Τράβηξα τη φωτογραφία αυτή στο pride του Βερολίνου το 2007. Ο τύπος με τη γερμανική σημαία στο χέρι, το καπέλο και το μπλουζάκι που γράφει BAREBACK περπατούσε πλάγια στο πλήθος. Πάντοτε σκυφτός και χωρίς να φωνάζει ή να προκαλεί. Έδινε το στίγμα ότι συμβαίνει κάτι άλλο παράλληλα με τις καμπάνιες και τα φεστιβαλ υπέρ του ασφαλέστερου σεξ - πώς γίνεται ακόμα και στα φεστιβάλ περηφάνιας να υπάρχουν ταμπού, αναρωτήθηκα. Αντί για περηφάνια, ντροπή; Τώρα, μετά από τόσα χρόνια HIV/AIDS, και παρά την τόση ενημέρωση, το bareback ανατέλλει δυναμικά κι αρχίζει να αρθρώνεται λόγος για αυτό το θέμα. Πότε με θάρρος και πότε με υπεκφυγές. Και αυτό είναι το σημείο αναφοράς αυτού του ποστ, το σεξ ας γίνεται με κόντομ, αλλά οι συζητήσεις μας χωρίς.

Ο φίλος μου ο Σρούτι είναι ο πρώτος κολλητός φίλος που είχα στην Ολλανδία. Τον γνώρισα τον Οκτώβριο του 1999 και δέσαμε από την αρχή. Τρώγαμε μαζί, κοιμόμασταν στο ίδιο κρεβάτι - μόνο ως φίλοι, τίποτα παραπάνω - πηγαίναμε μαζί διακοπές, και μια ωραία πρωία, αφού μας έχει αποκαλύψει πρώτα άλλος κολλητός ότι είναι οροθετικός, έρχεται ο Σρούτι και μου λέει: «Τα τελευταία δώδεκα χρόνια είμαι και εγω οροθετικός αλλά δεν μπορούσα να σας το πω» ... και μένω σύξυλος.

Εν τω μεταξύ, μέχρι τώρα ο Σρούτι μου λέει ότι το κόλησε από γυναίκα που είχε περίοδο. Ακόμα και όταν μου ανοίχτηκε για το ότι είναι οροθετικός, δεν απογυμνώθηκε τελείως, κράτησε μια πισινή μήπως τον κατηγορήσουν ότι έκανε βρώμικο σεξ. Τόσο βαθιά έχει θρονιαστεί η παραλυτική ενοχή. Ο άλλος ο φίλος μας είπε ότι το κόλλησε από λίγο αίμα που έτυχε να παίζει σε μια πληγή στο σημείο. Ένας άλλος Ολλανδός πρόσφατα μου είπε ότι το κόλησε επειδή ένας που κάνανε συχνά «ασφαλές» σεξ τρυπούσε το προφυλακτικό με το νύχι του. Σε καμία περίπτωση πάντως κανείς δεν κόλλησε HIV από bareback σεξ. Κανείς δεν θέλει το στίγμα αυτό επάνω του. Όλοι τους ήταν θύματα της ψυχο-μυθολογίας της τρύπιας καπότας.

Guys just wanna bare fun

30 χρόνια μετά την επιδημία του AIDS, η νόρμα του ασφαλέστερου σεξ μέσα στην γκέι κοινότητα φαίνεται να χαλαρώνει, σε σχέση με την εποχή που η επιδημία ήταν στα πάνω της. Άλλαξαν τα δεδομένα. Ο κόσμος στις μεγάλες γκέι μητροπόλεις βαρέθηκε, κουράστηκε να φοβάται. Πώς έγινε η αλλαγή; Είναι μια κατανοητή και φυσική εξέλιξη, ή μια επικίνδυνη προοπτική δυσπροσαρμοστικότητας; Τι είναι αυτό που κάνει ένα άνδρα, ή γκέι άνδρα, να αμφιταλαντεύεται ως προς την ανάγκη προφύλαξης του απέναντι σε μια αρρώστεια που παραμένει κατά πολύ ανίατη; Γιατί τα κρούσματα οροθετικότητας αυξάνονται ή παραμένουν σταθερά σε μια κουλτούρα που βρίθει σεξουαλικής ενημέρωσης και δωρεάν προφυλακτικών; Γιατί, όπως δείχνουν οι έρευνες, το bareback σεξ έχει πάρει τα πάνω του; Μιλάμε με ειλικρίνεια για όλα αυτά;

«Ψάχνω σεξ χωρις κόντομ»

