Συγκλονιστίκ!
Ενώ είναι πρόσφατο το παπαρήγειο i-phone gate (sic),
(αφού όπως ξέρεις ουδείς γλυτώνει από τον
πανταχού παρόντα φακό Αλέκα μου;-)
(Το σφυροδρεπανο μου επεσε απ'τα χερια.
Οχι δεν γινεται,δεν ειναι δυνατον)
σήμερα το ΚΚΕ αποφάσισε μετά τα λογοτεχνικό έπη που μας έχει αφειδώλευτα προσφέρει στο παρελθόν , να υπεισέλθει στη μαχητική κατακεραύνωση του twitter. Όπως καταλαβαίνεις όσο και να μη με διαπνέει κανενός είδους αντικομμουνισμός (μα την Αχμάτοβα σύντροφοι) όταν πέφτω πάνω σε τέτοια "παράαλογο άρα λογικό" δημοσιο-γραφικά παύλα κομματικά μανιφέστα, μια καλά αφομοιωμένη σατιρική διάθεση με πιάνει κι ας είναι γνωστό πως τα κόκκινα παιδιά και το χιούμορ έχουν πάρει διαζύγιο από το καιρό του Νωε.
Παρολ' αυτά είναι χρέος μας να προσπαθήσουμε να τους επαναφέρουμε στο στραβό τον δρόμο. Άσε που με την κατ' ερήμην σάτιρα που κάνουν μέσα από τα "σοβαρά" κείμενα που φιλοξενούν
κατα καιρούς δημιουργούν καινούρια genre γραφής.
Ας απολαύσουμε λοιπόν το γάργαρο σημερινό ριζο-σπαστίκ κείμενο
περί της Βλαβερής Καπιταλιστικής Χ-ρήσης του Twitter;-)
Κανένα «τουίτ», μόνο «Ριζοσπάστη»!
Ποια ήταν η είδηση στα χτεσινά πρωτοσέλιδα του αστικού Τύπου; Ποιο ήταν το κύριο στο «twitter»;
Ψάξε - ψάξε δεν θα το βρεις.
Τυπικά, για τα κυβερνητικά δεδομένα, είδηση ήταν οι ανακοινώσεις για τη νέα φοροεπιδρομή. Ουσιαστικά, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης είδηση ήταν οι αντιστάσεις των ίδιων των εργατών όπως εκφράστηκαν στην απεργία της Πρωτομαγιάς και η προοπτική της πάλης τους όπως αυτή διαδηλώθηκε και εξαγγέλθηκε σα νέα απεργία στις 11 του Μάη.
Για όποιον δεν διάβασε χτες «Ριζοσπάστη» και τα δύο αυτά δεδομένα δεν υπάρχουν. Το φαινόμενο είναι καθημερινό.
Για την εργατική τάξη προκύπτει πλέον πάρα πολύ σοβαρό θέμα ως προς το από πού αντλεί πληροφόρηση και πώς τελικά η ίδια συμπεριφέρεται, με βάση την πληροφόρηση που έχει.
Το νέο στοιχείο στην πολιτική της κυβέρνησης είναι η νέα φοροεπιδρομή που ξεκινά με δεδομένη την ήδη άγρια φορολογία των λαϊκών στρωμάτων. Αυτό από τον αστικό Τύπο παρουσιάζεται ως νοικοκύρεμα. Οσο έκανε νοικοκυρεμένο τον καπιταλισμό η σύλληψη του Καπόνε ως φοροφυγά, άλλο τόσο νοικοκυρεμένος θα γίνει ο καπιταλισμός επειδή ανέλαβε ο εισαγγελέας Διώτης να κυνηγήσει τους φοροφυγάδες.
Η αστική τάξη (όλο το κύκλωμα της εξουσίας της από τη βουλή ως τη Δικαιοσύνη και τη μηχανή καταστολής) δεν υπάρχει για να αποδίδει δίκιο. Αντίθετα, είναι τάξη καθεαυτή και ως τέτοια φροντίζει να διασφαλίζει τα ταξικά της συμφέροντα. Αυτά επιβάλλουν τη νέα φοροεπιδρομή στα λαϊκά εισοδήματα, ώστε από τα κρατικά ταμεία να μεταφερθούν νέα ποσά στα ταμεία των καπιταλιστών.
Η εργατική τάξη ως επίσης τάξη καθεαυτή, που πρέπει να 'ναι, οφείλει να αντιμετωπίσει τον αντίπαλο όπως του αξίζει. Με πλήρη αδιαφορία για τα προβλήματα στο κρατικό ταμείο. Με πλήρη αδιαφορία για τα προβλήματα των αστών από την καπιταλιστική κρίση. Με μόνο ενδιαφέρον στο πώς θα συγκεντρώσει τις δυνάμεις της σε έναν στόχο: Στην ανατροπή αυτού του συστήματος, στο χτίσιμο της δικής της εξουσίας για να υπάρξει η δική της οικονομία.
