Ταινίες που αξίζει να δείτε στο Vodafone TV αυτή τη στιγμή
Πρόσφατα blockbusters, οσκαρικές επιτυχίες του παρόντος και του παρελθόντος, αλλά και αξιόλογες ταινίες, κατάλληλες για έναν συναρπαστικό σινεμαραθώνιο.
Powered By: 
Έχοντας επεκτείνει πρόσφατα τη συνεργασία του με τη Warner, προσφέροντας αποκλειστικά για την Ελλάδα τις σειρές και τις ταινίες της HBO, αλλά έχοντας και το Disney+ ενσωματωμένο στα πακέτα του, το Vodafone TV διαθέτει πλέον έναν από τους πιο δυνατούς καταλόγους της συνδρομητικής τηλεόρασης. Επειδή, ως είθισται σε ανάλογες περιπτώσεις, είναι πολύ εύκολο να χαθείς μέσα στην πληθώρα προσφερόμενων τίτλων, συγκεντρώσαμε δώδεκα προτάσεις κατάλληλες για οικιακό σινεμαραθώνιο, δώδεκα ταινίες που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα κινηματογραφικών προτιμήσεων, τις οποίες μπορείτε να παρακολουθήσετε, χωρίς επιπλέον χρέωση, αν είστε συνδρομητής στο Vodafone TV.
Από ποιοτικά μπλοκμπάστερ σαν τον «Batman» του Ματ Ριβς και ντοκιμαντέρ οσκαρικών αξιώσεων σαν το «Fire of Love», μέχρι αριστουργήματα του παρελθόντος σαν τους ιστγουντικούς «Ασυγχώρητους» και παραγνωρισμένα διαμαντάκια της HBO, όπως το «Sunset Limited» του Τόμι Λι Τζόουνς, αυτές είναι δώδεκα ταινίες ιδανικές για ένα πλήρες, θρεπτικό για το μυαλό και την ψυχή σινεφιλικό «μενού».
Τhe Batman (2022)
To ερώτημα αν χρειαζόμαστε έναν Μπάτμαν ακόμα, απαντήθηκε εμφατικά από τον Ματ Ριβς, με μια δημιουργία που πήρε το νολανικό πρότυπο του υπερήρωα της DC, το πάντρεψε με το σινεμά του Ντέιβιντ Φίντσερ και τη φιλοσοφία της graphic novel παραγωγής των ‘80s, και το αποτέλεσμα ήταν, όχι απαραίτητα η καλύτερη, αλλά με διαφορά η πιο κομιξάδικη μεταφορά Μπάτμαν στη μεγάλη οθόνη. Υποψήφιο για Όσκαρ Mακιγιάζ, Ήχου και Οπτικών Εφέ στην επερχόμενη οσκαρική απονομή.
Το Μενού (2022)
Aν το «Τρίγωνο της Θλίψης», το καλλιτεχνικό hit της περσινής χρονιάς, έφερε την υπογραφή του Μ.Νάιτ Σιάμαλαν, το αποτέλεσμα θα ήταν το «Menu». Ο Μαρκ Μάιλοντ συνδυάζει τη μαύρη κωμωδία με το θρίλερ, αξιοποιεί στο έπακρο το κωμικό ένστικτο αλλά και το βλοσυρό, όποτε χρειάζεται, παρουσιαστικό του Ρέιφ Φάινς και παραδίδει ένα ταξικής συνείδησης και σατιρικής διάθεσης θέαμα που έκοψε απρόσμενα, πλην απολύτως δικαιολογημένα, σχεδόν 60.000 εισιτήρια τον περασμένο Νοέμβριο στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Black Panther: Wakanda Forever (2022)
Το φάντασμα του αδικοχαμένου Τσάντγουικ Μπόουζμαν πλανάται πάνω από το sequel του «Βlack Panther» της Marvel, ο Ράιαν Κούγκλερ εντοπίζει τις λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στον θρηνητικό τόνο και στο ψυχαγωγικό θέαμα που απαιτείται (και αναμένεται) από μια ταινία του διευρυμένου σύμπαντος της Marvel και η Οσκαρική Ακαδημία επιβραβεύει το αποτέλεσμα με 5 υποψηφιότητες, ανάμεσά τους κι εκείνη της Άντζελα Μπάσετ, που θεωρείται φαβορί στην κατηγορία του Β’ Γυναικείου Ρόλου. Διαθέσιμο τώρα στο Disney+ και το Vodafone TV
Fire of Love (2022)
