Μία από τις πιο πρόσφατες μανίες μου είναι οι λογαριασμοί Instagram των διάσημων κηπουρών. Απίστευτα λουλούδια, συνθέσεις, χρώματα, μαγεμένοι κήποι στην αγγλική εξοχή. Ό,τι μπορεί ο καθένας μέχρι να κλείσουμε για καλοκαίρι.
Μιχάλης Μιχαήλ
Κι άλλη απόδειξη ότι όλοι καταγόμαστε από τα μικρόβια και είμαστε η κατάληξη της εξέλιξης: η ανακάλυψη του Homo naledi, ενός άγνωστου «συγγενή» του ανθρώπου, αλλάζει όλα όσα ξέραμε για το είδος μας. Και τα σχολικά βιβλία αναφέρουν ακόμα τον Αδάμ και την Εύα (και υπάρχουν άνθρωποι που το πιστεύουν).
M. Hulot
Τα καλά: Η Εβδομάδα Ρωσικού Κινηματογράφου στον «Παύλο Ζάννα» στο Ολύμπιον. Τα «νέα ερείπια» του Αβραάμ Παυλίδη στο Πολιτιστικό Κέντρο του ΜΙΕΤ. Το βιβλίο του Jan-Werner Müller Τι είναι ο λαϊκισμός; στη στρωτή μετάφραση του Δημήτρη Αντωνίου, μία από τις πιο εύστοχες προσεγγίσεις σε ένα ταλαιπωρημένο θέμα. Τα κακά: Το 34% της Μαρίν Λεπέν. Και το μεγάλο ποσοστό αποχής σε πόλεις με ιστορία, όπως η Μασσαλία. Η αιώνια ανακύκλωση της χουλιγκάνικης βίας. Το πώς άνθρωποι με κριτικό μυαλό σιωπούν από φιλο-κυβερνητισμό.
Νικόλας Σεβαστάκης
Χαίρομαι εδω στο Παρίσι με τα γαλλάκια που χορεύουν ραπ, τα πίνουν στην υγειά του «Εμανιουέλ», κουνάνε σημαίες, γίνονται για ένα βράδυ οι λαμπεροί πρωταγωνιστές, τα πρόσωπα των καλών ειδήσεων. Δεν μου αρέσει ο Μακρόν με τα ξύλινα λόγια και τη χωρίστρα στο πλάι, όπως και σε πολλούς, αλλά καμία σημασία δεν έχει όταν οι κάτοικοι αυτής της πόλης μπορούν επιτέλους να είναι χαρούμενοι και, το κυριότερο, να ελπίζουν. Το αξίζει το Παρίσι, το αξίζει αυτή η πόλη που δίδαξε στην Ευρώπη τι σημαίνει φως – και Διαφωτισμός.
Τίνα Μανδηλαρά
Οι καλές εντυπώσεις, επιμόνως: Η έκθεση της Λίζης Καλλιγά με θέμα τις Σπέτσες, όλα τα έργα χαρακτηρίζονται από λεπταισθησία τόλμη, πάθος, ακρίβεια (στο Παλαιοπωλείον Μαρτίνος, στην Πινδάρου)/ Η παράσταση Σύντομες συνεντεύξεις με απαίσιους άνδρες που στήνουν τρεις έξοχες και εξαιρετικές ηθοποιοί, η Σοφία Μαρία Κικιλίντζια, η Σταυρούλα Κοντοπούλου, η Ζωή Μυλωνά (στην Κεφαλληνίας)/ Το καλώς συγκερασμένο βιβλίο της Έρσης Σωτηροπούλου με τίτλο μπορείς; (εκδ. Πατάκη)/ Η ανοξείδωτη λογοτεχνία του Ε.Χ. Γονατά (εκδ. στιγμή)/ Όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως σε ένα καλειδοσκόπιο της άρνησης να ισοπεδωθούμε μες στην παράνοια και την ανοησία γύρω μας.
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Ο τελικός του Κυπέλλου Ποδοσφαίρου ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ απέδειξε για άλλη μια φορά την κυρίαρχη εικόνα που έχει η χώρα μας ως αποτυχημένο κράτος. Μια αφύλακτη πεζογέφυρα, τραμπούκοι να προχωρούν σε άγρια επεισόδια, αμφισβητούμενα γκολ, το χτίσιμο μιας «νέας παράγκας», με το κόστος των ζημιών να αγγίζει τα 300.000 ευρώ. Κατά τα άλλα, την επόμενη μέρα τρέξαμε όλοι να πανηγυρίσουμε τη νίκη του νέου Γάλλου Προέδρου, του Μακρόν, και να διατυμπανίσουμε την υπεράσπιση της ευρωπαϊκής ιδέας αλλά και της δημοκρατίας. Ποια από τις δύο εικόνες εκφράζει καλύτερα το θυμικό του Έλληνα; Νομίζω η δεύτερη, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου...
