Το ναόμορφο αυτό βυζαντινό περίπτερο που βλέπουμε σε πρώτο πλάνο στο χώρο της έκθεσης κατασκευάστηκε από χυτοσίδηρο στη Γαλλία, ως το περίπτερο της Ελλάδας στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1900.
Κάθε κράτος συμμετείχε με ένα χωριστό περίπτερο, το οποίο αναπαρίστανε κάποιο χαρακτηριστικό μνημείο ή οικοδόμημά του και λειτουργούσε περισσότερο ως χώρος μουσείου. Με το περίπτερό της κάθε χώρα προσπαθούσε να προβάλει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της και παράλληλα είχε την ευκαιρία να εκθέσει κάποια ξεχωριστά και ίσως πολύτιμα αντικείμενα που την χαρακτήριζαν. Ο σχεδιασμός του ελληνικού περιπτέρου ανατέθηκε στο διαπρεπή Γάλλο αρχιτέκτονα Lucien Magne.
Το ελληνικό περίπτερο ήταν μια απομίμηση βυζαντινού ναού σε ρυθμό «σταυροειδούς μετά τρούλου». Η έκτασή του ήταν 432 τ.μ. και το βάρος του δεν ξεπερνούσε τους 150 τόνους. Ο σκελετός του ήταν φτιαγμένος από χυτοσίδηρο, οι δε τοίχοι είχαν πάχος μόλις 30 εκ. και ήταν φτιαγμένοι από ροδόχρωμα τούβλα, που διακόπτονταν από οριζόντιες σειρές λεπτών τυρκουάζ κεραμικών με εμαγιέ επίστρωση. Ο τρούλος και οι στέγες του περιπτέρου ήταν καλυμμένα με κόκκινα κεραμίδια. Το όλο κτίσμα δεν είχε τίποτε το εντυπωσιακό, αποσπούσε όμως εύκολα την προσοχή του επισκέπτη της έκθεσης με την ήρεμη χάρη που ανέδιδε.
Μετά το τέλος της έκθεσης, το περίπτερο αποσυναρμολογήθηκε, μεταφέρθηκε στην Ελλάδα και επανασυναρμολογήθηκε στη θέση που είχε τεθεί το 1898 ο θεμέλιος λίθος ιερού ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, ως τάμα για τη σωτηρία του βασιλέως Γεωργίου Α', που είχε πρόσφατα (14-02-1898) διασωθεί από δολοφονική απόπειρα. Σήμερα αυτή η παράδοξη βυζαντινή εκκλησία έχει ενταχθεί στο αθηναϊκό αστικό τοπίο. Είναι η εκκλησία του Αγίου Σώστη (λαϊκή παραφθορά του "Σωτήρ") στη Λεωφόρο Συγγρού.
Έρευνα και κείμενα, με την συνεργασία της σελίδας του Facebook «Μεταμορφώσεις της πόλης - και όχι μόνο»
σχόλια