Αυτή κι εγώ - χρόνια πριν μας απασχολήσουν οι Duran Duran.
Πριν από 6 χρόνια είχα μόλις ανοίξει ένα μπλογκ που λεγόταν enteka. Θέλω να αντιγράψω κάτι που ανέβασα εκεί στις 18 Μαϊου του 2006, μια μικρή ιστορία σε ένα ποστ για τους Duran Duran.
Να τη:
Έμαθα τους Duran Duran, θέλοντας και μη, από τα 5 μου. Η αδερφή μου, αρκετά χρόνια μεγαλύτερη, αποφάσισε ότι είναι οι Θεοί: αφίσες, δίσκοι, συζητήσεις στο μεσημεριανό τραπέζι, κρίσεις πανικού («Ο Simon Le Bon τραυματίστηκε σε θαλάσσιο ατύχημα!!»), τσακωμοί της με φίλες της («ζήτω ο Τζον Τέιλορ», «κάτω ο Τζον Τέιλορ»). Υπήρχε και μια μεγάλη αφίσα τους πάνω απ’ το κρεβάτι, που συχνά την χρησιμοποιούσα εκβιαστικά («αν δεν αλλάξεις κανάλι για να δω τα Στρουμφάκια θα σκίσω την Αφίσα»).
1987, την περίοδο της πτώσης των Duran Duran, στο δωμάτιο που μοιραζόμασταν
Πέρσι (2005), όταν οι Duran έπαιξαν στην Αθήνα, η αδερφή μου δεν ήρθε μαζί μου. Κάτι το ότι τους είχε ξεπεράσει εδώ και δεκαετίες, κάτι ότι την επομένη παντρευόταν στη Θεσ/νικη, πήγα μόνο εγώ και ο Γ. Την επομένη, μόλις έφτασε με το αμάξι στην εκκλησία και καθώς άστραφταν τα φλας γύρω της, με πήρε παράμερα: «Πες, γρήγορα, πώς ήταν;»
Την πήρα χτες το μεσημέρι τηλέφωνο για να μου πει 2-3 αγαπημένα της των Duran. (Δεν της είπα γιατί τα ήθελα – οι γνωστοί μου, πλην τριών, δεν ξέρουν για το blog). Union of The Snake, Wild Boys και Save a Prayer, κατέληξε. Της είπα ότι το Notorious είναι το δικό μου αγαπημένο. «Όχι, όχι το Notorious δε μ’ αρέσει», είπε. Και κλείνοντας, γέλασε: «Καλά, τι μου θύμισες τώρα… τώρα που κάθομαι στον καναπέ βλέποντας την Μπήλιω Τσουκαλά σ’ ένα θέμα για το laser στην εγκυμοσύνη!»
Την ευχαριστώ και χαίρομαι που είναι υπερευτυχισμένη.
----
Αυτά έγραψα τότε. Άλλαξαν πολλά στις ζωές μας.
Τότε η Τατιάνα προσπαθούσε να μείνει έγκυος, φρεσκοπαντρεμένη. Κι εγώ είχα μόλις ανοίξει ένα μικρό μπλογκ την ύπαρξη του οποίου δεν ήθελα να μάθει κανείς. Κι επίσης δεν ήξερα τι θα έκανα στη ζωή μου, ούτε τι ήθελα να κάνω.
Όλα αλλάζουν όμως. Η Τατιάνα έμεινε έγκυος λίγο αργότερα. Γέννησε τις δίδυμες ανηψιές μου Εύα και Άρτεμη. Φοβερή ευτυχία. Εγώ συνέχισα στο μπλογκ και μετά στη Λάιφο, κι αποφάσισα να γίνω συγγραφέας παιδικών βιβλίων.
Περάσαμε αστείες στιγμές μαζί, αλλά και δύσκολες: για 3.5 χρόνια στηρίζαμε ο ένας τον άλλον καθώς η μητέρα μας πολεμούσε τον καρκίνο - τη χάσαμε πέρσι τέτοια εποχή.
Ο μπαμπάς μας μετακόμισε σε μικρότερο σπίτι, η Τατιάνα σε μεγαλύτερο - κατά ευτυχή σύμπτωση είναι και οι δύο στην ίδια πολυκατοικία πλέον! Εγώ παρέμεινα στη ζωή μου, στο σπίτι που μοιράζομαι με το σύντροφό μου εδώ και έντεκα χρόνια. Κι επειδή ζήτησα βοήθεια όταν την χρειάστηκα (την περίοδο της αρρώστιας της Α.) τελικά απελευθερώθηκα από ένα βαρύ, περιστασιακό άγχος που με πλάκωνε για χρόνια.
Η Τατιάνα γέννησε κι άλλο παιδί - η μικρή Έλλη έγινε 6 μηνών. Με όλα τα προβλήματα που συμβαίνουν γύρω μας (και μέσα μας), παρ' όλη την φριχτή κατάσταση της χώρας και τις οικονομικές μας δυσκολίες, μείναμε ενωμένοι, και σούπερ αγαπημένοι.
Και απόψε, 7 χρόνια από εκείνη την ηλιόλουστη μέρα του γάμου της που έτρεξε να με ρωτήσει πώς ήταν η συναυλία των Duran Duran, εγώ και η Τατιάνα, θα πάμε να τους δούμε στο Θέατρο Γης.
Επιτέλους, μαζί. :)
σχόλια