ΤονΣπόρο δεν τον βρήκαμε πουθενά...Ανεμοδερνόμασταν στον Ανθρακικό Κόλπο,κοίταζα το ιστιοπλοϊκό που έγερνε, καιφώναζα στον σκίπερ «Ίσιωσέ το, σεπαρακαλώ». «Δεν γίνεται, έχειστραβώσει» μου έλεγε εκείνος. Μπα.Παρεξηγήθηκε το σκάφος;
Τότεθυμήθηκα μια ιστορία που άκουγα στο ΡίοΝτε Τζανέιρο. Η Yemanja, ότανθύμωνε με τις κόρες της γιατί έκανανκάποια στραβή στα γκομενικά τους,απαιτούσε θυσίες. (Κι εμένα με έταξανσε αυτήν τη θεά για να παντρευτώ τονΡοντρίγκο, θυμάστε; Τώρα πληρώνονταιτα λάθη προσηλυτισμού σε ξένες θρησκείες.)Ξεκινάς με τηγανητό ρύζι, μπλε και άσπραλουλούδια, βαριά αρώματα και κοσμήματα,και βλέπεις. Αν έχεις κάνει χοντρήμαλακία, πρέπει να θυσιάσεις κι ένανεογέννητο παιδί σου. Η φήμη για τιςθυσίες μωρών στο παρελθόν δίνει καιπαίρνει στη Βραζιλία, αλλά η μαγισσούλαπου με πάντρεψε επέμενε: «Στο παρελθόν.Σήμερα η μαγεία έχει εκσυγχρονιστεί».
Έτρεξαστην καμπίνα κι έκρυψα μπαμπέσικα τοκαινούργιο άρωμά μου κάτω απ' το στρώμα.Ύστερα πήρα ό,τι κόσμημα είχα -κάτιξύλινα βραχιόλια σε πολλά χρώματα- κιένα κουτί ρύζι από το ντουλάπι τηςκουζίνας, κι άρχισα να τα πετώ στηνθάλασσα, μουρμουρίζοντας ό,τι και οιΒραζιλιάνοι όταν θυσιάζουν στη Yemanja.«Κυρά των νερών, ειρήνη στην θάλασσα,ειρήνη στο σπίτι». Τίποτα. «Ok,ok, αλλά να ξέρεις ότι είναικαινούργιο» φώναξα θυμωμένα καιτελικά πέταξα και το άρωμά μου. Πάλιτίποτα. Τι κάνω λάθος; Μωρά παιδιά δενέχω... «Σήμερα η μαγεία έχειεκσυγχρονιστεί» ακούγονταν σαν ηχώστα αυτιά μου τα λόγια της μαγισσούλας,μούμπλε, μούμπλε... αυτό είναι. «Τοχάπι της επόμενης μέρας. Θυσία παιδιούδεν είναι κι αυτό; Το έχω πάρει στα 17,18, 20, 22, 25, 26 και πολύ πρόσφατα, ορίστε,έχω κάνει προαιρετικά θυσίες παιδιώνγια όλη την επόμενη ζωή μου. Αλλά αν δενσου φτάνουν, Yemanja, παίρνωένα ακόμη την επομένη από τη μέρα πουθα συναντήσω τον Ροντρίγκο». Αυτόήταν. Τα νερά ηρέμησαν. Ξαφνικά. Ο άνεμοςείχε σταματήσει και το σκάφος πήγαινεπια σαν σκορπισμένη διαδήλωση. «Βάλετις μηχανές» φώναξα στον σκίπερ σαντη Μανταλένα - εκσυγχρονισμένη κι αυτή.«Πρέπει να πάω γρήγορα στον αγαπημένομου, μ' ακούουους, καπετάν Δημήηηητρη;»
«ΑκούτεΜέλλον, 88,8» έλεγε το ραδιόφωνο. Κιέπαιζε καψουροτράγουδα ενός ερωτικούτραγουδιστή από την Αντίπαρο - τουΑντιπάριου. Έβλεπα την Α. με τον αγαπημένοτης να αγκαλιάζονται και βούρκωνα.
