Τα δώρα μιας κοινωνικής ζωής: Πόσο προετοιμασμένοι είμαστε, τελικά, να ζήσουμε περισσότερο;

ADVERTORIAL

Ο Αμερικανός συγγραφέας Dan Buettner ηγήθηκε μιας αποστολής του «National Geographic» με σκοπό να εντοπίσει τις συνήθειες που χαρίζουν μεγάλο προσδόκιμο ζωής στις λεγόμενες «Μπλε Ζώνες», πέντε μικρές πόλεις, νησιά ή χωριά όπου ζουν άνθρωποι άνω των 100 ετών. Αυτό που ανακάλυψε είναι πως εκτός από την ισορροπημένη διατροφή, τη σωματική κίνηση και τους αργούς ρυθμούς της καθημερινότητας, κύριο χαρακτηριστικό της μακροβιότητάς τους είναι η κοινωνικότητά τους. Όλοι έβαζαν σε σαφή προτεραιότητα τους αγαπημένους τους ανθρώπους, συγγενείς και φίλους. 

Προφανώς, η πραγματικότητα στις σημερινές μεγαλουπόλεις είναι πολύ διαφορετική, αφού η σύγχρονη ζωή μάς απομακρύνει από αυτή την παραδοσιακή κοινωνικότητα. Ομολογουμένως ζούμε σε μια εποχή γεμάτη αντιφάσεις: η κοινωνικότητα συμβάλλει στη μακροζωία, αλλά, όσο κερδίζουμε χρόνια ζωής, άλλο τόσο αγχωνόμαστε για να βρούμε χρόνο να τα μοιραστούμε ουσιαστικά με τους αγαπημένους μας ανθρώπους. 

Γι’ αυτό οι νεότεροι –και εδώ οι γυναίκες έχουν ένα μικρό προβάδισμα έναντι των ανδρών– τείνουν να νιώθουν περισσότερο μοναξιά σε σύγκριση με τις παλαιότερες γενιές. Και σε αυτήν τη μοναξιά, βάσει της έρευνας μακροζωίας της ΝΝ, καταλυτικό ρόλο παίζει το άγχος: το 78% αναζητά τρόπους και διεξόδους που θα μειώσουν το καθημερινό του στρες, οι 4,8 στους 10 εκφράζουν ανησυχία λόγω οικονομικών και το 19% του ίδιου δείγματος παραδέχεται ότι αισθάνεται άγχος ή κατάθλιψη κατά το μεγαλύτερο μέρος ή και όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Ίσως όμως τα πράγματα να είναι πιο απλά. Ίσως, στην πραγματικότητα, απλώς να έχουμε κατά βάθος την ψευδαίσθηση πως μας λείπει ο ελεύθερος χρόνος και δεν προλαβαίνουμε να βγούμε με τους φίλους μας, να φάμε με την οικογένειά μας, να πούμε «ναι» σε ένα reunion με τους παλιούς συμμαθητές μας. Και ίσως, τελικά, αυτό που χρειαζόμαστε να είναι ουσιαστικά μόνο μια μικρή ώθηση και ένας μελετημένος σχεδιασμός για να κατανοήσουμε πως εμείς οι ίδιοι βάζουμε τους κανόνες του παιχνιδιού και τις προτεραιότητές μας. 

Βέβαια, υπάρχουν και συμπληρωματικοί τρόποι που μπορούμε να εφαρμόσουμε στην καθημερινότητά μας προκειμένου να ξεκλειδωθεί η κοινωνικότητά μας. Ένας είναι ο εργασιακός χώρος, που δίνει αμέτρητες ευκαιρίες για νέες σχέσεις, ενώ παράλληλα καλλιεργεί την αίσθηση του ανήκειν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, λοιπόν, που, σύμφωνα με την έρευνα της ΝΝ, το 72% δήλωσε ότι αισθάνεται μέρος της κοινότητάς του και το 27% έρχεται με ευκολία σε επαφή με ανθρώπους κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ένας άλλος είναι η φυσική κίνηση: η ίδια έρευνα επιβεβαιώνει πως η σωματική άσκηση και η επαφή με τον έξω κόσμο ενδυναμώνουν τις κοινωνικές μας δεξιότητες και συμβάλλουν σε μια μακρόχρονη αλλά και απολαυστική ζωή χάρη στην αλληλεπίδραση.

Οπότε το κοινό συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως η χαρούμενη μακροβιότητα και η εξωστρέφεια δεν είναι μόνο αλληλένδετες αλλά και καλλιεργούνται μέσω της εξάσκησης. Ψυχίατροι και μελετητές της συμπεριφοράς έχουν παρατηρήσει πως μια ευχάριστη συνάντηση με κάποιον φίλο βιώνεται ως μια θετική εμπειρία που ενεργοποιεί ένα εγκεφαλικό κύκλωμα, αυτό της κοινωνική ανταμοιβής, το οποίο με τη σειρά του είναι ζωτικής σημασίας για την εξασφάλιση της επιβίωσης αλλά και της μακροζωίας. 

Σίγουρα, το να ζει κάποιος μέχρι το βαθύ γήρας αποτελεί συνισταμένη πολλών παραγόντων. Ένας από αυτούς, εξαιρετικά σημαντικός, είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Επομένως, όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνουμε στην κοινωνικότητά μας, τόσο περισσότερο χρόνο και ευχαρίστηση κερδίζουμε για να ζούμε.