«AI» Βασίλης πάλι θα ‘ρθει

ADVERTORIAL

Ο Αντώνης δουλεύει πάρα πολύ. Τα τελευταία χρόνια ως νέος μπαμπάς και φρέσκος στο γραφείο, η συναισθηματική «χορογραφία» των Χριστουγέννων τον βρίσκει εντελώς εκτός ρυθμού. Αντώνης και εορταστικό κλίμα, μηδέν-ένα. Με μερικά clicks καταφέρνει να φέρει εις πέρας γρήγορα μονάχα τα απαραίτητα και πολυπόθητα δώρα, που κάθε χρόνο καταφθάνουν έτοιμα, τυλιγμένα ταχυδρομικώς. Φέτος, ο τρίχρονος γιος του έχει αρχίσει να καταλαβαίνει τα πάντα. Περιμένει τον Άγιο Βασίλη -άρα ξέρει πια ότι υπάρχει-, εκτιμά ιδιαίτερα λίγο ποιοτικό παιχνιδο-χρόνο με τον μπαμπά του και συχνά κερδίζει μια σοκολατένια φιγούρα για το πόσο καλός βοηθός της μαμάς υπήρξε στα εβδομαδιαία ψώνια τους στα Lidl. Η μαμά, από την άλλη, λατρεύει τα Χριστούγεννα λίγο παραπάνω από το κανονικό.

Η ίδια, παρά το φουσκωμένο πρόγραμμά της, βρίσκει πάντα χρόνο για τραγούδι, λαμπιόνια, χειροποίητα γλυκά και μεγάλα τραπέζια με φίλους και οικογένεια. Και η αλήθεια είναι πως ο Αντώνης το θαυμάζει αυτό σε εκείνη. Αυτή την παιδική χαρά που φωτίζει τα μάτια της την ώρα που κρεμάει και το τελευταίο στολίδι και βγάζει από το φούρνο τα έξτρα μελωμένα μελομακάρονά της με ενθουσιασμό. Φέτος, έχει αποφασίσει να μοιραστεί αυτή τη χαρά μαζί της εκτός γραφείου, υπολογιστή και αλγορίθμων. Ή τουλάχιστον περίπου. «Τι «γεύση» έχουν τα αυθεντικά Χριστούγεννα;», θα αναρωτηθεί φωναχτά. Έχει σχεδόν ξεχάσει. Ας το «τσατάρουμε».  Το AI δίνει αμέτρητες ιδέες και λύσεις. Και σε κάθε ανανέωση, κι άλλες… κι άλλες. Κι όμως, καμία δεν φαίνεται να κουμπώνει τέλεια με το ζητούμενο. Περίεργα έθιμα, εξωτικά εδέσματα, δύσκολες συνταγές. Και τότε ο συνάδελφος και φίλος Σπύρος τον παροτρύνει να κλείσει τον υπολογιστή και να τον ακολουθήσει δίχως αντιρρήσεις. Προορισμός: τα κοντινότερα Lidl. Στόχος: Χριστούγεννα. Χρόνος: 30 λεπτά (αυτά του lunch break).

Ο συνάδελφος Σπύρος, ως επιδέξιος, πειραματικός σεφ και λάτρης των ντελικάτων γεύσεων, οδηγεί τον Αντώνη κατευθείαν στα ράφια με τα Deluxe. Κι εκεί ξεκινούν αναπόφευκτα και εντελώς φυσικά οι ιστορίες. Κριθαράκι με λαχανικά για μελένιο γιουβέτσι, το αγαπημένο του μικρού Αντώνη στο σπίτι της θείας Ευτυχίας, που με τα φαγητά της έδινε απλόχερα αυτό που έλεγε και το όνομά της. Τραγανά βουτήματα και αμυγδαλωτά λουκούμια για τον πρωινό καφέ των κυριών του σπιτιού, λίγο πριν βγει η γάστρα από το φούρνο. Ο Αντώνης αφήνεται στην κουβέντα και επαναφέρει στη μνήμη του κάθε γνώριμη στιγμή από Χριστούγεννα του παρελθόντος. Γεύσεις, μυρωδιές και μαγουλο-τσιμπήματα επιστρέφουν μαζί με γεμάτα τραπέζια που πλημμυρίζουν από καλούδια για όλους. Από σοκολάτες-ξυλάκια για τα ζεστά ροφήματα των πιτσιρικάδων, μέχρι σοκολατένιους χουρμάδες και τσουρέκια από κάστανο για τους μεγάλους – τους παλιούς, αλλά και τους νέους πιστούς συνδαιτημόνες στη μεγάλη ροτόντα. Το κλασικό μοσχομυριστό ψητό και τη σάλτσα από φρέσκο πορτοκάλι. Μια γιορτή από λικέρ, μπαχάρια και δαμάσκηνα. Τα δικά του Χριστούγεννα.

Το καρότσι γεμίζει ως πάνω και οι σακούλες σχεδόν ξεχειλίζουν με το budget να παραμένει σταθερό. Οι ιστορίες συνεχίζονται αδιάκοπες μέχρι την επιστροφή στο γραφείο. Ο ενθουσιασμός του Αντώνη μόλις έχει επιστρέψει και ένας Άγιος Βασίλης – αντίκα φαίνεται σαν να «πέρασε» ξαφνικά στο λογισμικό του την πιο παλιά, αλλά και την πιο γλυκιά χριστουγεννιάτικη έκδοση. Το AI απέτυχε. Οι πληροφορίες του δεν έφτασαν τόσο βαθιά στο χρόνο όσο χρειαζόταν εκείνος για να δημιουργήσει φέτος τα δικά του Χριστούγεννα. «Σπύρο, ευχαριστώ φίλε», θα πει χτυπώντας τον συνάδελφο του φιλικά στην πλάτη. Καθώς οι δυο τους διαλέγουν παρέα τα σνακ για τον Άγιο Βασίλη και τους τάρανδους του σε επόμενα συναδελφικά ψώνια, ο Αντώνης φέρνει στο νου του τους δικούς του γονείς. Τους θυμάται να έχουν βουτήξει με μαεστρία τα παπούτσια τους στο αλεύρι για να δημιουργήσουν ίχνη στον κήπο –ειδοποίηση πως ο Άγιος Βασίλης έφτασε και φέτος. Όπως κάθε χρονιά. Και να που ο Αντώνης είχε πάρει πια τη θέση τους. Η προσμονή του δικού του γιου τον είχε απελευθερώσει από τον ενήλικο εαυτό του. Τελικά υπάρχει Άγιος Βασίλης. Και έρχεται πάντα. Και μερικές φορές τα δώρα του είναι πολύτιμα σαν παλιά αντίκα.