Μια συγκινητική καμπάνια για τα παιδιά που κουβαλούν περισσότερα από μια τσάντα

ADVERTORIAL

Ένα μικρό κορίτσι με ροζ τσάντα, ανεβαίνει στο σχολικό για να πάει σχολείο. Αλλά δεν κουβαλά μόνο της τσάντα της -μαζί, σε κάθε της βήμα, την ακολουθεί μια σκιά, σαν μαύρο σύννεφο.

Όταν ζωγραφίζει στην τάξη, η σκιά μουτζουρώνει με μαύρη μπογιά το σχέδιό της, όταν προσπαθεί να παίξει στο διάλειμμα την κρατά καθηλωμένη στο παγκάκι από φόβο ή και ντροπή. Ώσπου μια δασκάλα παρατηρεί τη σκιά πίσω από το κορίτσι, κάθεται δίπλα του και του δίνει το «κλειδί» της ελευθερίας -τώρα, το κορίτσι ξέρει ότι δεν είναι μόνο, ξέρει ότι κάποιος αναγνώρισε τη σκιά του και θα την πολεμήσει μαζί του. Το κλειδί είναι η ελπίδα. 

Μέσα σε μόλις δύο λεπτά, η διαφημιστική εταιρεία Τhe Newtons Laboratory και ο σκηνοθέτης Πάτρικ Τατόπουλος κατάφεραν να αποδώσουν εύστοχα τη σημασία και σπουδαιότητα του προγράμματος «Αναγνωρίζω – Προστατεύω» που υλοποιεί για δεύτερη χρονιά η Πειραιώς με το Σωματείο Eliza – Εταιρία κατά της κακοποίησης του παιδιού. Η πρωτοβουλία εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος Εταιρικής Κοινωνικής Υπευθυνότητας της Πειραιώς «EQUALL – Για μια Κοινωνία Ισότιμων Ανθρώπων» και ειδικότερα στον πυλώνα «Μέριμνα για τα Παιδιά».

Πρόκειται για ένα καινοτόμο επιμορφωτικό πρόγραμμα που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς προ-νηπιακής και νηπιακής φροντίδας σε όλα τα δημόσια νηπιαγωγεία της χώρας και στοχεύει στο να τους δώσει τα εφόδια να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται περιστατικά παιδικής κακοποίησης. 

Έχοντας στα χέρια της ένα τόσο ευαίσθητο και σημαντικό κοινωνικό ζήτημα, η ομάδα της διαφημιστικής The Newtons Laboratory γνώριζε το ειδικό βάρος που είχε η δημιουργία αυτής της καμπάνιας. 

«Είναι πάντα στόχος μας στη Newtons να συμβαδίζουμε με τα κοινωνικά μηνύματα της εποχής. Το βάρος της ευθύνης μεγαλώνει όταν δημιουργούμε μια καμπάνια για το πρόγραμμα Equall της Πειραιώς. Γιατί εκεί συνειδητοποιείς ότι η επικοινωνία μπορεί να γίνει το μέσο για να ανοίξει δημόσιος διάλογος για ένα σημαντικό και ευαίσθητο θέμα», εξηγεί η Λουίζα Λιβάνη, Account Director στην The Newtons Laboratory. 

Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της δημιουργικής διαδικασίας ήταν το να κρατηθούν οι ισορροπίες σε ένα τόσο λεπτό ζήτημα. Όπως εξηγεί ο Creative Director στη The Newtons Laboratory, Γιώργος Τσόκανος: «Δεν χρειάζεται ούτε να κουνήσεις το δάχτυλο, αλλά ούτε να γίνεις ονειροπόλος. Ο στόχος μας ήταν μέσα από ένα παραμυθένιο “μάτι”, από ένα όνειρο, να πούμε μια ιστορία για τα παιδιά που κουβαλούν αυτό το βάρος της παραμέλησης και της κακοποίησης στην καθημερινότητά τους».

Στις συζητήσεις για την καμπάνια, έγινε γρήγορα σαφές ότι το επίκεντρο ήταν το παιδί -όλα εκείνα τα παιδιά που γνωρίζουν στα αθώα τους χρόνια μια πολύ σκοτεινή πλευρά του κόσμου και μοιάζουν να κουβαλούν μια σκιά. Στη συνέχεια, επικεντρώθηκαν στο πώς θα μπορούσε να αποδοθεί αυτή η σκιά και κατέληξαν στο ότι έπρεπε να είναι ένα πλάσμα άυλο, απροσδιόριστο, αλλά με ορατά τα σημάδια της παρουσίας του στο παιδί της καμπάνιας.  