Το bareback είναι το πιο καυτό και καταραμένο συνάμα θέμα συζήτησης μεταξύ των γκέι. Συζήτησης όμως που ή θα τρομάζει με την ειλικρίνεια της («ψάχνω σεξ χωρίς κόντομ»), ή θα αγγίζει με αποστειρωμένα γάντια το θέμα, κρύβοντας την αλήθεια και τις πραγματικές προθέσεις πίσω από την κουρτίνα του politically correct. Μερικοί θα πουν ότι πρόκειται για ένα περιθωριακό κίνημα, που αφορά μόνο τους γκέι οροθετικούς. Τι περιθωριακό κίνημα όμως είναι αυτό, αφού αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο τελευταια ότι «όλοι το κάνουν», άλλοι κρυφά, άλλοι φανερά, άλλοι υπό όρους κι άλλοι άνευ όρων, συνειδητά ή ασυνείδητα, ότι «όλοι το 'χουμε κάνει χωρίς προφυλακτικό», κάποια στιγμή, ή έτυχε να το κάνουμε, ή έχουμε σκεφτεί να το κάνουμε, «μία φορά», «κατά λάθος», «να δοκιμάσουμε», «ένα πινελάκι μόνο», «από πίεση», από έλλειψη προφυλακτικού, από γκαντεμιά ή αφέλεια. Ας σταματήσουμε λοιπόν το κρυφτούλι με τη γλύκα της ενοχής. Η ενημέρωση απέτυχε, η κοινωνία συνεχίζει να δαιμονοποιεί καταστάσεις και συμπεριφορές, τα ναρκωτικά, το ελευθερο σεξ, τα γκεϊλίκια, τις μόδες, τις μουσικες και τα πάρτυ, ενώ οι στρέιτ τιμούν κι αυτοί το bareback σεξ, ακούω από φίλες που παίρνουν να μου τα πουν έντρομες. Και φυσικά, μην ξεχνάμε όσους απο φόβο ή άρνηση δεν κάνουν τεστ, παρόλο που κάνουν bareback σεξ.

Καποταλισμός! (και σχιζοφρένεια)

Βέβαια, υπάρχουν και αυτοί οι γκέι που τρομοκρατημένοι από το κύμα του barebacking φορούν 2 και 3 προφυλακτικά μαζί (κάτι που λέγεται ότι τελικά αποτελεί ρίσκο) και το κόβουν με τη μία αν τους πει ο αλλος ότι έχει κάνει bareback. Κι όλα αυτά την ώρα που η βιομηχανία της καπότας και των προγραμμάτων διάδοσης του ασφαλέστερου σεξ τρέχει παράλληλα με την βιομηχανία του bareback porn. Πρέπει να δώσεις λύσεις σε μια ομάδα που κάνει πολύ κι αντισυμβατικό σεξ - και λύση δεν είναι απλά το προφυλακτικό, κανένα πρόβλημα δεν λύθηκε μέχρι τώρα, τουλάχιστον στις προηγμένες χώρες. Ήταν μια εύκολη, φτηνή, ανώδυνη λύση, προσωρινή και μονιμότατη λύση-τσιρότο που το κολλάς και περιμένεις και στο μεταξύ άκόμα ένας φίλος δίπλα σου έχει ηπατίτιδα ή hiv, άλλος από αυτό, άλλος από εκείνο, τρελές δικαιολογίες που καλύπτουν ένα γεγονός. Ότι bareback σεξ γίνεται και παραγίνεται. Χρειάζεται να αναγνωρίσουμε την πραγματικότητα χωρίς προσχηματικές καμπάνιες, να το δούμε τελείως εναλλακτικά, να βγάλουμε από το λεξιλόγιο μας λέξεις όπως μάστιγα, να ψάξουμε να βρούμε ένα νέο, πιο ειλικρινή μπούσουλα για το τί σεξ κάνουμε ή θέλουμε να κάνουμε. Με το να αναθεματίζουμε ή να κλείνουμε υποκριτικά τα μάτια στο bareback, δε γίνεται δουλειά.

ο φόβος φυλάει τα έρμα;

Η πραγματικότητα μας λέει ότι υπάρχει κόσμος που αψηφά τον κίνδυνο και την τρομάρα του aids, κάποια στιγμή στη ζωή του ή και συχνότερα, και το αποτέλεσμα είναι ότι το hiv «ζει και βασιλεύει», με αβάντα το γεγονός ότι τα φάρμακα σε κρατούν στη ζωή. Κάποια στιγμή συμβιβάζεσαι με την ιδέα «κάποια στιγμή θα κολήσω, με τη ζωή που κάνω, με τόσο σεξ που κάνω», σεγοντάρει και ο περίγυρος που έχει κάνει τη λέξη γκέι συνώνυμη με τη λέξη aids, συμβάλει και ο άλλος περίγυρος που δεν σου λέει τις εμπειρίες του, και νομίζεις ότι αργά ή γρήγορα η προκατάληψη θα επιβεβαιωθεί και για σένα. Ο φόβος του να «μην αποκαλυφτώ», ο φόβος του «να μην κολήσω aids», ενοχή στην ενοχή στρώνεται ο δρόμος για το μοιραίο που σαγηνεύει γιατί ανακουφίζει - κλατάρει το σύστημα των αντιστάσεων υπό την πίεση και χαλαρώνουν τα πρέπει και τα μη.
Με αυτά και με τα άλλα, ο νεαρός με το σκυμένο κεφάλι στο pride του Βερολίνου ήταν ένας μοναχικός, τολμηρός, ειλικρινής εκπρόσωπος μιας σιωπηρής καταραμένης περιθωριακής μειοψηφίας που πολύ γρήγορα τείνει να γίνει μυστική, φοβική πλειοψηφία - αν δεν ήταν ήδη κι από πριν.

