Vegan γεύμα ή μήπως απλά καλό, σπιτικό φαγητό;

ADVERTORIAL

Οι μαμάδες, με τις all-time classic συνταγές τους, γραμμένες σε παλιά τεφτέρια. Με γράμματα που μοιάζουν να έχουν ταξιδέψει στον χρόνο, ακολουθώντας ένα γαστρονομικό γαϊτανάκι γενεών. Η ιεροτελεστία ίδια και απαράλλαχτη: η μαμά μαγειρεύει πάντα με το δικό της γευστικό ευαγγέλιο – εκείνο που της παρέδωσε η γιαγιά – και ξέρει σχεδόν πάντα τι να φτιάξει. Εκτός από σήμερα! Ένα κρύο πρωινό του Γενάρη, λίγο πριν την άφιξη της πολυαναμενόμενης καλεσμένης. Επιτέλους, οι γονείς του Στέφανου θα γνωρίσουν την κοπέλα του γιου τους. «Α! Μαμά, ξέχασα να σου πω. Η Άννα είναι vegan!» Η κυρία Αμαλία μένει σιωπηλή για μερικά λεπτά. Τα χέρια της ακουμπισμένα πάνω στον πάγκο της κουζίνας, δίπλα στο τετράδιο με τις συνταγές, μοιάζουν να κινούνται νευρικά. Για πρώτη φορά, το μαγειρικό της ευαγγέλιο φαίνεται... ανεπαρκές.

«Vegan; Δηλαδή… ούτε τυρί; Ούτε αυγά;» ρωτάει, με τον πιο ανήσυχο τόνο της φωνής της. Ο Στέφανος κουνάει το κεφάλι. «Ούτε». Παίρνει την τσάντα της και βγαίνει από την πόρτα του σπιτιού σε δευτερόλεπτα. Τα Lidl είναι κοντά, και πάντα το σωσίβιο που την σώζει από τις δύσκολες μέρες χωρίς έμπνευση. Σπάνιο, αλλά συμβαίνει. Ξέρει κάθε γωνιά του καταστήματος. Εκεί νιώθει σιγουριά, σαν να βρίσκεται στο δεύτερο σπίτι της. Αυτή τη φορά, όμως, δεν αναζητά πλέον τα «γνώριμα».

Προχωρά στους διαδρόμους, και τα μάτια της σταματούν στα Vemondo. Κεφτεδάκια, τορτελόνι, πίτες και πολλά άλλα δίνουν την υπόσχεση για κάτι διαφορετικό, αλλά και κάπως ίδιο. Ένας εκμοντερνισμός συνταγών πολλών ετών που καμιά φορά μπορεί και να είναι απαραίτητος. Ναι, ίσως και μπορεί να φέρει κάτι νέο στο τραπέζι, χωρίς να χρειάζεται να εγκαταλείψει τις παραδόσεις. Ίσως, ίσως… την επόμενη φορά.

Γιατί τώρα, κάτι την σταματάει. Τα μάτια της πέφτουν πάνω στις φρέσκες ντομάτες, μεγάλες και ζουμερές, κατακόκκινες σαν ώριμο καλοκαίρι στη μέση του χειμώνα. Οι πιπεριές μυρωδάτες, κρύβουν μέσα τους μικρά μυστικά που περιμένουν να αποκαλυφθούν στον φούρνο. Ο μαϊντανός, με το ζωντανό άρωμα του, φέρνει στο νου χιλιάδες «πετυχημένες» Κυριακές στην κουζίνα. Άχαστη η παράδοση. Το μεράκι της φέρνει πάντα νίκες και χαμόγελα. Χωρίς δεύτερη σκέψη, μια σακούλα γεμίζει με όλα όσα χρειάζονται για σπιτικά, μαμαδίστικα γεμιστά.

Πίσω στην κουζίνα, η μαγειρική της ρουτίνα κυλάει σαν χορογραφία. Τα χέρια της δουλεύουν γρήγορα και αποφασιστικά, ενώ το ελαιόλαδο και τα μπαχαρικά γεμίζουν το δωμάτιο με μαγειρική αυτοπεποίθηση. Μια σειρά από πράξεις φροντίδας. 

«Εγώ αυτά τα λέω λαδερά, όχι vegan. Αλλά αν της αρέσουν… τότε, όλα καλά. Εξάλλου, η καλή μαγειρική δεν έχει ταμπέλες.». Ο Στέφανος μπαίνει στην κουζίνα την στιγμή που όλα είναι σχεδόν έτοιμα και ένα μήνυμα φεύγει στα γρήγορα προς την Άννα που βρίσκεται καθοδόν. «Το μενού είναι vegan… “της μαμάς”!». Πιάτα χορταστικά, υγιεινά και γεμάτα αγάπη. Αυτά είναι τα vegan της μαμάς. Γιατί στην ελληνική κουζίνα μπορείς με ευκολία να βρεις αυθεντικά vegan πιάτα. Και το σπιτικό φαγητό, φτιαγμένο με αγάπη για όλους, έχει πάντα τη δύναμη να θρέφει, να αναζωογονεί, να φέρνει την οικογένεια κοντά.

Η ώρα κοντοζυγώνει και η Άννα παίρνει επιτέλους θέση στο τραπέζι. Γεμιστά, τα αγαπημένα της. Δοκιμάζει και φωτίζεται ολόκληρη. Η μαγείρισσα μαμά παρακολουθεί τη στιγμή και με δυσκολία προσπαθεί να κρύψει ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Το αφήνει ελεύθερο. Μέσα της σκέφτεται: «Τελικά, οι μαμάδες ξέρουν πάντα τι να φτιάξουν. Ακόμα κι όταν δεν ξέρουν.» Τα vegan προϊόντα στα ράφια του ψυγείου περιμένουν στωικά τη σειρά τους. Την επόμενη Κυριακή, η πρόσκληση παραμένει η ίδια. Μόνο που αυτή τη φορά, το γευστικό ταξίδι θα περιλαμβάνει κάτι πιο μοντέρνο.

Γιατί, τελικά, οι νέες γεύσεις δεν είναι παρά μια συνέχεια των παλιών κι όχι η αντικατάστασή τους. Χωρίς να το ξέρουμε, ίσως και να μεγαλώσαμε με vegan πιάτα που είχαν φτιαχτεί για να φροντίζουν το σώμα και την ψυχή μας. Ποιος δεν έχει φάει λαδερά, βραστά χόρτα και φασολάδες αμέτρητες φορές στη ζωή του;

Vegan «της μαμάς», λοιπόν, ή απλώς «λαδερό», τότε, τώρα και για πάντα. Επειδή το καλό φαγητό εκφράζει την αγάπη και τη φροντίδα του ανεξάρτητα από το πώς το ονομάζουμε.