Από έναν αλλόκοτο συνδυασμό συγκυρίας και ανικανότητας ο Καμμένος κυβέρνησε. Φεύγει, αλλά μένουν όσα μας έμαθε. Μας έμαθε ότι ο άντρας ο πολλά βαρύς δεν κάθεται να αναλύσει επιχειρήματα, προσβάλλει, ουρλιάζει και πετάει λάσπη όπως το σκυλί που σκάβει για να βρει το κόκαλο. Ο άντρας, ο σεξιστής, ο βαρβάτος, ο άγριος, ο μακεδονομάχος, όπως οι περισσότεροι νταήδες της κακιάς ώρας, είναι ένας δειλός φοβιτσιάρης: tweets, χτυπήματα κάτω απ' τη μέση, χυδαιότητες που δήθεν τις έκανε το παιδί του, η γάτα του ή η γειτόνισσα και μετά στολές για το καρναβάλι.
Ο πρώην συγκυβερνήτης του πρωθυπουργού, ο φίλος του, δεν γουστάρει τις αδερφές, τις γυναικούλες, τους φλώρους. Δεν ντράπηκε ποτέ να πει «στα τέσσερα» ξανά και ξανά − δεν του ξέφυγε. Και πρόσφατα αποκάλεσε τον κ. Αμυρά «νύφη». Τ' αγόρια που γουστάρουν να στέκονται στα τέσσερα, τ' αγόρια που θέλουν αγόρια και τ' αγόρια που μπορεί να θέλουν να ντυθούν και νύφες και γαμπροί ή τίποτα ξέρουν ότι αυτό είναι τιμή τους και καμάρι τους.
Ο άντρας, ο σεξιστής, ο βαρβάτος, ο άγριος, ο μακεδονομάχος, όπως οι περισσότεροι νταήδες της κακιάς ώρας, είναι ένας δειλός φοβιτσιάρης: tweets, χτυπήματα κάτω απ' τη μέση, χυδαιότητες που δήθεν τις έκανε το παιδί του, η γάτα του ή η γειτόνισσα και μετά στολές για το καρναβάλι.
Η ελληνική Βουλή δεν μπορεί να εκπέμπει το μήνυμα ότι βουλευτές θα τρώνε bullying από άντρες τύπου Καμμένου, αν δεν γίνουν μάτσο τέρατα που ουρλιάζουν χωρίς ντροπή την απέχθειά τους για ό,τι (ευτυχώς!) δεν τους μοιάζει. Και δεν γίνεται, την ώρα που η Βουλή είναι υπόλογη και έκθετη απέναντι στ' αγόρια που θέλουν αγόρια, επειδή δεν τους έχει αναγνωρίσει σειρά ολόκληρη από δικαιώματα, να αγκαλιάζει την αισθητική και τις λέξεις της αντρίλας: οι άντρες πολιτεύονται όρθιοι, φοράνε παντελόνια, οι άλλοι «στα τέσσερα». Αυτή η παρακαταθήκη του Καμμένου πρέπει να φύγει μαζί του.
Την ίδια ώρα, δεν το λέμε, αλλά έτσι είναι: ο άντρας ο πολλά βαρύς δεν μπορεί τις γυναίκες εξουσίας. Πώς νιώθει ένας άντρας σαν τον Καμμένο δίπλα στη Μέρκελ; Δεν στέκεται. Θα ξεράσει αντιγερμανική μικρότητα, θα κρυφτεί και δεν θα ντραπεί να δείξει ότι οραματίζεται την Ελλάδα μακριά απ' την Ευρώπη, που έχει γεμίσει gay και μουσουλμάνους, για να κρύψει πόσο λίγος νιώθει.
Ευτυχώς, η ελληνική Βουλή δεν έχει πολλές γυναίκες κι έτσι οι άντρες μπορούν να νιώθουν πάρα πολύ άνετα. Μπορούν να κάθονται με τις φουσκωμένες κοιλιές τους και να κοιτάνε τα μαλλιά και τις φούστες τους. Μπορούν να γελάνε με όσες δεν είναι ιδιαιτέρως ωραίες και μπορούν να σχολιάζουν τα ταγέρ και τα τακούνια αυτών που είναι ευπρεπείς. Μπορούν να βλέπουν γυναίκες βουλευτές ως κόρες και ως συζύγους αντρών κι έτσι να μην μπαίνουν στον κόπο να αντιπαρατεθούν μαζί τους στα σοβαρά, όπως θα έκαναν αν ήταν μια διαμάχη «άντρας προς άντρα».
