Η Ντόροθι Πάρκερ δεν ήταν μόνο ατάκες, ευφυολογήματα και Martini

ντοροθι παρκερ Facebook Twitter
Επιφανής κριτικός, δραματουργός, ποιήτρια, σεναριογράφος, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος και προπομπός της Νέας Δημοσιογραφίας, ήταν γραφτό να μείνει στην ιστορία ως σουρωμένη μηχανή παραγωγής διάσημων αποφθεγμάτων.
0



ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΦΟΡΜΗ
στους περίεργους και χαλεπούς καιρούς μας, αλλά ειδικά κατά την περίοδο της πανδημίας ήταν σαν να αντηχεί παντού μια από τις πιο διάσημες φράσεις της Ντόροθι Πάρκερ: «Τι φρέσκια κόλαση είναι πάλι τούτη;». Επιφανής κριτικός, δραματουργός, ποιήτρια, σεναριογράφος, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος και προπομπός της Νέας Δημοσιογραφίας, ήταν γραφτό να μείνει στην ιστορία –και στη συνείδηση των πολλών– ως σουρωμένη μηχανή παραγωγής διάσημων αποφθεγμάτων (κάποια από τα οποία δεν είχε πει ποτέ) που προέρχονταν από τις νυχτερινές κατανύξεις της περιβόητης «στρογγυλής τραπέζης» στο μπαρ του ξενοδοχείου Algonquin στο Μανχάταν.

Κι ένας από τους πολλούς καημούς που τη συνόδεψαν μέχρι το πικρό και μοναχικό της τέλος –χθες συμπληρώθηκαν πενήντα πέντε χρόνια από τον θάνατό της– ήταν το γεγονός ότι είχε συνδεθεί κυρίως με όξινα ευφυολογήματα, γλαφυρές επικλήσεις στη ματαιότητα και ωκεανούς Martini, και καθόλου σχεδόν με τις πολιτικές της ευαισθησίες, που ποτέ δεν έμειναν μόνο στα λόγια.

Το 1959, κατά την εμφάνισή της σε τηλεοπτικό πάνελ, όπου συμμετείχαν επίσης ο Τρούμαν Καπότε και ο Νόρμαν Μέιλερ, ρωτήθηκε τι την ενοχλούσε περισσότερο στην Αμερική: «Η αδικία, η μισαλλοδοξία, η ηλιθιότητα και ο [φυλετικός] διαχωρισμός – κυρίως αυτός».

Ήταν 33 χρονών και ήδη διάσημη από την αρθρογραφία της στο «Vanity Fair» και το «New Yorker», όταν συμμετείχε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που έγινε το 1927 στη Βοστόνη ενάντια στη θανατική καταδίκη των Σάκο και Βαντσέτι, όπου συνελήφθη και κρατήθηκε. Μια δεκαετία αργότερα, θα επισκεπτόταν τη Βαλένθια στην κορύφωση του Ισπανικού Εμφυλίου, ενώ οι απόψεις και ο ακτιβισμός της θα την τοποθετούσαν μετά τον πόλεμο ψηλά στη λίστα υπόπτων για «αντιαμερικανική δραστηριότητα» του FBI.

Το 1951 μπήκε και στη μαύρη λίστα της επιτροπής Μακάρθι, με συνέπεια να μην μπορεί να ξαναδουλέψει στο Χόλιγουντ. Είχε προλάβει να δώσει μια ένθερμη ομιλία στη Νέα Υόρκη υπέρ όλων εκείνων που είχαν αρνηθεί να συνεργαστούν με την επιτροπή, λέγοντας «για όνομα του Θεού, παιδιά μου, ο φασισμός δεν έρχεται – είναι ήδη εδώ». Μερικά χρόνια αργότερα, το 1959, κατά την εμφάνισή της σε τηλεοπτικό πάνελ, όπου συμμετείχαν επίσης ο Τρούμαν Καπότε και ο Νόρμαν Μέιλερ, ρωτήθηκε τι την ενοχλούσε περισσότερο στην Αμερική: «Η αδικία, η μισαλλοδοξία, η ηλιθιότητα και ο [φυλετικός] διαχωρισμός – κυρίως αυτός», ήταν η απάντηση.