***
Οι διεθνείς εξελίξεις έρχονται να βεβαιώσουν πως δεν υπάρχει τομέας της ζωής, όπου να μην πέφτει βαριά η μπότα των μονοπωλίων, που να μην είναι τα συμφέροντα των μονοπωλίων αυτά που καθορίζουν την παραμικρή εξέλιξη. Στον τομέα της πληροφόρησης αυτό είναι απόλυτο.
Παράδειγμα: Αν πιστέψουμε τις διαβεβαιώσεις των αστών, ο κόσμος πλέον έχει γίνει πολύ μικρός: Οσο ένα «τουίτ». Ενα χτύπημα, δηλαδή, στο πρόγραμμα που παρουσιάζεται ως η απόλυτη έκφραση της δημοκρατίας. Ενα «τουίτ», λένε, έκανε τις εξεγέρσεις στις χώρες της βόρειας Αφρικής. Ενα «τουίτ», επίσης, λένε, ανακοίνωσε την εκτέλεση του Μπιν Λάντεν. Ενα «τουίτ» είναι όλη η δημοκρατία, βεβαιώνει και ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα.
Πράγματι, από τη σκοπιά των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών, ο περιορισμός της έκφρασης σ' ένα «τουίτ» αρκεί για να 'ναι η λαϊκή αντίδραση ακίνδυνη και ο κόσμος ελεγχόμενος.
Στη ζωή, τα πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετα.
Πριν πατήσει «τουίτ» ο εργάτης έχει απολυθεί. Πριν πατήσει «τουίτ» ο εργάτης βρίσκεται με γκιουλέκα στο σβέρκο του. Οσα «τουίτ» και να πατήσει ο μισθός θα κοπεί, η σύνταξη θα μειωθεί, δουλειά δε θα έχει.
Τα «τουίτ» έχουν ένα ρόλο: Τη ποδηγέτηση, τον έλεγχο από αυτούς που κατέχουν το δίκτυο και τις μηχανές. Καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει, αλλά ισχύει κι εδώ ό,τι και για κάθε μηχανή. Το κρίσιμο είναι ποιος είναι ο ιδιοκτήτης.
Ο πρέσβης λέει απλά ότι στη θέση του Τύπου που μπορεί να ελέγχουν διάφοροι, πρέπει να μπει ο Τύπος που θα ελέγχεται κατευθείαν από το ιμπεριαλιστικό κέντρο.
Ευγενής ο στόχος του, ταξικά εχθρικός όμως για την εργατική τάξη. Η οποία και στον τομέα της ενημέρωσης οφείλει να τραβήξει κάθετη τη διαχωριστική γραμμή. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο που τα δικά της συμφέροντα δεν μπορούν να εκφραστούν από ένα κόμμα της αστικής τάξης, έτσι και η δική της πληροφόρηση δεν μπορεί να στηρίζεται σε ό,τι της παρέχει η αστική τάξη.
Η ανάγκη αποφασιστικής ενίσχυσης του επαναστατικού Τύπου, στο προκείμενο του «Ριζοσπάστη», ώστε να υπηρετείται απόλυτα και μόνο η υπόθεση της εργατικής τάξης, αναδεικνύεται ξανά σήμερα σε κυρίαρχη.
Εκτός κι αν βολευόμαστε με πληροφόρηση του τύπου «ο Ανδρουλάκης έκανε κριτική στον Παπανδρέου», ή «ο Μητσοτάκης ζήτησε να στηριχτεί απ' όλους η σημερινή κυβέρνηση». Τέτοιες ειδήσεις υπάρχουν για να ενσωματώνουν στο σύστημα τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να καλλιεργούν αυταπάτες ότι κάποια πάλη γίνεται μεταξύ των αστών για το καλό των εργατών.
Είδηση από τη σκοπιά του συμφέροντος των εργατών είναι: «Ολοι στην απεργία στις 11 Μάη με το ΠΑΜΕ. Τέρμα οι θυσίες για την πλουτοκρατία». Το θέμα, δηλαδή, στην κορυφή της χτεσινής πρώτης σελίδας του «Ριζοσπάστη».
Kόπηκες;
(ρετορίκ κουεστιόν)
αφιερωμένο*
bonustrack*
κάνε μου λιγάκι τουίτ;-)
σχόλια