Παρασκευή βράδυ στοπεζούλι απέναντι από το Hoxton, 11.30
Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα το Ηοxton πριν από ενάμιση χρόνο - ένα τσιμεντένιομπαρ που έμοιαζε να 'χει φυτρώσει στο χωματόδρομο. Λίγο πιο κάτω ήταν μια αλάναμε λίγα τραπεζάκια μες στο πηκτό σκοτάδι. Τώρα εδώ γίνεται ένα λαϊκό προσκύνημακάτω από εκθαμβωτικά κίτρινα φώτα. Έχω έρθει νωρίς - γίνεται τέτοιος χαμός πουδεν έχω πουθενά να κάτσω εκτός από το πεζούλι, δίπλα σε έναν αδύνατο τύπο μεπερίπλοκη φράντζα και μια όμορφη ξανθιά κοπέλα με χρυσά σκουλαρίκια. «Mωρή», της λέει αυτός μετσιριχτή φωνή, «τι σκατά νομίζεις ότι είσαι; Που να πιάσει το μ... σου βρύα καιλειχήνες μωρή!» Εκείνη καπνίζει με νάζι και του μιλάει δυνατά με προσποιητή τσαντίλα:«Σκάσε Θαάνννοοοο». Αναρωτιέμαι αν αυτό το show γίνεται για χάρη μου ή αν, ας πούμε,μιλάνε έτσι και στο μπαλκόνι τους.(«Μου φέρνεις ένα ποτήρι νερό μωρή κουλή;» «Νασου φέρω μωρή πανασχήμου!»). Θάβουν για ώρα πολύ κάποια Στέλλα («έχει ένα κώλοαγάπη μου αυτή... α-πα-πα») κι ένα Γιώργο μέσα στο χαμό, μέχρι που εκείνοςξαφνικά τους διακρίνει μες στο πλήθος. «Σκάσε έρχονται», της λέει και ανάβειτσιγάρο. Η Στέλλα και ο Γιώργοςκαταφτάνουν - φιλιούνται όλοι σταυρωτά. Κάθονται. Παραγγέλνουν μπύρες. Η ξανθιάπεριγράφει με λεπτομέρειες την τελευταία της σεξουαλική αρπαχτή: «Λοιπόν κοιμήθηκακαι με τους δύο συγχρόνως και θα σας πω και πως - ήταν ένας φίλος μου εκεί κιήρθε κι άλλος ένας - και μετά φιλιόμασταν κι έβαλε το χέρι του εκεί...». Μιλάειγια ώρα πολύ. Αυτό που μου κάνει εντύπωση δεν είναι οι λεπτομέρειες, είναι ηαπέχθεια που τρέφει για τους ανθρώπουςμε τους οποίους κοιμήθηκε. Αναρωτιέμαι ειλικρινά γιατί. Έχω εδώ και ώρασταματήσει να προσποιούμαι πως δεν τους ακούω -μου προκαλούν μια σχεδόν τοξικήδυσφορία αλλά μου είναι αδύνατον να σταματήσω- είναι σαν να παρακολουθώντοκιμαντέρ με άγρια ζώα που κατασπαράζονται πίσω από το δάχτυλό μου.
Σάββατο, 16.30, Starbucks, οδός Σκουφά
Μπαίνω μέσα στα γρήγορα για να γλιτώσω από τη ζέστη. Πρινανέβω τη σκάλα, προλαβαίνω να δω δυο πιτσιρίκια γύρω στα 16 που φιλιούνται μεπάθος σ' ένα καναπέ στο βάθος - ήμάλλον ένα ξανθό αγοράκι που φιλάει ένακοριτσάκι με πάθος, ενώ εκείνη βιντεοσκοπεί το φιλί τους με το κινητό της βαριεστημένα, με βλέμμα πλάνοκαι τη γλώσσα έξω. Σκέφτομαι το βιντεάκι. Σε λίγες ώρες θα κυκλοφορεί σε κινητάκι άλλα κινητά και inbox, στοyou tube, στο my space. Μια θεότρελη digital πορείαγια ένα τόσο αφόρητα βαρετό φιλί.
σχόλια