Γιάννης Πανταζόπουλος
... Αν ο ερωτικός οίστρος είναι ικανός να μετατρέπει κατεξοχήν βραδυκίνητα και φοβιτσιάρικα ερπετά σαν τις χελώνες σε αφηνιασμένους δρομείς, γύρευε πώς γλεντάει τους ανθρώπους! (Με αφορμή μια βόλτα μέρα Μαγιού εκεί ψηλά στον Υμηττό.)
Θοδωρής Αντωνόπουλος
Αυτό που στην Ελλάδα μεγάλες εταιρείες κάθε είδους παραδίδουν τα προϊόντα που έχεις αγοράσει από εκείνες ΜΟΝΟ καθημερινές και μάλιστα ΜΟΝΟ πρωινές ώρες είναι τουλάχιστον εκνευριστικό. Προφανώς θεωρούν ότι κανείς δεν δουλεύει σε αυτήν τη χώρα και μπορεί να βρίσκεται σπίτι του ανά πάσα στιγμή. Σίγουρα, πάντως, αυτό δεν λέγεται εξυπηρέτηση πελατών.
Νινέττα Γιακιντζή
Αυτή την έλλειψη διάθεσης για ψάξιμο από ορισμένους και την άρνηση γενικά ότι κάποια πράγματα καταγράφονται με κάποιον τρόπο δεν μπορώ να την καταλάβω. Τρανό παράδειγμα μια διάλεξη το Σάββατο για την queer χορευτική κουλτούρα και πώς αυτή εξελίχθηκε ανά τις δεκαετίες. Θυμήθηκα, λοιπόν, καθυστερημένα δυστυχώς –αντί να κάτσω να κάνω διάλεξη κι εγώ από τη θέση του ακροατή, όπως είναι της μόδας τελευταία, και να πω το μακρύ μου και το κοντό μου– ότι είχαμε κάνει μεγάλο ρεπορτάζ στη LiFO, από το οποίο έβγαινε υλικό για σκέψη και περαιτέρω έρευνα. Αλλά, εντάξει, οι άλλοι πάντα ξέρουν καλύτερα και βγάζουν αυθαίρετα συμπεράσματα που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Μαρία Παππά
Οι πρώτες αντιδράσεις για τον θάνατο της Μαίρης Τσώνη ήταν στην πλειονότητά τους «γλυκά» αντίο, συνοδεία συνήθως κάποιου τραγουδιού από την πορεία της με τους Mary and The Boy. Υπήρξαν όμως και μερικές εξοργιστικές αναρτήσεις, όπως αυτές που ανέφεραν σε τι κατάσταση την είχαν συναντήσει πρόσφατα στα Εξάρχεια ή εκείνες που άφηναν υπόνοιες για τις αρρώστιες με τις οποίες πάλευε. Αλλά και αντιδράσεις κόσμου που, είτε γνώριζε είτε αγνοούσε την ύπαρξη της Μαίρης (και την έμαθε μόλις τώρα ως «πρωταγωνίστρια του Κυνόδοντα»), ζητούσε εναγωνίως να μάθει «από τι πέθανε ένα τόσο νέο κορίτσι». Η ηδονιστική σχεδόν ενασχόληση με πρόωρους θανάτους, ειδικά γνωστών προσώπων, δεν είναι κάτι νέο, την εποχή των social media όμως αρχίζει να μοιάζει με κανιβαλισμό. Μόνο σιωπή για τη Μαίρη, τίποτε άλλο.
Φιλίππα Δημητριάδη
Μου άρεσε αυτό που έγραψε η Sugahspank στο Facebook της για τον θάνατο της Μαίρης Τσώνη: «Αυτή η κοπέλα είχε πάντα μια τραγικότητα για εμάς που δεν τη γνωρίζαμε, γιατί ήταν αλλόκοτο πώς χωρούσε τόση θλίψη σε ένα τόσο όμορφο και ταλαντούχο πλάσμα. Μαιρούλα, πάντα σε θαύμαζα πολύ για το πυκνό σου έργο και να ξέρεις όλες λίγο σε ζηλεύαμε για τη ροκενρολιά σου, το καλλιτεχνικό ήθος, τον σεξουαλισμό και την ψυχάρα που έβγαζες σε ό,τι έκανες. Για κάτι τέτοιους κορίτσαρους σαν κι εσένα η γη γυρίζει, και πού και πού σταματά».
