'Ενα από τα πιο χρήσιμα πράγματα των σόσιαλ μίντια είναι ότι μας άφησε με λιγότερες ψευδαισθήσεις. Αποκαλύφθηκαν πολλά. Και πολλοί.
Π.χ. πάντα ξέραμε τι είναι ένας χρυσαυγίτης. Από κοράκου στόμα, κρα. Αλλά δεν ξέραμε (μάλλον ξέραμε, αλλά όχι με τόσες αποδείξεις) τί είναι ένα μεγάλο μέρος από αυτούς που ασχολούνται με τις Επιστήμες και την Τέχνη. Ειδικά, όσοι δεν είναι καλά με τον εαυτό τους.
Τι είναι; Είναι σαν όλους τους ανθρώπους. Με καλές και κακές στιγμές. Συγκριτικά όμως με την μονοσήμαντη (γι αυτό και άσφαιρη γλωσσικά) κακότητα του χρυσαυγίτη, η δική τους κακότητα είναι πιο μελετημένη και τοξική. Γιατί έχει προετοιμαστεί σε άπλα χρόνου και με ποικίλο οπλισμό: κουτσομπολιά, πονηρές λέξεις― ο Δήμος Σταρένιος με PhD.
Όπως πάντα, ξεκινάει σαν παιχνίδι εκτόνωσης, γίνεται εκδίκηση (για αδικίες που πιστεύουν ότι υφίστανται), και εξελίσσεται σε έμμονη ιδέα, τραμπουκισμό, συνασπισμό με ανάλογα αρρωστάκια, ψεύδη, ψεύτικα προφίλ, μπούλινγκ― ρεύοντας άϋπνος πάνω από τα πληκτρολόγια… Καθένας γίνεται η κόλασή του.
Παραμένει όμως, από όπου κι αν το δεις, μια αποκάλυψη. Κοίτα πώς ο αρχαιολόγος, ο δικηγόρος, ο συγγραφέας, ο ποιητής, τη μια στιγμή γράφουν για την Αξιοπρέπεια και την Ομορφιά, και λίγα λεπτά μετά, με του σκουληκιού το έρπειν, παραμονεύουν τις ζωές των άλλων για να τις μαγαρίσουν, να τις κράξουν, να χύσουν με έκσταση τη μαύρη τους χολή. Κοίτα πώς κάθονται, τρώγοντας τα νύχια τους, να βρουν την πιο αποτελεσματική φρασεολογία, υποβιβάζοντας το πλατωνικό επιχείρημα σε χοιρινή στρεψοδικία.
Αυτο το δημόσιο ξεβράκωμα, που δεν μπορούν καν να ελέγξουν (γιατί το ένα φέρνει τ' άλλο), ομολογώ δεν το περίμενα. Σε τέτοια έκταση και τόση ένταση. Αλλά έγινε κι αυτό. Και τώρα ξέρουμε. Και θα ξέρουμε για πάντα.
σχόλια