Σαν το φαγάκι της Σαρακοστής δεν έχει

ADVERTORIAL

Οι «οικογενειακές» συνταγές παλιά μεταδίδονταν από μάνα σε κόρη, σε στενές κουζίνες, πάνω από μουτζουρωμένα τετράδια και κατσαρόλες που τσίριζαν από το καυτό λάδι. Σήμερα, η εικόνα στο δωμάτιο της κουζίνας είναι κάπως διαφορετική. Για τους νέους ερασιτέχνες της μαγειρικής, ο καναπές βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τα compact κουζινάκια των σπιτιών τους και το κινητό στήνεται στον πάγκο με απευθείας αναμετάδοση. Συνταγών, βημάτων, μέτρων και σταθμών για την πιο επιτυχημένη, απλούστατη και πανεύκολη μακαρονάδα. Ακόμη κι αν οι φρέσκες, κατακόκκινες ντομάτες διαλέγονται στο εκάστοτε μανάβικο με τον ίδιο, απαράλλαχτο τρόπο που διαλέγονταν κάθε εποχή. Από γενιά σε γενιά. Από τη γιαγιά στη μαμά και έπειτα στον Σπύρο, δευτεροετή φοιτητή στη Θεσσαλονίκη. Πανάρχαιος τρόπος το διάλεγμα των ποιοτικών λαχανικών. Με όλα τα γύρω-γύρω να έχουν πλέον αλλάξει.

Στα Lidl της περιοχής του, ο Σπύρος, προμηθεύεται όλα όσα χρειάζεται για το φοιτητικό ψυγείο του με ποιότητα μαμάς και νοοτροπία… γιαγιάς. Θέλει να βρίσκει πάντα τα καλύτερα, στις πιο συμφέρουσες τιμές, ενώ οι προσφορές χτυπάνε μέσα του ένα κάποιο, παλιό, γιαγιαδίστικο, απολαυστικό καμπανάκι. Το αναγνωρίζει και ο ίδιος, παρότι στην κουζίνα του, τα βίντεο με τα περισσότερα views αναμεταδίδουν μόνο ψαγμένες εκφάνσεις των κοινών φαγητών. Η αλήθεια είναι πως ο Σπύρος πότε δεν έμαθε να φτιάχνει τα απλά. Το βλέπει λίγο σαν περιπέτεια. Μια τεράστια άρνηση συνόδευε πάντα το τηλεφώνημα της μαμάς του. «Δοκίμασε βρε αγόρι μου». Τίποτα. Μέχρι που η δύναμη του πεπρωμένου που καμιά φορά είναι και φυγείν αδύνατο, θα αποφασίσει για εκείνον κάπως διαφορετικά.

Ο πρόσθιος χιαστός του τον προσγειώνει αναπάντεχα στο σπίτι των γονιών του για μερικές εβδομάδες. Με σαρακοστιανό μενού απολύτως επιβεβλημένο με χίλιους λόγους και καλά επιχειρήματα. Με όσπρια, πίτες, σούπες και λαδερά. Με μια καινούργια επαφή με τη σπιτική κατσαρόλα κι όσα φέρνει στο τραπέζι. Χορταστικά, θρεπτικά, νόστιμα και σούπερ σύμφωνα με το budget της πολυμελούς πλέον οικογένειας. Με την κυρά Σαρακοστή να φιγουράρει στο ψυγείο σε εβδομαδιαίο μενού. Και το καρότσι της να θρέφει από τους πιο μικρούς, μέχρι και τους πιο μεγάλους. Μαμά και γιαγιά, αρνούμενες ακόμη και να γράψουν τις συνταγές τους στο χαρτί, εμπιστεύονται τις γεύσεις τους μόνο στις αναμνήσεις και τους γευστικούς κάλυκες. Ρεβίθια, ελιές, ψητές πιπεριές και λιαστές ντομάτες – γεύσεις ξεχασμένες για τον Σπύρο και τη «νεωτεριστική» κουζίνα του. Προσγειωμένος στον καναπέ, τις πρώτες μέρες απλά τρώει. Τις επόμενες, έρχεται η στιγμή να ενεργοποιηθεί με όποιο τρόπο μπορεί. Το πιο βατό και εύκολο δρομολόγιο, με βοήθεια τα χέρια του σχετικά γεροδεμένου -για την ηλικία του- μπαμπά, φτάνει μέχρι την κουζίνα. Εκεί, πέρα από το να τσιμπάει, ξεκινά και να παρακολουθεί.

Οι συσκευασίες με τα νηστίσιμα και το τιρκουάζ χρώμα φουλάρουν τα ντουλάπια, προκαλώντας μια ομοιομορφία που μοιάζει εξαιρετικά στοχευμένη. Κι όμως δεν είναι. Τα ψώνια στα Lidl για μάνα και κόρη γίνονται με κλειστά μάτια. Η εμπειρία μιλάει. Ξέρουν τι επιλέγουν και γιατί. Τα φέρνουν όλα ίσα-ίσα. Μεζούρες, γεύσεις και έξοδα. Κουζίνα και πορτοφόλι σε τέλεια συνεννόηση. Ο Σπύρος κοιτάζει τις διαδικασίες του μαγειρέματος μαγεμένος. Όλα γίνονται με αληθινή τεχνική και σοβαρό χρονοδιάγραμμα. Και τα αποτελέσματα φέρνουν φαγητά μελωμένα με αγάπη και μεράκι. Οι μέρες περνούν, η νηστεία τελειώνει και μαζί της και η αέναη ξάπλα του Σπύρου. Το πόδι είναι σχετικά εντάξει και ο ίδιος αναχωρεί για Θεσσαλονίκη.

Αφού τακτοποιηθεί, θα συγκαλέσει άμεσα τριμερή τηλεδιάσκεψη. Σπύρος, μαμά και γιαγιά σε βίντεο κλήση, έτοιμοι για δράση. Μετά από δύο χρόνια παρακαλετού από την πλευρά των δύο παλιών μαγειρισσών, ο Σπύρος είναι εκεί. Η εικόνα τέλεια, το σήμα εξαιρετικό, ο φωτισμός στουντιακός. Η φωνή της γιαγιάς ολοκάθαρη, τα χέρια της σταθερά, έχει έρθει η ώρα να μαγειρέψει. Αυτά που ξέρει και έχουν νόημα. Τα αυθεντικά, εκείνα που δε χάνουν ποτέ μα ποτέ τη γεύση τους. Όσα χρόνια κι αν περάσουν. Τα «Σαρακοστιανά» εκτός Σαρακοστής. Σε μια έρευνα ενός φοιτητή σε ολόκληρο το λαογραφικό πλούτο της κουζίνας. Εκ των έσω και από πρώτο χέρι. Το καλύτερο!