Δεν θυμάμαι πώς ξεκίνησε το φλερτ, μάλλον άγαρμπα. Αντάλλαξαν τηλέφωνα και μίλησαν την επόμενη μέρα με μηνύματα. Σ' εκείνη τη συνομιλία ο Φώτης δεν χρησιμοποίησε κανένα απ' τα μηνύματα που χρησιμοποιούν οι γυναίκες που βγαίνουν στη βίζιτα, εκείνα που υπάρχουν έτοιμα στα drafts του κινητού τους. «Πόσο;», «Όχι», «Όχι», «Πότε;»
Όλα ξεκίνησαν με ένα one night stand. Τα πάντα ξεκινούν με ένα one night stand. Μετά απομένει πώς θα το διαχειριστείς. «Αν είναι ok για σένα, θα ήθελα να μείνω εδώ το βράδυ» της είπε. Και το επόμενο. Δεν ξέρω ακριβώς ποια ήταν η εσωτερική συμφωνία της σχέσης τους - κάθε σχέση έχει μια εσωτερική συμφωνία, ένα υπόγειο deal που δεν λέγεται ποτέ φωναχτά. Φαντάζομαι εκείνος θα της έδινε να ζήσει τον τελευταίο έρωτα της ζωής της. Κι εκείνη θα του έδινε ασφάλεια. Θα του κάλυπτε τις ανασφάλειες. Θα τον βοηθούσε να ισορροπήσει. Να μεγαλώσει. Εκείνος ήθελε περισσότερο αυτήν τη σχέση. Την απαιτούσε. Σαν ένα κακομαθημένο αγοράκι που δεν του αγοράζουν το αυτοκινητάκι που του γυάλισε κάποια στιγμή. Εκείνη ήθελε να το πάρουν πιο χαλαρά, πάσχιζε να του εξηγήσει ότι έχει τα παιδιά της, ότι τα έζησε αυτά στο παρελθόν, δεν μπορεί να είναι πάνω απ' το κινητό και να αγχώνεται κάποιος αν δεν του απαντήσει έγκαιρα. Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό του πόσο δύσκολο είναι για τη Μεγάλη Ο, την γυναίκα που έχει κάνει τον κύκλο της, να δώσει κάτι τέτοιο. Γιατί εκείνη θα είναι που μια μέρα θα αντικατασταθεί. Με ένα πιο όμορφο πρόσωπο, ένα πιο νέο σώμα, μια πιο ανάλαφρη ψυχή. Όταν δεν θα έχει πια γοητεία. Δεν θα έχει σεξ απίλ. Δεν θα έχει πια ούτε καν τα παιδιά της. Θα έχει μόνο εκείνον.
Θα μου πεις, οι έξυπνες γυναίκες συνειδητοποιούν από νέες ακόμη ότι είναι το αναλώσιμο είδος. Εκείνες που τις αντικαθιστούν. Με μια μικρότερη. Με μια πιο όμορφη. Με δυο πιο σφιχτούς γλουτούς. Ή απλά με τη δύναμη του καινούργιου. Γι' αυτό κατανοώ όσες σαρκάζουν τον έρωτα και παντρεύονται όσο είναι νέες κάποιον ευκατάστατο. Για να εξασφαλίσουν, τουλάχιστον, οικονομικά τα παιδιά τους. Έτσι κι αλλιώς, ο γάμος είναι η απόλυτη υποταγή της γυναίκας στη μοίρα της. Επιπλέον είναι γραμμένο στο DNA από την εποχή των σπηλαίων, πέντε χρόνια με μια ερωμένη που έμεινε έγκυος για να μη φάει το παιδί της κανένα θηρίο, κι όταν εκείνο αρχίσει να περπατά, μια άλλη ερωμένη, πιο νέα. Έτσι γίνεται και σήμερα, αν δούμε στα πόσα χρόνια γάμου βγαίνουν τα περισσότερα διαζύγια ή πότε ξεκινούν σοβαρά οι απιστίες. To να διαλέγεις, όμως, κάποιον τόσο μικρότερό σου για σύντροφό σου σημαίνει ότι το ξέρεις σίγουρα, εκ των προτέρων, μια ώρα αρχύτερα αυτήν τη φορά.... «Θα με αφήσεις όταν το μόνο που θα έχω πλέον θα είναι εσένα» του ψιθύριζε τα βράδια όταν εκείνος κοιμόνταν.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι μια Μεγάλη Ο παραμένει πάντα συνεπής απέναντι στα συναισθήματά της. Γιατί τα έχει καλά με τον εαυτό της. Μόνο οι ολοκληρωμένοι άνθρωποι μπορούν να παραμερίζουν τον εγωισμό τους και τη λογική τους για να παραμείνουν συνεπείς προς τα συναισθήματά τους. Τα οποία μπορεί να είναι άλλα το πρωί κι άλλα το βράδυ, δεν έχει σημασία, σημασία έχει να τα αποδέχεσαι, να μάθεις να ακούς κάθε λεπτό αυτό το πιο ευαίσθητο σύστημα μέσα σου, αυτό το κομματάκι του εαυτού σου απ' το οποίο αγαπάς και μισείς.
Υπάρχουν πολλά είδη μίσους, αλλά μόνο τρία είδη ερωτικής αγάπης, σύμφωνα με τον Osho. Κατά το πρώτο είδος, φτιάχνεις ένα χρυσό κλουβί και βάζεις μέσα τον εραστή σου. Κατά το δεύτερο, φτιάχνετε ένα χρυσό κλουβί και μπαίνετε κι οι δύο μέσα. Το τρίτο είδος αγάπης δεν έχει κλουβί, αλλά προσπαθείτε στην αγάπη σας να χωρέσετε μέσα όλο τον κόσμο. Αυτό δεν περιλαμβάνει είδος open relationship. Η αγάπη βγαίνει από το αρχαιοελληνικό ρήμα «άπαν» που σημαίνει «πάω παντού». Το ιδανικό είδος αγάπης είναι ένα ταξίδι.
Η Μεγάλη Ο γνώριζε, σε αντίθεση με το μικρό εραστή της που είχε παντελή άγνοια κινδύνου. Όμως, λόγω των καταστάσεων δεν θα μπορούσε ποτέ να τον πάει στο μεγάλο ταξίδι της αγάπης, αυτό που θα ήθελε να δείξει σε έναν άντρα με τα μισά της χρόνια. «Να ξέρεις ότι τα λόγια που θα ακούσουμε από τους γύρω για μας θα πονέσουν. Κανείς τους δεν θα μπορέσει να καταλάβει. Τι θα περνάμε για να ταιριάξουμε. Θα λένε μόνο ψέματα για μας. Εντάξει, θα είμαστε μαζί κανονικά, αφού επιμένεις όλα ή τίποτα, γιατί δεν θέλω να σε χάσω. Αρκεί να με πάρεις μακριά απ' τα μάτια τους». Κι ενώ τόσους μήνες ο εραστής της πάσχιζε να την κλείσει στο χρυσό κλουβί, τώρα, οικειοθελώς, άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα μαζί του. Με το γοητευτικό μειδίαμα εκείνου που αντικαθίσταται...
(συνεχίζεται)
σχόλια