Άρης Δημοκίδης
Ξαναείδα μετά από χρόνια τον Κυνόδοντα του Γιώργου Λάνθιμου με αφορμή το θλιβερό περιστατικό του αιφνίδιου θανάτου της Μαίρης Τσώνη. Αυτό το ταλαντούχο κορίτσι συμμετείχε σε κάτι αληθινά σπουδαίο που επηρέασε καθοριστικά και συνολικά τη σύγχρονη καλλιτεχνική κίνηση στην Ελλάδα. Αλλά αυτά είναι γνωστά. Κρίμα, πάντως, πολύ κρίμα!
Αλέξανδρος Διακοσάββας
«Βλέπουμε κάποιες εικόνες που μας συγκινούν και τις πρώτες φορές που τις κοιτάμε προσπαθούμε να καταλάβουμε τι μπορεί να συμβαίνει, αλλά υπάρχουν τόσο πολλές που μας βομβαρδίζουν καθημερινά. Ένα νεκρό αγόρι, παιδί μεταναστών, το οποίο ξεβράζει η θάλασσα στην ακτή πρέπει να ανταγωνιστεί την εικόνα της Lady Gaga ή το λανσάρισμα του νέου iΡhone και δεν σκεφτόμαστε ότι αυτό το παιδί της φωτογραφίας από κάπου έφυγε, κάτι έχει χάσει καθ' οδόν, κάποιους έχει αφήσει πίσω του. Δεν αναρωτιόμαστε πλέον τι κάνουν στην καθημερινότητά τους αυτοί οι άνθρωποι, πού στηρίζονται για να αντιμετωπίσουν τα τραύματα που κουβαλάνε, ποιος είναι αυτός ο ιερός τόπος που αναζητούν». Σε μια εβδομάδα με θανάτους, εγκλήματα και πολύ κυνισμό, τα λόγια του Brett Bailey, του καλλιτέχνη που παρουσιάζει το έργο «Sanctuary» αυτές τις μέρες στον Πειραιά, ερμηνεύουν με έναν τρόπο την κατάσταση.
Γεωργία Παπαστάμου
Το διαπιστώνω κάθε, μα κάθε φορά που πηγαίνω στο αεροδρόμιο: είναι το μόνο μέρος στο Λεκανοπέδιο, για να μην πω σε όλη τη χώρα, όπου ισχύουν οι διαβάσεις πεζών. Είναι κάτι σαν την τάξη και την καθαριότητα που υπάρχει στους σταθμούς του μετρό. Μόνο εκεί όμως.
Μερόπη Κοκκίνη
Βρέθηκα στην πρεμιέρα της Οπερέττας στο Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου. Μία ακόμα εντυπωσιακή και καλοδουλεμένη δουλειά του εξαιρετικού ηθοποιού και σκηνοθέτη. Μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες όλοι όσοι είχαν φύγει συνεπαρμένοι ήταν ήξεις αφήξεις! Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η μετάλλαξη αυτή.
Χρήστος Παρίδης
Πριν από χρόνια, όταν έδωσα εξετάσεις στο ΕΚΕΜΕΛ (Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης - Λογοτεχνία και Επιστήμες του Ανθρώπου), είχα το δικαίωμα να χρησιμοποιήσω ένα από τα λεξικά που είχαν θέσει στη διάθεση όλων οι εξεταστές, που σημειωτέον ήταν σχεδόν όλοι εγνωσμένης αξίας μεταφραστές. Οι ίδιοι εξήγησαν, απαντώντας σε απορία υποψήφιου σπουδαστή πώς είναι δυνατόν να επιτρέπονται λεξικά σε εξετάσεις μετάφρασης, ότι αυτό που τους ενδιέφερε κυρίως ήταν να διαπιστώσουν την ικανότητά μας να χειριζόμαστε σωστά τα ελληνικά και συνεπώς να συντάσσουμε ένα κείμενο που να «στέκει» – εξάλλου, όσο καλά και αν γνωρίζει κάποιος μια γλώσσα, δεν γίνεται να ξέρει τα πάντα. Δηλαδή, προέκριναν την ουσία του πράγματος. Πρόσφατα έμαθα ότι σε αντίστοιχες εξετάσεις ξενόγλωσσου τμήματος ελληνικού πανεπιστημίου απαγορεύεται η χρήση λεξικού. Δηλαδή αυτό που μάλλον ενδιαφέρει περισσότερο τη συγκεκριμένη σχολή είναι να ελέγξει ποιος υποψήφιος είναι καλύτερος στην απομνημόνευση, στον τύπο, τελικά. Πόσο περισσότερα φυτά θα βγάλει αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα;
Μαρία Δρουκοπούλου