Το υποψήφιο για Όσκαρ ντοκιμαντέρ της Σάρα Ντόουσα αξιοποιεί το πλούσιο αρχειακό υλικό που έχουν αφήσει πίσω τους οι διασημότεροι ηφαιστειολόγοι του 20ου αιώνα, Κάτια και Μορίς Κραφτ, για να στοχαστεί πάνω στο ίσως πιο ενδιαφέρον κινηματογραφικά φυσικό φαινόμενο και να εντοπίσει τις αναλογίες ανάμεσα στην ηφαιστειογενή δραστηριότητα και στην καλλιέργεια ενός έρωτα. Το αποτέλεσμα είναι η ωραιότερη ιστορία αγάπης της χρονιάς. Διαθέσιμο τώρα στο Disney+ και το Vodafone TV
The Matrix Resurrections (2021)
Παρεξηγημένο, καθώς βγήκε σε μια εποχή που ο ενθουσιασμός φαίνεται να έρχεται μόνο όταν ακολουθείται κατά γράμμα η ίδια συνταγή – βλέπε «Star Wars:The Force Awakens»- το «Matrix Resurrections» στην πραγματικότητα θυμάται τον πρωταρχικό λόγο που μας κέρδισε το πρώτο «Matrix»: επειδή μας τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια και μας άφησε να μην ξέρουμε τι να περιμένουμε, ενώ το παρακολουθούσαμε. Φέρνει, δε, στο προσκήνιο την ιστορία αγάπης που πάντα παραμόνευε στον παρασκήνιο του franchise, διαθέτει και μια εντελώς «καρπεντερική» σεκάνς στην τρίτη πράξη, πράγματα που αρκούν για να το τοποθετήσουν ανάμεσα στα πιο ενδιαφέροντα μπλοκμπάστερ που είδαμε από στούντιο μέσα στα τελευταία χρόνια.
Dune (2021)
Μετά τη δυστυχώς ατυχέστατη απόπειρα του Ντέιβιντ Λιντς, που έχει, πάντως, τις στιγμές της, και το ντοκιμαντέρ «Jodorowsky’s Dune», που δίνει μία απολαυστική, μα σε κάθε περίπτωση ελλιπή απάντηση σε ένα διαχρονικό κινηματογραφικό what if, ήρθε ο Ντενί Βιλνέβ, ένας σύγχρονος άσος του κινηματογραφικού world-building, για να παραδώσει μια μεταφορά που αγάπησαν οι φαν του Φρανκ Χέρμπερτ. Μην ξεχνάτε ότι φέτος τον Νοέμβριο αναμένουμε στις αίθουσες και το δεύτερο κεφάλαιο του οράματος του Βιλνέβ, οπότε ευκαιρία να φρεσκάρετε την πρώτη ταινία.
Τhe Lord of the Rings Trilogy (2001-2003)
Αν και είχαμε δει δαπανηρές απόπειρες στο παρελθόν, ιδίως στα ‘80s, έπρεπε να έρθει κάποιος σαν τον Πίτερ Τζάκσον, για να προσεγγίσει το είδος και τα γραπτά του Τόλκιν σαν κλασικό κείμενο – που είναι, αν μας ρωτάτε- και τελικά να καθορίσει και να οριοθετήσει το είδος της κινηματογραφικής επικής φαντασίας. Η τριλογία-σταθμός στην ιστορία του φανταστικού σινεμά, στην οποία καταφεύγεις ξανά και ξανά με πάθος χαρτοπαίχτη, βρίσκεται ανά πάσα στιγμή διαθέσιμη στον κατάλογο της συνδρομητικής υπηρεσίας, για όσες ακόμα επαναληπτικές προβολές λαχταράς.
Unforgiven (1992)
Ένας από τους οσκαρικούς θριάμβους του παρελθόντος, που μπορείτε να παρακολουθήσετε μέσω του Vodafone TV, είναι οι «Ασυγχώρητοι» του Κλιντ Ίστγουντ, ο μεγάλος νικητής του 1992, αλλά, πολύ περισσότερο, ένα ατόφιο αριστούργημα. Όχι απλά ένα αναθεωρητικό γουέστερν, αλλά το τελευταίο γουέστερν, έτσι όπως εσωκλείει όσα χρειάζονται να ειπωθούν για τον Μύθο και την Αλήθεια, τον κύκλο της βίας και τα «χέρια που έχτισαν τη Δύση» και όπως αποδίδει μέσω της αισθητικής του τον υπαρξισμό και τη μεταφυσική που διακριτικά (και διαχρονικά) συνόδευαν το είδος μέσα στις δεκαετίες.