Έτσι, επιστρατεύθηκε ο Ελληνογάλλος σκηνοθέτης, σκηνογράφος και σχεδιαστής οπτικών εφέ του Χόλιγουντ, Πάτρικ Τατόπουλος, ο οποίος έχει σχεδιάσει τα σκηνικά, τα props και τα πλάσματα πολλών μπλόκμπάστερ του φανταστικού, από το «Dracula» του Φράνσις Φορντ Κόπολα» μέχρι το «μπάτμομπίλ» και το Γκοτζίλα. Έχοντας μελετήσει τη δουλειά του, η ομάδα της The Newtons Laboratory του ζήτησε να συμμετάσχει στην καμπάνια, θεωρώντας ότι καταλαβαίνει καλύτερα από όλους τις σκοτεινές μορφές, και εκείνος δέχτηκε με ενθουσιασμό αλλά και προσωπικό ενδιαφέρον για το ζήτημα.

«Ένιωσα ότι το κοριτσάκι πρέπει να σέρνει κάτι, όχι απαραίτητα βαρύ αλλά κάτι που να είναι μόνιμα προσκολλημένο σ’ αυτήν, να την καλύπτει, να την επισκιάζει. Σαν ένα σκοτεινό σύννεφο. Μου άρεσε η ιδέα να μην είναι αποκρουστικό. Ήθελα να αποπνέει μια παιδικότητα, αλλά ταυτόχρονα να μη σ’ αφήνει να ανασάνεις», εξηγεί. Ο ίδιος δοκίμασε διάφορα σχέδια και μετά από συζητήσεις με την ομάδα, κατέληξαν στο σύννεφο με μάτια που είναι δεμένο στο πόδι του κοριτσιού σαν μπάλα κατάδικου.

Το τέλος της καμπάνιας, όπου το κορίτσι, απελευθερωμένο πια παίζει με τα υπόλοιπα παιδιά σε κύκλο είναι ιδιαίτερα συγκινητικό και ευθύ στο μήνυμά του -υπάρχει ελπίδα. Μάλιστα, για να τονιστεί ο ρόλος των παιδιών, το τραγούδι του Nick Cave που ακούγεται στο σποτ ηχογραφήθηκε από μια παιδική χορωδία. «Σκεφτήκαμε πως αν βάλουμε μικρά παιδιά να τραγουδούν το κομμάτι το αποτέλεσμα θα είναι ακόμα πιο δυνατό, γιατί θα είναι σαν τα παιδιά να απελευθερώνονται μέσα από αυτό. Αυτή ήταν μια από τις πιο όμορφες στιγμές της διαδικασίας» θυμάται ο Αντρέας Δημήτρουλας, Group Creative Director της καμπάνιας. 

Όμως, εκτός από συναισθηματικό κομμάτι, η καμπάνια έχει και ένα δεύτερο επίπεδο -αυτό της παρακίνησης για δράση. Τα φώτα στρέφονται στη νηπιαγωγό που παρατηρεί το κορίτσι και αναγνωρίζει το πρόβλημά του -οι νηπιαγωγοί και οι δάσκαλοι είναι πράγματι οι άνθρωποι που είναι πιο κοντά στα παιδιά εκτός από τους γονείς τους και συμβάλλουν σημαντικά στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους. 

Άλλωστε, αν έπρεπε να διαλέξει ένα κοινό για να δει την καμπάνια, η ομάδα της The Newtons Laboratory θα διάλεγε τους νηπιαγωγούς. «Η ταινία έχει μια μεταφορική έννοια, όμως ταυτόχρονα είναι και ρεαλιστική. Αυτά τα παιδιά είναι σαν να ζουν στη δική τους φυλακή. Αυτό που ζητάμε από τους νηπιαγωγούς είναι να ξεκλειδώσουν αυτά τα παιδιά ώστε να αρχίσουν να μιλάνε», εξηγεί ο Αντρέας. 

Αλλά και εκτός σχολικού περιβάλλοντος, η καμπάνια μάς καλεί χωρίς διδακτισμό να αφουγκραζόμαστε περισσότερο τα παιδιά, να αναγνωρίζουμε τα σημάδια και να παρεμβαίνουμε αποτελεσματικά γιατί έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τη ζωή και το μέλλον ενός παιδιού προς το καλύτερο.