Και μόνο να σκέπτομαι τα μούτρα του Άνθιμου όταν παρακολουθούσε την εκλογή του ανθρώπου που είχε αλαζονικά αποκλείσει από τη δημαρχία «όσο θα είναι αυτός μητροπολίτης», μου φτιάχνει τη μέρα. Άλλωστε, και οι αριθμοί δείχνουν ότι ο Μπουτάρης δεν είναι στην πραγματικότητα παρά ο «έξω από 'δω». Η διαφορά του με τον Κ. Γκιουλέκα έφτασε στους 333 ψήφους, αριθμός που, αν διπλασιασθεί, αγγίζει τον σατανά: 666.
Δεν είναι βέβαιο ότι ο μητροπολίτης, που θα πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβει ότι σκοπός της Εκκλησίας δεν είναι να βγάζει βουλευτές και δημάρχους ή να κάνει εξωτερική πολιτική, έχει συνειδητοποιήσει πόσο βοήθησε το αουτσάιντερ στη μάχη της Θεσσαλονίκης με τις δηλώσεις του. Ένα παρόμοιο μοιραίο λάθος έκανε στην Αθήνα ο Ν. Κακλαμάνης, όταν από την επομένη του πρώτου γύρου αφοσιώθηκε στην άγρα των ψήφων της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Μέχρι και διαφημιστικό σποτ κυκλοφόρησε, καλώντας τους ψηφοφόρους να αποφασίσουν αν η Αθήνα θα παραμείνει «ελληνική».
Κοινός παρονομαστής, η αλαζονεία της εξουσίας, η υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών αλλά και του αντιπάλου. Γιατί τόσο ο Καμίνης όσο και ο Μπουτάρης βρίσκονταν στις αντίποδες του κλασικού κομματικού υποψηφίου που τον κερδίζεις μετρώντας τα κουκκιά κι ύστερα σκορπίζοντας τον φόβο με κήρυγμα από τον άμβωνα ή με ρατσιστική διαφήμιση. Η νίκη τους δεν οφείλεται βασικά στην υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ, ένα σημαντικό μέρος του οποίου ήταν αντίθετο στις συγκεκριμένες υποψηφιότητες. Αλλά στη συμμαχία διαφορετικών δυνάμεων, από τη Δημοκρατική Αριστερά και τους Οικολόγους μέχρι τους Φιλελεύθερους, καθώς και στην ευαισθητοποίηση πολιτών που διέκριναν στις εκλογικές μάχες διακυβεύματα με γενικότερη σημασία. Την άρνηση της μοιρολατρίας, της οπισθοδρόμησης και του σκοταδισμού στη Θεσσαλονίκη ή του ρατσισμού, της απανθρωπιάς και της κραυγαλέας ανικανότητας στην Αθήνα.
Το νέο αυτό ρεύμα εκφράστηκε και σε άλλες πόλεις, με κλασικό παράδειγμα την Πάτρα -άλλοτε πράσινο φρούριο-, που κερδήθηκε από «αντάρτη» του ΠΑΣΟΚ, καθώς και στην Περιφέρεια Αττικής μέχρι τον πρώτο γύρο, με την υποψηφιότητα Δημαρά. Δεν πρόκειται για πλειοψηφικό ρεύμα, καθώς ο δικομματισμός αντιστέκεται σθεναρά στις αλλαγές. Κι απ' αυτή την άποψη, ο τρόπος που θα χειριστούν οι Καμίνης και Μπουτάρης τις δημαρχίες αποκτά διαστάσεις ιστορικού στοιχήματος.
Οι νεοεκλεγέντες δήμαρχοι καλούνται να αποδείξουν ότι μπορούν να μετατρέψουν σε ανθρώπινες δύο πόλεις που έχουν υποστεί σοβαρά πλήγματα, τόσο από τη γενικότερη υποβάθμιση της χώρας όσο και από δεκαετίες φαύλων και ανίκανων διοικήσεων. Σε συνθήκες μνημονίου και ισχνών αγελάδων το έργο τους γίνεται ακόμη πιο δύσκολο. Ιδίως στην Αθήνα, το σοβαρότατο μεταναστευτικό πρόβλημα οξύνεται συνεχώς και εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν.
Αν οι νέοι δήμαρχοι στις δυο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας επιτύχουν, οι ανεξάρτητες μη κομματικές υποψηφιότητες άξιων ανθρώπων θα φυτρώσουν σαν μανιτάρια την ερχόμενη τετραετία σε όλη την Ελλάδα. Ο κ. Καμίνης που γνωρίζει τη δημόσια διοίκηση από κοντά ξεκινάει από καλύτερες θέσεις. Ο κ. Μπουτάρης είχε το θάρρος, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος, να τα βάλει με τον Μουτζαχεντίν, αλλά το οργανωτικό μέρος της εκστρατείας του παρουσίασε πολλά προβλήματα. Για να αντεπεξέλθει στις αυξημένες απαιτήσεις μιας ρημαγμένης πόλης πρέπει να αλλάξει το στυλ δουλειάς του και να συγκροτήσει ένα αποτελεσματικό επιτελείο.
Τόσο ο ένας όσο και ο άλλος μπαίνουν σε εχθρικό έδαφος: θα βρεθούν αντιμέτωποι με δυο συμπαγή και βαθιά μίνι-κράτη, της Δεξιάς στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, που, όπως οι περισσότεροι δήμοι, πράσινοι ή μπλε, είχαν κυβερνηθεί με πλήρη αδιαφάνεια, βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και κουβαλούν όλη την παθογένεια του ελληνικού κράτους. Αυτό, δυστυχώς, δεν θέλησαν να καταλάβουν εκείνες οι δυνάμεις της Αριστεράς που αρνήθηκαν να πάρουν θέση στη μάχη του δεύτερου γύρου επικαλούμενες το μνημόνιο.
Γιατί οι απερχόμενες διοικήσεις στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα της αλαζονείας, του τηλεοπτικού θεατρινισμού και της διαπλοκής, του πολιτικαντισμού, της διαφθοράς και της ανικανότητας του πολιτικού συστήματος. Μπορεί το μνημόνιο να μην ηττήθηκε την Κυριακή, αλλά σίγουρα ηττήθηκε ό,τι μας οδήγησε σε αυτό.
σχόλια