Κατά συνέπεια, δεν ήταν και τόσο αναπάντεχη (παρότι είχαν ανασηκωθεί πολλά φρύδια τότε) η απόφαση που είχε πάρει δύο χρόνια πριν από τον θάνατό της το 1967 να δωρίσει τα πάντα στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο οποίος όμως δολοφονήθηκε μερικούς μήνες μετά, με αποτέλεσμα το κληροδότημά της να περάσει (όπως η ίδια είχε ζητήσει να γίνει σε περίπτωση θανάτου του Μ.Λ.Κ.) στην ιστορική «Εθνική Ένωση για την Πρόοδο των Εγχρώμων», γνωστή ως NAACP. Η περιουσία που είχε απομείνει μετά την εξόφληση των χρεών της ήταν πενιχρή μάλλον (γύρω στις είκοσι χιλιάδες δολάρια), τα δικαιώματα όμως του έργου της (τα οποία διαχειρίζεται μέχρι σήμερα ο συγκεκριμένος οργανισμός) πολύτιμα.

Για ποικίλους λόγους (γραφειοκρατικούς κυρίως) οι στάχτες της παρέμειναν για πάνω από μια εικοσαετία ξεχασμένες σ’ ένα συρτάρι, μέχρι το 1988 που αναγέρθηκε μια επιτύμβια πλάκα προς τιμήν της σ’ έναν μικρό κήπο πίσω από τα κεντρικά γραφεία της NAACP στη Βαλτιμόρη, και τοποθετήθηκαν εκεί. Θα περνούσαν άλλα είκοσι δύο χρόνια μέχρι να μεταφερθεί η τέφρα στην οριστική της κατοικία, που δεν θα μπορούσε να είναι εκτός Νέας Υόρκης. Η σεμνή τελετή της μεταφοράς της «Ντόροθι Πάρκερ» στο κοιμητήριο Woodlawn στο Μπρονξ (κοντά στους τάφους της οικογένειάς της) έλαβε χώρα τον Αύγουστο του 2020 εν μέσω πανδημίας, όπως και τα αποκαλυπτήρια της ταφόπλακας με το όνομά της έναν χρόνο μετά, στις 22 Αυγούστου 2021, ανήμερα των γενεθλίων της. Κάτω από το όνομά της και τις ημερομηνίες είναι χαραγμένη η τελευταία στροφή από το ποίημα της του 1925 «Επιτάφιος για μια αγαπημένη κυρία»:

Αφήστε για ‘κείνη ένα νεαρό κόκκινο ρόδο,
τραβήξτε το δρόμο σας και κρατήστε τον οίκτο σας·
είναι ευτυχισμένη, γιατί ξέρει
ότι η σκόνη της είναι όμορφη.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Daily / Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται το πρώτο μεγάλο συνέδριο για την κινηματογραφική κριτική στην Ελλάδα, που θα διεξαχθεί από την Πέμπτη ως και το Σάββατο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Daily / Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Η επανεκλογή του Τραμπ έχει αλλάξει ξαφνικά τον τόνο της δημόσιας συζήτησης, κάνοντάς την πολύ πιο φιλική ως προς τις θέσεις της «λαϊκίστικης δεξιάς».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που την στήριξαν;

Daily / Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που τη στήριξαν;

Στην Ελλάδα, πάντως, οι διασημότητες συχνά δεν κάνουν τον κόπο καν να δηλώσουν επίσημα την εκλογική στήριξή τους. Απλά, βάζουν υποψηφιότητα οι ίδιοι και οι ίδιες και εκλέγουν απευθείας τους εαυτούς τους σε θέσεις βουλευτών και ευρωβουλευτών.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Daily / Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Μια συντονισμένη απόπειρα να παρουσιαστούν οι φανατικοί οπαδοί της Μακάμπι ως αθώα θύματα ή και ήρωες ακόμα, παρά τις επιθέσεις και τις προκλήσεις στις οποίες προέβησαν πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα της ομάδας τους εναντίον του Άγιαξ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ελληνικές σειρές των 90s: comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Daily / Ελληνικές σειρές των '90s: Comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Οι τηλεοπτικές σειρές της πρώτης δεκαετίας των ιδιωτικών καναλιών φαίνονται να έχουν υποκαταστήσει σ’ ένα μεγάλο κοινό τον ρόλο που έπαιζαν για μισό αιώνα σχεδόν οι ελληνικές ταινίες της ακμής του βιομηχανικού σινεμά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

Daily / Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

«Το Ισραήλ πάνω απ' όλα», έγραψε με εθνικοσοσιαλιστικό ρίγος, αν και ιστορικός του Ολοκαυτώματος, ο Αριέλ Λεκαδίτης αμέσως μετά (και παρά) την ανακοίνωση του εκδοτικού του οίκου ότι διακόπτει τη συνεργασία τους εξαιτίας «των χυδαίων αναρτήσεών του».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