Κουίζ·ποιος υπουργός Πολιτισμού είπε τα εξής:«Θεωρώ ότι η πολιτιστική δημιουργίαοφείλει να είναι εξωστρεφής, να βγαίνειστην κοινωνία. Να παρεμβαίνει όσο πιοδυναμικά γίνεται. Να μην κλείνεται σεμικρά δωμάτια. Να μην περιχαρακώνεται.Να μην αφορά τους λίγους αλλά τουςπολλούς». Θα μπορούσε να είναι οΒενιζέλος, η Μπακογιάννη, ο Πάγκαλος, ηΜελίνα, ο Μικρούτσικος. Σε ποια περίστασηειπώθηκε; Στην Ακρόπολη, στην Καμεράτα,στην Πινακοθήκη; Τέλος πάντων. Είναιδήλωση Λιάπη για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου.Μια δήλωση πασπαρτού. Σαν να ράβουν τιςομιλίες τους στην ίδια μοδίστρα. Αυτόςάλλωστε είναι ο ρόλος των υπουργώνΠολιτισμού. Λένε τις ίδιες γενικούρες,προστατεύουν τους ίδιους θεσμούς,προβάλλουν τα ίδια πρόσωπα. Μοιράζονταικαι την ίδια επωδό: δεν έχουν λεφτά.Έχουν πάντα την ίδια φαεινή ιδέα: «Θαπάω στο Μαξίμου». Ο Μιχάλης Λιάπηςπήγε στο Μαξίμου πριν από μια εβδομάδακαι βγήκε, ως είθισται, χαμογελαστός. Οπολιτισμός θα χαρτζιλικωθεί. Το χαμόγελοίσως να μη διαρκέσει και πολύ: πρέπεινα γεννηθούν λεφτά από τον Αλογοσκούφη.
Όλοιοι υπουργοί Πολιτισμού, Λιάπησυμπεριλαμβανομένου, έχουν την εντύπωσηότι ο ρόλος τους είναι να ταΐζουνκαλλιτέχνες και οργανισμούς. Προσοχή,δεν αναφέρομαι σε επιχορηγήσεις πουδυνητικά θα μπορούσαν να βοηθήσουνδημιουργούς να κάνουν τα πρώτα τουςβήματα ή να στηρίξουν κάποιες προσπάθειεςπρωτότυπες, συμπαθητικές, ουσιαστικές,εναλλακτικές. Πάγια τακτική είναι ναχώνουν κονδύλια στους Μαθουσάλες πουμε τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχουν πείσειότι είναι «κλασικές αξίες» τωντεχνών. Γιατί να επιχορηγούν επί δεκαετίεςτα ίδια θέατρα που αφήνουν τους ηθοποιούςαπλήρωτους και χρωστούν τεράστια ποσάστο ΙΚΑ; Γιατί χρηματοδοτούν ημερίδεςμε κονδύλια που θα μπορούσαν να καλύψουνολόκληρες εβδομάδες συνεδρίων; Γιατίπληρώνουν εκδόσεις που κοστίζουν είκοσιφορές τις τιμές της πιάτσας; Επαναλαμβάνεταιη ίδια στρατηγική για τον απλούστατολόγο: είναι όλοι τους αμήχανοι έναντιτων Τεχνών και θαμπώνονται όταν μπαίνειστο γραφείο τους ένα από τα λαμπεράπρόσωπα του θεάματος.
Αςδούμε όμως ποιο είναι το κέρδος από τηθητεία ενός πολιτικού στο υπουργείοΠολιτισμού. Ο χρόνος κυλάει υπέρ του.Δεν υπάρχει κάποια αρμοδιότητα που ναθεωρείται σημαντική, δεν υπάρχουν θέματαπου συνταράσσουν το πανελλήνιο (δενείναι ούτε Παιδείας ούτε Εργασίας).Υπήρχε μέχρι πρότινος μια σοβαρή δουλειά:ο έλεγχος της μεγάλης δεξαμενής χρημάτωνπου λέγεται ΟΠΑΠ, αλλά κι αυτή αφαιρέθηκεαπό τα καθήκοντα. Έτσι, το μόνο που μένειστους υπουργούς Πολιτισμού είναι τοsocializing με διασημότητες.Ρίχνοντας δεσμίδες ευρώ στις τσέπεςτους καταφέρνουν να γίνουν ελαφρώς πιοσυμπαθείς, κάτι που εξαργυρώνεται μεπροσκλήσεις. Εγκαίνια σε γκαλερί,παρουσιάσεις βιβλίων, ταξιδάκια σεδιάφορα κοσμικά events.Σταθερή και δωρεάν δημοσιότητα. Γενικάένας υπουργός Πολιτισμού μπορεί να τηβγάλει καθαρή κρατώντας για χρόνια έναποτήρι κρασί στο χέρι και γελώντας προςπάσα κατεύθυνση. Μπορεί να γκρινιάζουντίποτε αρχιτέκτονες, άντε να κλείσουνκαι οι αρχαιολογικοί χώροι από απεργία,αλλά ως εκεί. Ούτε και υπάρχει κανέναςέλεγχος. Δίνει λεφτά για να ανέβει μιαυπερπαραγωγή, το θέαμα στην πράξη γίνεταιμονόλογος, αλλά η επιχορήγηση δενμειώνεται. Υπάρχει βέβαια μια και σαφήςεξήγηση για την ανοχή: όποια κακοδιαχείρισηκαι να διαπιστωθεί, θα μιλάμε πάντα γιατα φιστίκια του προϋπολογισμού.
σχόλια