Αmadeus (1984)
Το επίτευγμα του Μίλος Φόρμαν είναι ότι, με αφετηρία το ομώνυμο θεατρικό του Πίτερ Σάφερ, υπερβαίνει την πολυφορεμένη συνταγή της κινηματογραφικής βιογραφίας, για να μιλήσει για την ύβρη, τον φθόνο, το «γέλιο» του Θεού σε βάρος μας, όπως αντιλαμβάνεται το μνημειώδες γέλιο του Μότσαρτ ο Σαλιέρι, που θα μπορούσε να έχει καταντήσει μια απλή, γλοιώδης ντικενσιανή φιγούρα στα χέρια κάποιου άλλου δημιουργού, μα σε εκείνα του Φόρμαν και του συγκλονιστικού Φ. Μάρει Έιμπραχαμ γίνεται ένας σύνθετος χαρακτήρας, εκφραστής και σύμβολο της γενικευμένης μετριότητάς μας. 8 Όσκαρ στην απονομή του 1984.
The Exorcist (1973)
H θρυλική ταινία τρόμου του Γουίλιαμ Φρίντκιν κλείνει φέτος 50 χρόνια από την κυκλοφορία της και παραμένει μία από τις πιο τρομακτικές ταινίες όλων των εποχών, χάρη στην εφαρμογή μιας πρωτοφανούς για την εποχή ντοκιμαντερίζουσας γραφής σε καίριες σκηνές, σε χειροποίητα εφέ που βάζουν κάτω τη CGI ομοβροντία των καιρών μας και στη σχεδόν ψυχαναγκαστική προσήλωση στη λεπτομέρεια από έναν δημιουργό που πιστεύει πραγματικά στο Κακό και, για να πετύχει την ακριβή αποτύπωσή του στο πανί, ταξίδεψε, θαρρείς, μέχρι την Κόλαση και επέστρεψε για να μας μεταφέρει μερικά από τα φρικιαστικά που είδε εκεί.
Citizen X (1995)
Ως «αποκλειστικό σπίτι της ΗΒΟ στην Ελλάδα», το Vodafone TV προσφέρει, πέρα από σειρές που έδωσαν τον ορισμό του λήμματος «Premium TV», και πρόσβαση σε μερικές εξαιρετικές ταινίες που γυρίστηκαν για λογαριασμό του καναλιού. Δημοφιλέστατο στα ‘90s, μα εντελώς ξεχασμένο σήμερα, το «Citizen X» έρχεται για να ξεγελάσει την πείνα των φαν των αστυνομικών θρίλερ, αφηγούμενο μια ιστορία για έναν serial killer που έδρασε στη Σοβιετική Ένωση και εντοπίζοντας τον πραγματικό κακό της υπόθεσης σε ένα σύστημα φόβου και συγκάλυψης που γεννά ακραίες συμπεριφορές, ακριβώς επειδή τις υιοθετεί και τις προωθεί σε όλες του τις εκφάνσεις.
The Sunset Limited (2011)
Αν ψάξει κανείς τη σκηνοθετική φιλμογραφία του Τόμι Λι Τζόουνς, θα αναρωτηθεί εύλογα γιατί δεν τοποθετείται ανάμεσα στους καλύτερους σκηνοθέτες-ηθοποιούς της εποχής μας. Εδώ διασκευάζει το ομώνυμο θεατρικό του Κόρμακ ΜακΚάρθι, που έχει ανέβει στο σανίδι και στην χώρα μας, πετυχαίνοντας να δώσει κινηματογραφικότητα σε ένα δράμα δωματίου, χάρη σε ένα μελετημένο ντεκουπάζ, και έχοντας ως ατού δύο φανταστικές ερμηνείες από τον ίδιο κι από έναν καλύτερο από ποτέ Σάμιουελ Τζάκσον, οι οποίοι λογομαχούν μπεργκμανικά για την ύπαρξη ή την ανυπαρξία του Θεού. Μια μαυρόψυχη, υποβλητική εμπειρία που κάθε φίλος του arthouse σινεμά οφείλει να έχει δει.