ΟΑύρα του Ήλιου. Από την αρχή μου είχεκάνει εντύπωση. Πολύ καλή εντύπωση. Γιανα πω την αλήθεια, τα είχε όλα. Και κούκλοςκαι έξυπνος και καλό παιδί. Τότε κατάλαβα.Πώς η Α., η heartbaker της παρέας,είχε ερωτευτεί. «Μα πώς βρήκες τόσοσούπερ τύπο;» τη ρώτησα. «Με τημέθοδο θετικών δηλώσεων» μου είπε ηΑ. με φυσικότητα.
Ηιστορία ξεκινά τέσσερις μήνες πριν,στην Ινδία. Η Α. πήγαινε εκεί διακοπέςπαρέα με τη φίλη της τη Χ. Η Χ. είχεαπελπιστεί που δεν έβρισκε έναν άντρανα θέλει. Οπότε εντρύφησε στη μέθοδοθετικών δηλώσεων, για να τον παραγγείλει.Σύμφωνα με αυτήν τη μέθοδο, σταματάςτρεις φορές τη μέρα να κάνεις οτιδήποτεκαι συγκεντρώνεσαι σε αυτό που επιθυμείς.Το καλείς, μάλιστα, δυνατά. Καλό είναινα ξεκινάς την πρότασή σου με λέξειςαπό άλφα, γιατί το Υπέρτατο Ον παίρνειπολλές τέτοιες δηλώσεις κάθε μέρα καιτις αρχειοθετεί αλφαβητικά.
ΗΑ. δεν ήθελε άντρα. Το μόνο που ήθελεήταν να πάει τουαλέτα. Γιατί έντεκαμέρες στην Ινδία δεν είχε πάει ούτε μιαφορά. Η κοιλιά της είχε πρηστεί, ζαλιζόταν,κι αν δεν τα κατάφερνε σύντομα, θα πήγαινεσε κάποιο ινδικό νοσοκομείο-κόλαση. Κιεφόσον τα φάρμακα, τα μαντζούνια και τακαθαρτικά δεν είχαν λειτουργήσει,αποφάσισε να δοκιμάσει και τη μέθοδοθετικών δηλώσεων. Κάθονταν σταυροπόδιδίπλα στη Χ., με χαλαρό σαγόνι, βλέμμαστο κενό και στεντόρεια φωνή. «Ααα,αβίαστα κι απροβλημάτιστα μού έρχεταιο άντρας που περιμένω» φώναζε η Χ.«Κούκλος, έξυπνος, πλούσιος, χαβαλές,σέξι, ξέρεις Εσύ, Υπέρτατο Ον, να τα έχειόλα, και ένα ιδιαίτερο όνομα για νακαταλάβω ότι είναι αυτός, όχι τίποταΜπάμπης και τέτοια». «Ααα»ξεκινούσε από δίπλα και η Α., «αβίαστακι απροβλημάτιστα έρχεται...» κιέδειχνε την κοιλιά της. Αυτό κάθε μέρα,τρεις φορές τη μέρα, επί τρεις εβδομάδες.
ΗΑ. δεν πήγε τελικά καθόλου τουαλέτα στηνΙνδία. Αλλά με το που γύρισε πίσω στηνΑθήνα, γνώρισε τον θεόσταλτο. Τον Αύρατου Ήλιου. Κι ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα.«Μα πώς...» πήγα να πω. «Ε, μάλλονμπερδεύτηκαν οι θετικές δηλώσεις οιδικές μου και της Χ.» μου απάντησεφυσικότατα η Α. «Ξεκινούσαν κι οι δύοαπό "α", κάποιο λάθος έγινε...». «Ποπό...Και το άλλο το κορίτσι τι απέγινε; Γνώρισεκάποιον πίσω στην Αθήνα;» ρώτησα.«Μπααα... Απλά καταχέστηκε».
(συνεχίζεται)
σχόλια