Ευτυχώς ακόμα βλέπουμε μπάλα

ADVERTORIAL

Φίλοι, οικογένεια, ομάδες στα social, γνωστοί που σχολιάζουν στιγμιότυπα δίπλα στο ράφι με τα όσπρια, τηλεοράσεις που τρεμοπαίζουν στη γωνία ενός παλιού, ετοιμόρροπου καφενείου. Το ποδόσφαιρο κλείνει μέσα του ατόφια διασκέδαση. Κι είναι παντού. Οι καλοί φίλαθλοι βρίσκουν ο ένας τον άλλον οπουδήποτε. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια μπάλα και λίγη όρεξη. Συμπαίκτες, κοντομάνικα μπλουζάκια και άνετα σορτς. Είτε πρόκειται για επικά, φιλικά πρωταθλήματα στο γήπεδο της περιοχής, είτε για μεγάλες μάχες πίσω από μια οθόνη τηλεόρασης παρακολουθώντας ένα πολλά υποσχόμενο ντέρμπι. Το δεύτερο σενάριο αποτελεί και την καλύτερη στιγμή στη βδομάδα του Θοδωρή. Η άνοιξη μπήκε με μεγάλα ποδοσφαιρικά δώρα. Δυο με τρεις φορές την εβδομάδα -αναλόγως προγράμματος- ανυπομονεί να «κλωτσήσει» την μπάλα των υποχρεώσεων και να αράξει στον καναπέ με τους κολλητούς του.

22 παίκτες και άλλοι τρεις στον μεγάλο γωνιακό καναπέ. Η «ομάδα» δίνει ραντεβού στα Lidl μετά τη δουλειά για να σκοράρουν τις καλύτερες γεύσεις στις καλύτερες τιμές. Σ’ αυτό το γήπεδο, δεν υπάρχει αντίπαλος. Το αληθινό ντέρμπι παίζεται μπροστά στα ράφια με τις σπέσιαλ πίτσες, τις στριφτές τυρόπιτες, τον γύρο κοτόπουλο που ψήνεται στο άψε σβήσε και τα ζουμερά μπιφτέκια για αυτοσχέδια μπέργκερ. Το σνακ πάει ανάλογα με το ματς. Κανείς τους δεν επιδίδεται στη μαγειρική, αλλά η αγάπη για το παιχνίδι θέλει και το γευστικό της ταίρι της για να ολοκληρωθεί. Για σακούλες με πατατάκια, ξηρούς καρπούς και μπύρες δεν προκύπτει καμιά ανάγκη για VAR. Εδώ η διαιτησία δεν κάνει ποτέ λάθος. Όλα αυτά εννοούνται, μπαίνουν στο καρότσι με κλειστά μάτια.

Η Νάντια, εργαζόμενη στο κατάστημα που λειτουργεί ως σημείο συνάντησης για την παρέα τις «ποδοσφαιρικές» ημέρες, τους πετυχαίνει σχεδόν πάντα σε φιλικό καυγά μπροστά στις επιλογές για το επιδόρπιο. Κι εκεί ξεκινάει αναπόφευκτα ποδοσφαιρική κουβέντα. Η ίδια, αν και στέκεται ουδέτερη απέναντι σε οπαδικές φανέλες, πέφτει πάντα μέσα στις προβλέψεις. Το γλυκό το ταιριάζει πάντα με την πρόβλεψη της ημέρας, βγάζοντας τους κι από τη δύσκολη απόφαση. «Κάρτα!», φωνάζει δήθεν αυστηρή, υπενθυμίζοντάς τους ότι μόνο στα Lidl η κάρτα έρχεται με... κέρδος. Ό,τι αποτέλεσμα κι αν φέρει ο αγώνας, εντός και εκτός οθόνης. Φτάνοντας με γεμάτες σακούλες στο σπίτι του Θοδωρή, η κουζίνα παίρνει φωτιά. Τα σνακ ετοιμάζονται σε λεπτά, όλα σε σούπερ easy-to-reach θέσεις πάνω στο τραπέζι του σαλονιού για να φτάνουν όλοι. Τίποτα δεν μπορεί να αποσπάσει την προσοχή μέχρι τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου. Στο δεύτερο βγαίνει το γλυκό για να γλυκάνει τυχόν ανυπολόγιστες ήττες. Οι έξτρα μπύρες βρίσκονται στην κατάψυξη σε πλήρη ετοιμότητα. Όλο και κάποιο άδειο κουτάκι θα λυγίσει, σε περίπτωση ανεπιθύμητου σκορ.

Σε κάθε περίπτωση, η «ομάδα» φαίνεται να ανέβηκε φέτος. Οι τρεις φίλοι πήραν τη ρεβάνς που τους άξιζε για όλες τις προηγούμενες χρονιές χαμένων αγώνων. Αλλά έβαλαν κι αυτοί τη δική τους «πλάτη». Έψαξαν τα top συνοδευτικά για τις μαζώξεις τους, μελέτησαν προσεκτικά τα προγνωστικά και το κυριότερο; Βρέθηκαν. Έδωσαν ραντεβού και το τήρησαν. Γιατί το ποδόσφαιρο ευδοκιμεί μόνο μέσα από αυτή την ανίκητη αίσθηση της κοινότητας. Εκείνες τις στιγμές που δυο ποτήρια μπύρας τσουγκρίζουν με ενθουσιασμό και δυο-τρεις σταγόνες πέφτουν στο χαλί. Και κανείς δε νοιάζεται. Τα μάτια συνεχίζουν να βρίσκονται κολλημένα στην οθόνη με τις κόρες να μεγαλώνουν και τις φωνές να καπελώνουν την αναμετάδοση. Μέχρι αυτό το γνώριμο ψέλλισμα της αγωνίας, η ελπίδα και η προσμονή να δώσουν τη θέση τους στο μεγάλο, πολυπόθητο γκολ.

Γκολ, λοιπόν, και για τον Θοδωρή και την παρέα. Ένα γκολ δικό τους και μια καθαρή νίκη για την ομάδα. Είναι ωραίο το ποδόσφαιρο. Αλλά και η φιλία ακόμα καλύτερη.