«πηδήχτηκα με έναν χθες και δε φόρεσα καπότα»

Χρειαζόμαστε περισσότερη ειλικρίνεια, η ειλικρίνεια είναι προφύλαξη, η συζήτηση να γίνεται όσο πιο ανοιχτά γίνεται, όχι ενοχικά και κρυφά ή καθόλου. Και τέρμα οι ευφημισμοί τύπου bareback, raw, breeding, ξεσκούφωτο που ξορκίζουν τάχα το κακό ωραιοποιώντας την κατάσταση. Και τέρμα τα άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε και τα «εισαγωγικά». Χρειάζεται να ακουστούν οι εμπειρίες μας, με το όνομα τους, ακόμα και οι πιο ταπεινωτικές, γιατί μόνο έτσι θα μάθει ο ένας από τον άλλο. Και η γνώση γίνεται πεποίθηση μόνο μέσα από την εμπειρία. Θα πρέπει να αρχίσουμε να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας.

Π.χ. υπάρχει η θεραπεία της επόμενης μέρας (PEP - Post Exposure Prophylaxis - Προφύλαξη μετά την Έκθεση ΠΜΕ). Δες εδώ τις λεπτομέριες. Πόσοι όμως γνωρίζουν για τη θεραπεία αυτή; Μου λεγε φίλος που μόλις διαγνώστηκε με hiv, ότι αν ήξερε για την ΠΜΕ θα είχε πάει να την κάνει όσο ήταν νωρίς - για να πετύχει πρέπει να γίνει αμέσως μέσα σε 72 ώρες από την μοιραία συνάντηση.

«live now - think later»

Από τη μία το bareback φουντώνει, κι από την άλλη είναι μέγα ανάθεμα, αυτές οι δύο κοινωνίες είναι στην ουσία μία. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που ανακυκλώνονται στη (γκέι) σκηνή. Και υπάρχουν κι αυτοί, οι περισσότεροι, που άλλα λένε το πρωί κι άλλα κάνουν το βράδυ. Γιατί δεν μπορείς στο γραφείο να βγεις και να πεις «πηδήχτηκα με έναν χθες και δε φόρεσα καπότα» ή «είχε μεγάλη μπάρα και με ξέσκισε». Μιλάμε για το σεξ με χίλιους δυο σαχλούς, ανούσιους κι επιφανειακούς τρόπους - μα σπάνια με όρους αλήθειας. Είναι κάτι το προσωπικό, είναι και ταμπού; Ταμπού-ξεταμπού κάποια στιγμή ανεβαίνει ένα επίπεδο και γίνεται το ρεύμα, κίνημα αμφισβήτησης.

Οι κατασταλτικές καμπάνιες δεν δουλεύουν. Το προφυλακτικό μόνο του δεν τράβηξε ως λύση.  Ο κόσμος δείχνει να προτιμά την ελευθερία του, βαρέθηκε τα κηρύγματα, «live now - think later» φωνάζουν προσκαλώντας μας να ζήσουμε σε ενεστώτα χρόνο, με ότι αυτό συνεπάγεται, και όχι σε μέλλοντα, «ε ας μην φτάσω και στα 80, ας ζήσω τώρα κι έχει ο θεός». Ας καταλάβουμε λοιπόν όλοι, κι αυτοί που κάνουν ασφαλέστερο σεξ κι αυτοί που δεν το κανουν, ότι μόνο η ειλικρίνεια θα μας σώσει, όλους. Και ή θα χαθούμε όλοι μαζί, ή θα σωθούμε όλοι μαζί, καταραμένοι και συνετοί αγκαζέ.

(Οπτική παρέμβαση: Νίκος Δούλος)

(Ευχαριστώ τον Bogomir Doringer για το βίντεο του φίλου του John Maus)

(Με ένα σμπάρο η Sherry Vine πετυχαίνει να κράξει και την Gaga αλλά και τους πολιτικούς στην Αμερική που παίζουν θέατρο υποδυόμενοι τους στρέιτ)