημαντικότερος χαρακτήρας της τετράδας μας.
Ο άλλος ήταν η φουρνάρισσά μου. Ο δεύτερος άνθρωπος που γνώρισα στη νέα μου γειτονιά. Πρόσεξα ότι κάθε φορά που πήγαινα να πάρω ψωμί, κοιτούσε το στήθος μου. Αλλά δεν ήταν λεσβία, το ήξερα ενεργειακά αυτό. Τί συνέβαινε; Η φουρνάρισσα είχε πλάνο. Για την οικονομική κρίση. Μόλις έφτανε στην Ελλάδα, μου εξήγησε, θα νοίκιαζε ένα βαν και θα γύριζε την επαρχία ψήνοντας topless. Έψαχνε κι άλλες να βάλει στο κόλπο και να πλουτίσουν έτσι. «Δεν ξέρω» της είπα, «εμένα άλλα με απασχολούν τώρα, νομίζω ότι είμαι ερωτευμένη». «Με ποιον;» με ρώ τησε. «Με τον Μπαράκ Ομπάμα» είπα. «Είναι σοβαρό;» με ρώτησε. «Όχι όσο σοβαρό ήταν με τον Prince παλιά». «Μα ο Prince δεν ήταν ποτέ ωραίος» μου είπε. (Είναι κούκλος - κανείς δεν το βλέπει αυτό πλην εμού;). «Εγώ λέω να αφήσεις τους ξένους» μου είπε η φουρνάρισσα. «Αφού όλες το ξέρουμε, αν πέσεις πάνω σε horny Έλληνα είναι the best». Η φουρνάρισσά μου έχει μακριά καστανά μαλλιά και καστανά μάτια. Μεγάλο στήθος, μεγάλους γοφούς. Λίγο πριν τα σαράντα. Δεν κάνει σχέσεις πια, απ' τα 34 και μετά κάνει μόνο σεξ. Χωρίς πολλά πολλά και χωρίς πλάνα για εξοχικό εξ αδιαιρέτου και παιδιά. Παρ' ότι έχει κάτι μητρικό πάνω της - ίσως γι΄ αυτό μου είπε ότι τελευταία πηδάει horny τινέιτζερς. Αρχικά πίστεψα ότι δεν τη θήλασε η μητέρα της αρκετά όταν ήταν μικρή, οπότε έγινε ο ασταθής τύπος του Μπόουλπι, αυτός που δεν μπορεί να κάνει σχέσεις. Όμως υπήρχε κάτι, κάτι... Κάτι στο βλέμμα της έλεγε ότι κάποτε, στο παρελθόν, η Μαλένα είπε το τάνγκο με φωνή σπασμένη, η Μαλένα έχει τον πόνο του μπατονεόν.
Ο τρίτος του team ήταν ο αρραβωνιάρης μου στο facebook. Θα τον λέμε έτσι, αν και στα μηνύματά μας έχουμε ήδη παντρευτεί, έχουμε κάνει τρία παιδιά, τον απάτησα μία φορά κι εκείνος ποτέ, πέρασε μια φάση που μου έγραφε κάθε μέρα «δεν σε θέλω πια» κι αυτόν τον καιρό τον εγκαταλείπω, παίρνω το σπίτι και τα παιδιά κι εκείνος καταλήγει άστεγος κι αλκοολικός. (Όχι, δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ). Ο αρραβωνιάρης μου είναι τριαντάρης. Κι έχει άγνοια κινδύνου. Ερωτεύεται πανεύκολα -ή έτσι νομίζει τουλάχιστον- και μπαίνει σε σχέσεις μέχρι να τον αφήσουν. Είναι ο σταθερός τύπος του Μπόουλπι, εκείνος που οι γονείς του ήταν πάντα συνεπείς απέναντί του, συναισθηματικά και υλικά. Το αγόρι που ξέρουμε όλες ότι θα παντρευτεί, θα κάνει παιδιά θα είναι μονογαμικός κι ευτυχισμένος.
Ο τέταρτος του team ήμουν εγώ. Ο κυκλοθυμικός τύπος του Μπόουλμπι. Μια έτσι, μια αλλιώς. Μια κυνηγώ κάποιον, μια τρέχω μακριά. Μια καταστρώνω μια σχέση, μια τραβώ το χαλί απότομα να πέσουν όλα κάτω. Ήμουν η χειρότερη περίπτωση. Αλλά εγώ έθετα τις ερωτήσεις στο team για να αναλύσουμε τις περιπτώσεις πόθου, πάθους, έρωτα, αγάπης, συντροφικότητας, χωρισμών και ιστοριών ζωής της πόλης που έφταναν στο mail μου. Ας πούμε: «Πέθανε τις προάλλες ένας άνθρωπος. Άφησε μια χήρα κι ένα χήρο. Πώς συνέβη αυτό;».
(συνεχίζεται)
σχόλια