Χαρά αγνοείται

»Αν δεν υπήρχε αυτό το ένστικτο της επιβίωσης, τίποτα δεν θα είχε συμβεί.

»Το ελληνικό ποδόσφαιρο ως μηχανισμός ξέρει καλά πως δεν έχει πολλά πράγματα να προσφέρει στο κοινό. Τα λεφτά είναι λίγα, οι παίκτες που μπορούν να συζητήσουν χωρίς κόμπλεξ με την μπάλα ελάχιστοι, τα γήπεδα παραμένουν μισοάδεια, ο Μάκης Ψωμιάδης λιμνάζει ακόμα στα πράγματα. Γενικώς, λίγα πράγματα.

»Πρέπει όμως με κάτι να ασχολούμαστε. Η λύση έχει βρεθεί, όχι τόσο τεχνοκρατικά, περισσότερο με τον τρόπο που εμφανίζονται τα κόλπα της πιάτσας: ανάλυση για τη διαιτησία, όμορφες, γραφικές, τηλεοπτικές, κρατικές και υπερκοστολογημένες παρεμβάσεις στη δημοσιογραφία, λαοπλάνοι γραφιάδες που προσπαθούν να σε πείσουν πως στις 12 το μεσημέρι νυχτώνει, και η κουβέντα της εβδομάδας εξασφαλίστηκε δίχως κόπο. Το κόλπο είναι τόσο έξυπνο, που μάλλον συνέβη κατά λάθος.

»Τον τελευταίο καιρό, ο αποπροσανατολισμός της μόδας είναι η διαιτησία. Μάλλον επειδή τα πράγματα αλλάζουν, ίσως γιατί ακόμα και τα ρούχα του αυτοκράτορα μπορεί να μη φαίνονται πολύ βολικά κάποια στιγμή, ο Ολυμπιακός μοιάζει πεσμένος. Η λέξη του συρμού είναι «απροστάτευτος».

»Η διαφορά, όμως, φαίνεται στη διακριτικότητα. Οχι πολύ παλιά από την τωρινή μπερδεμένη εποχή μας, αν ο Ολυμπιακός βρισκόταν στη θέση που βρίσκεται, θα ακούγαμε τα τύμπανα του πολέμου. Δεν ακούγονται. Ο πρόεδρος της ομάδας είναι μακριά από τις εξελίξεις. Μπορεί να φταίει η κούραση. Ισως, η τριβή με την πραγματικότητα, η ηλικία, η ρουτίνα, οι αντοχές. Ο,τι και να ευθύνεται, κάποια στιγμή δεν σε ενοχλεί και τόσο η προοπτική του τέλους του γλεντιού.

»Ο Σωκράτης Κόκκαλης έχει αλλάξει. Πουλάει μερίδια, απογυμνώνει ξεκάθαρα την ομάδα που κάποτε χαιρόταν να φτιάχνει, παραχωρεί εξουσίες που παλιότερα γλεντούσε να ασκεί, ρίχνει τους τόνους αντί να δίνει ο ίδιος τον ρυθμό, απογοητεύει όλους αυτούς που γράφουν εδώ και χρόνια κείμενα μόνο και μόνο για να γίνουν αρεστοί. Συμβαίνει και στη ζωή, όλα τα πράγματα αλλάζουν με τον χρόνο. Απλώς, στην προκειμένη περίπτωση, κάτι έχει χαθεί. Μπορεί να μην είναι το πρωτάθλημα. Σίγουρα είναι ο ενθουσιασμός.