Μπορούν, γενικώς, να κάνουν αυτό που θέλει μέρος του εκλογικού σώματος: να μειώνουν συνέχεια τις γυναίκες σ' αυτό το πράγμα με μαλλιά, βυζιά και τακούνια που το κάνεις ό,τι θες. Έτσι συντηρείται το σύστημα. Όσοι άντρες δεν παίζουν μ' αυτούς τους όρους βλέπουν να τους απευθύνεται μια ανήθικη κριτική παντελώς άσχετη με το έργο τους. Ο κ. Μητσοτάκης είναι «φλώρος», ο κ. Τσακαλώτος «κρυφή», ο κ. Μπουτάρης «γέμισε τη Θεσσαλονίκη αδερφές».
Γυναίκες (κάθε σεξουαλικότητας), αγόρια που τους αρέσουν αγόρια, φλώροι, «νύφες» και άντρες low profile λαμβάνουν το μήνυμα: δεν θα κριθείς γι' αυτά που λες, δεν θα κριθείς για το έργο που παράγεις, δεν θα κριθείς γι' αυτά που ψηφίζεις ως βουλευτής. Πού και πού θα έχεις μια αλλόκοτη ασυλία. Πες ό,τι θες. Εμείς θα κοιτάμε αν σπάει το χέρι σου όπως μιλάς. Αν σπάει η φωνή σου. Ως γυναίκα πολιτικός θα είσαι τα μαλλιά σου (πόσες φορές ακούσαμε αυτή την εβδομάδα ότι η αρχηγός του ΚΙΝ.ΑΛ. έχει καλά βαμμένα μαλλιά!).
Ο Καμμένος φεύγει απ' το προσκήνιο, το οξύ δηλητήριο που έχει χύσει μένει. Μαζί του μένει ένα σύστημα τόσο καλά δομημένο που μπορεί να αναπαράγεται συνέχεια. Τα κορίτσια που μεγαλώνουν τώρα στη χώρα δεν έχουν πρότυπα γυναικών σε θέσεις εξουσίας. Δεν έχουμε να στραφούμε κάπου να δούμε πώς διεκδικείς το δίκιο σου χωρίς να γίνεσαι λίγος/-λίγη. Ο ίδιος ο πολιτικός λόγος όπως είναι, κακές λέξεις χωρίς νόημα στη σειρά, δεν εμπνέει και πολλούς/-ές να ασχοληθούν.
Χρειαζόμαστε γυναίκες στη Βουλή και άντρες που δεν έχουν καμία ανάγκη να επιβληθούν, παριστάνοντας τους μάγκες. Χρειαζόμαστε μια αλλαγή συζήτησης χτες. Και μαζί χρειαζόμαστε σε όλους τους χώρους λίγη έμπνευση, όχι άλλη μιζέρια. Χρειαζόμαστε για πρότυπά μας outsiders που καθόρισαν τις εξελίξεις χωρίς να παίξουν με τους κανόνες της κυρίαρχης κάστας, χωρίς να υποκριθούν πως έχουν τα χαρακτηριστικά της − τα χαρακτηριστικά των καταπιεστών τους.
Έχοντας δει περισσότερη Βουλή απ' ό,τι αντέχω αυτές τις μέρες, θα ξαναψάξω το ντοκιμαντέρ «I am not your negro». Βασίζεται σε κείμενα του J .Baldwin, μαύρου συγγραφέα, αυστηρού σχολιαστή της ρατσιστικής κουλτούρας της Αμερικής και αγωνιστή κατά της καταπίεσης των λευκών και των πλουσίων. Στο αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ βλέπουμε σύνθεση σκέψεων του Baldwin για σπουδαίες φιγούρες των κινημάτων που πολέμησαν τον ρατσιστικό αποκλεισμό, μαύρους που δεν κάθονται πάντα ίσια, απαιτούν και δρουν με το θάρρος και το θράσος που χρειάζεται για να αλλάξει ο κόσμος. Και αλλάζει.
σχόλια