Το καλύτερο αύριο για μας και τον πλανήτη ξεκινάει από σήμερα

Ξέρουμε πως ο πλανήτης «φωνάζει» για λιγότερο πλαστικό στη ζωή μας. Ομαδικά και συλλογικά προσπαθούμε καθημερινά με όχημα την οικολογική συνείδηση να ελαττώσουμε τη χρήση του. Αποφεύγουμε τα πλαστικά μπουκάλια και προτιμάμε τα παγούρια. Φέρνουμε το δικό μας θερμός στο αγαπημένο μας καφέ, ώστε να μη χρησιμοποιήσουμε το πλαστικό ποτήρι μίας χρήσης. «Πετάξαμε» τα πλαστικά καλαμάκια και τα αντικαταστήσαμε με μεταλλικά ή χάρτινα.

Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι δύσκολα θα υπέθεταν ότι ο Νο1 πλαστικός ρύπος για τον πλανήτη μας είναι τα αποτσίγαρα. Υπολογίζεται πως πάνω από 4 τρισεκατομμύρια αποτσίγαρα πετιούνται κάθε χρόνο και μολύνουν το περιβάλλον. «Μα τα αποτσίγαρα δεν αποτελούνται κυρίως από χαρτί και βαμβάκι;» θα αναρωτηθεί κάποιος; Κι όμως, τα φίλτρα των προϊόντων καπνού περιέχουν ένα μικρό κομμάτι πλαστικού, ενώ χρειάζονται περισσότερα από δέκα χρόνια για να αποσυντεθούν πλήρως. 

Το να πετάξει κανείς ένα μισοτελειωμένο τσιγάρο μπορεί να μοιάζει «μικρή πράξη», αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί ένα «μεγάλο έγκλημα». Τα περισσότερα από αυτά καταλήγουν στη θάλασσα, όπου και μένουν για χρόνια, με θύματα τα ψάρια και το οικοσύστημά της συνολικά. 

Έτσι, η British American Tobacco (ΒΑΤ), μια εταιρεία που στο επίκεντρο της φιλοσοφίας της έχει τη βιωσιμότητα, στηρίζει ένα πρωτοποριακό, ευρωπαϊκών προδιαγραφών πρόγραμμα της Aegean Rebreath, σε συνεργασία με τον δήμο Ραφήνας - Πικερμίου και τον Οργανισμό Λιμένος Ραφήνας, στήνοντας μια «σκηνή εγκλήματος» στη Ραφήνα. Όχι, μην πηγαίνει το μυαλό σας σε κάποιο αιματοβαμμένο σκηνικό, αλλά σε ένα συμβολικό στήσιμο που σκοπό είχε να ευαισθητοποιήσει σχετικά με το περιβάλλον. 

Συγκεκριμένα, στην Πλατεία της Ραφήνας τοποθετήθηκε μια πρωτότυπη κατασκευή με θύματα ψάρια και χελώνες και θύτη ένα γιγάντιο πιστό αντίγραφο αποτσίγαρου. Σε μια περιοχή-πέρασμα λόγω του λιμανιού της και μεγάλο αριθμό μόνιμων κατοίκων, αυτή η κίνηση έγινε ένα γερό παράδειγμα περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης. Μάλιστα, αποτελεί μικρό δείγμα ενός προγράμματος που θέλει να φέρει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τεχνικές καταγραφής των απορριμμάτων, χρησιμοποιώντας υψηλή τεχνολογία και δορυφορικά συστήματα.

Η BAT, βέβαια, δεν μένει εκεί, μια και θέλει να ενισχύει συνεχώς το κοινωνικό της έργο, φροντίζοντας, μέσα από τις δράσεις της, τόσο το περιβάλλον όσο και τον άνθρωπο και τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, γεγονός που την καθιστά τελικά μέρος της γενικότερης προσπάθειας για βελτιστοποίηση της ζωής. 

Τα ρούχα έχουν ζωή. Με σωστή διαχείριση, εκεί που «τελειώνει» η ζωή ενός ρούχου για μας, ξεκινάει μια δεύτερη, όταν περάσει σε κάποιον άλλον. Ένας ακόμα πυλώνας του κοινωνικού οράματος της BAT είναι το zero waste, το οποίο τίμησε μαζί με τους εργαζομένους της. Συγκεκριμένα, σε συνεργασία με το Fabric Republic, συγκέντρωσε και πρόσφερε ρούχα, σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης ρουχισμού. 

Ο οργανισμός αυτός όχι μόνο προσφέρει ρούχα σε όσους το έχουν ανάγκη αλλά ανακυκλώνει και επαναχρησιμοποιεί υφάσματα απ’ όσα δεν μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν. Υπολογίζεται πως με την προσφορά της BAT Hellas 500 οικογένειες απέκτησαν πρόσβαση σε καθαρό ρουχισμό, εμποδίζοντας 350 κιλά ρούχων να καταλήξουν σε χωματερές και αποτρέποντας την έκλυση στο περιβάλλον 2.250 κιλών διοξειδίου του άνθρακα.

Με την πανδημία όλοι δοκιμαστήκαμε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Η περίοδος των περιορισμών αύξησε τις πραγματικές αλλά και τις νοητές αποστάσεις. Για ένα μεγάλο διάστημα οι εξωτερικοί χώροι υπήρξαν τα μοναδικά σημεία συνάντησης και η σωματική άσκηση μία από τις λίγες επιτρεπτές δραστηριότητες. 

Εκμεταλλευόμενη αυτήν τη συνθήκη, η BAT Hellas «περπάτησε» και «έτρεξε» 400 χιλιόμετρα. Για την ακρίβεια, οι εργαζόμενοί της ενώθηκαν για να δημιουργήσουν μια νοητή αλυσίδα, μια και δεν επιτρεπόταν να βρεθούν διά ζώσης, και με τη σωματική τους άσκηση βοήθησαν τις κοινωνικές ομάδες που το είχαν περισσότερο ανάγκη. Στόχος αυτής της ενέργειας ήταν ένα καλύτερο αύριο. Δηλαδή αυτό προς το οποίο κοιτάει ούτως ή άλλως η BΑT Hellas μέσα από κάθε πτυχή της κοινωνικής της δράσης.