Oδοιπορικό στις κουζίνες του κόσμου μας

ADVERTORIAL

Τραπέζια στρωμένα στους δρόμους, καλάθια γεμάτα με κατακόκκινα αυγά, φιλαρμονικές ντυμένες σε επιβλητικές στολές και πήλινα κανάτια που σκάνε στο αστραφτερά, μαρμάρινα πεζοδρόμια, γιορτάζοντας βροντόφωνα τη μεγάλη γιορτή. Το Πάσχα στην Ελλάδα είναι γιορτή απ’ άκρη σ’ άκρη. Από τη φημισμένη Κέρκυρα μέχρι τις ψαρόβαρκες της Τήνου που πλέουν νωχελικά υπό το φως των κεριών. Κι από τα επιβλητικά αερόστατα που φωτίζουν τον ουρανό στο Λεωνίδιο, μέχρι τα τελετουργικά της κατανυκτικής Πάτμου, τη «θορυβώδους» Χίου και της μυρωδάτης Κρήτης με τις μυζήθρες, τους χοχλιούς, τις μαντινάδες και τις καμπανοκρουσίες της. Για τον Άλεξ, η βδομάδα του Πάσχα ήταν τα τελευταία (πολλά) χρόνια μια ευκαιρία να προσθέσει στο βιογραφικό του μια καινούργια, εντελώς ελληνική, συναρπαστική εμπειρία. Κάτοικος Λονδίνου, το ανοιξιάτικο break του είχε πάντα άρωμα Ελλάδας, απλώς… όχι αθηναϊκό!

Φέτος, η πολυαναμενόμενη επιστροφή του στη χώρα μετά από επτά χρόνια, σημαίνει μια πιο ρεαλιστική επιστροφή στο σπίτι…και με τα όλα της. Στις αρχές του χρόνου, ο ίδιος αποφάσισε να γυρίσει μόνιμα στην Ελλάδα. Και αυτή η γενναία απόφαση ήρθε παρέα με μια τεράστια ανάγκη για ξεκούραση και επαφή με την οικογένεια. Αυτό το Πάσχα δεν έχει ταξίδια. Έχει Αθήνα, αστική αυλή και τραπέζια με γεύσεις γνώριμες από χέρια ακόμη πιο γνώριμα. Με έθιμα κοινά και πολύτιμα. Τρεις οικογένειες, ενωμένες σαν μια, δουλεύουν το concept «Πάσχα» εδώ και αρκετές μέρες. Με την έναρξη της μεγάλης βδομάδας, η οικογενειακή πολυκατοικία αποκτά ξαφνικά μια γερή δόση ευχάριστης φασαρίας. Τρεις γυναίκες και τρεις άνδρες -αδερφές και μπαντζανάκια- λαμβάνουν δράση, ο καθένας με τον μοναδικό ρόλο του. Οι Lidl σακούλες που ξεφορτώνονται στο κατάμεστο ασανσέρ είναι δουλειά των κυρίων κι όχι των κυριών. Ο Άλεξ, γιος του ενός εξ’ αυτών, μπαίνει σχεδόν «αναγκαστικά» στην ομάδα που είναι υπεύθυνη για τις προμήθειες.

Προσφέρεται να αναλάβει το τσεκάρισμα της λίστας, παρόλο που η υπόλοιπη ομάδα ξέρει να κάνει εξαιρετικά καλά τη δουλειά της και δεν φαίνεται να χρειάζεται βοήθεια. Φρέσκα αυγά που θα βαφτούν κόκκινα για τους παραδοσιακούς και πολύχρωμα για τους πιο μοντέρνους. Λαχανικά και πίτες για τις νηστίσιμες μέρες που απομένουν και τσιπουρομεζέδες για τη συντροφιά, την ώρα που σκαρώνεται το μεγάλο τραπέζι. Θέλει καθαρό μυαλό η υπόθεση, ακόμη κι αν οι διαδικασίες έχουν επαναληφθεί αμέτρητες φορές επί πολλά, συναπτά έτη. Για την Κυριακή, τα πάντα είναι επιλεγμένα επακριβώς. Ελληνικά, ποιοτικά και απευθείας από κάθε λογής ντόπιους παραγωγούς. Από τα εκλεκτά κρέατα -τους βασιλιάδες της Λαμπρής-, μέχρι και τα ποτά που θα συνοδεύσουν κάθε λαχταριστή, ζουμερή μπουκιά. Από το λευκό της Στερεάς Ελλάδας, μέχρι το γλυκόπιοτο κρασί της Σάμου. Κι από τα σοκολατένια αυγά των πιτσιρικάδων, μέχρι τα κλασικά τυλιχτά των γιαγιάδων. Lidl καρότσι για όλους, ραφιναρισμένο για budget οικογενειακό και πονεμένο. Με παιδιά και μεγάλους να χωράνε ίσα-ίσα στις παλιές, μεταλλικές καρέκλες της αυλής. Με τους μικρούς της παρέας να τρώνε βιαστικά, στα πόδια των μανάδων τους. Και τα αναψυκτικά να αδειάζουν στα ποτήρια των οικογενειών, ξεθυμαίνοντας από απόλαυση. Αυτό είναι το Πάσχα στο σπίτι.

Κι ο Άλεξ το είχε -άθελά του- καταχωνιάσει στο πίσω μέρος του σκληρού δίσκου των αναμνήσεών του. Ανάμεσα στις γειτονιές του Αιγαίου, στις μαγείρισσες της Κρήτης και στις φογάτσες της Κέρκυρας. Κάπου μεταξύ των αμέτρητων δημοφιλών εθίμων που κάνουν «θόρυβο». Όμως, η πιο γλυκιά φασαρία σ’ αυτή τη γιορτή είναι αναμφίβολα εκείνη της οικογένειας. Που ανεβοκατεβαίνει τους ορόφους παταγωδώς, φέρνοντας μπύρες από το πάνω ψυγείο. Που φωνάζει για το άμεσο γέμισμα των ποτηριών, χύνοντας τις τελευταίες σταγόνες του μπουκαλιού στον χιλιο-λερωμένο καμβά του τραπεζιού. Γιατί το ελληνικό Πάσχα κάνει από μόνο του το σπίτι…ταξίδι. Μανάβικο, παντοπωλείο και ουζερί. Πλατεία γεμάτη με γέλια και χαρές. Θάλασσα γεύσεων και μουσικών. Όπου κι αν βρίσκεται στο χάρτη. Πάσχα στην Αθήνα, λοιπόν για τον Άλεξ. Φέτος και για κάθε επόμενη χρονιά!