Στην τελευταία της πολυσυζητημένη περιοδεία, το «Renaissance World Tour», και στην εμφάνισή της στο Άμστερνταμ η Beyoncé φόρεσε, μεταξύ άλλων, μια custom δημιουργία της Iris van Herpen, της πρωτοποριακής Ολλανδής σχεδιάστριας με τη φουτουριστική αβανγκάρντ αισθητική που ξεπερνά τα όρια της υψηλής ραπτικής, παντρεύοντας τις διεπιστημονικές τεχνολογίες με την περίπλοκη χειροποίητη κατασκευή.
Το φόρεμα αποτελείται από μια nude τούλινη βάση. Πάνω σε αυτήν στέκονται 980 laser cut κομμάτια ραμμένα ένα-ένα, έτσι ώστε να δημιουργούν την ψευδαίσθηση του καθρέφτη, ενώ όλα είναι γεμισμένα στο χέρι με υγρή σιλικόνη. Χιλιάδες κρύσταλλα Swarovski που ακολουθούν γεωμετρικές γραμμές για να δώσουν μια 3D σιλουέτα στα σχήματα χρησιμοποιήθηκαν για το κέντημά του. To κολάρο είναι στερεωμένο με μια πλεξιγκλάς εσωτερική κατασκευή και η ντραπέ κάπα, ραμμένη στο χέρι πάνω στη βάση, θυμίζει βράγχια ψαριού που βγαίνουν από το σώμα του.
Μέσα στο ατελιέ όπου δημιουργήθηκε το «Heliosphere Gown» βρισκόταν και ένας νέος Έλληνας σχεδιαστής, ο Στέφανος Χρυσάφης.
Βασική δυσκολία ενός νέου σχεδιαστή σήμερα είναι η υλοποίηση της ιδέας του. Ο χρόνος και τα χρήματα, μαζί με την υπομονή και το πείσμα, είναι η βασική συνταγή.
«Όταν άκουσα ότι θα συμμετέχω στη διαδικασία, προφανώς ενθουσιάστηκα. Ήταν για μένα ένα δείγμα του τι θα ακολουθούσε στη συνέχεια, κατά τη δημιουργία της συλλογής. Αυτό το ρούχο είναι ένα συνδυασμός παλιότερων τεχνικών του οίκου, που κρύβει μια τεράστια γραφιστική μελέτη πίσω του. Δουλέψαμε πάρα πολλά άτομα για πάνω από 700 ώρες, το στρες ήταν μεγάλο καθώς έγιναν αρκετές αλλαγές μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, αλλά σίγουρα άξιζε τον κόπο. Ήταν μια αξέχαστη εμπειρία».
Ο φόβος του να ακολουθήσει τη ζωγραφική τον οδήγησε στη μόδα, σκέφτηκε ότι έτσι θα μπορούσε να συνδυάσει εφαρμοσμένες και καλές τέχνες σε μια βιομηχανία που νόμιζε ότι ήταν πιο κερδοφόρα από άλλες. Έχοντας ήδη εργαστεί για το παιδί-θαύμα της μόδας Vejas Kruszewski, στο ατελιέ της Iris van Herpen βρέθηκε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 2023.
«Η διαδικασία ήταν χρονοβόρα καθώς οι συνεντεύξεις ήταν αρκετές, όπως άλλωστε σε όλους τους οίκους υψηλής ραπτικής. Υπάρχει μια διαδικασία δοκιμαστικών πάνω στη ραπτική, τον σχεδιασμό και τη γραφιστική προκειμένου να βεβαιωθούν ότι το επίπεδο γνώσεών σου μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τους. Όντας studio intern, δεν είχα κάποια συγκεκριμένη καθημερινότητα, καθώς οι εργασίες είναι συνεχώς διαφορετικές και απαιτητικές. Όμως είχα την τύχη να περάσω σχεδόν απ' όλα τα στάδια της δημιουργίας της συλλογής. Το πιο ενδιαφέρον ήταν βέβαια η έρευνα πίσω από κάθε τεχνική και ο συνδυασμός αυτών.
Αυτό που αποκόμισα από αυτή την εμπειρία ήταν η προσέγγισή μου στην ένδυση. Στις προηγούμενες συνεργασίες μου το πώς, το πού, το πότε και γιατί θα φτιαχτεί ένα ρούχο ήταν βασικά ερωτήματα. Φυσικά αποκόμισα και γνώσεις ως προς της τεχνικές διαδικασίες που θα χρησιμοποιήσω στο έπακρο σε όποιο εργασιακό περιβάλλον και αν βρεθώ στο μέλλον, όμως στην Iris van Herpen βασική αναζήτηση είναι η αισθητική προσέγγιση».
Αν τσεκάρετε το Ιnstagram και τη σελίδα του σχεδιαστή όπου παρουσίασε την πρώτη του συλλογή στην 21η εβδομάδα μόδας της Αθήνας, προκαλώντας αίσθηση, κάνοντας κοινό και επιτροπή να του δώσουν τρία βραβεία, θα δείτε ρούχα επιβλητικά με όγκους που αντί να αγκαλιάζουν τα σώματα δημιουργούν πάνω τους νέες, στιβαρές σιλουέτες, είναι απόλυτα σύγχρονα αλλά και με ένα διαχρονικό ύφος που μοιάζει πηγαίο.
Περιγράφει τη δεύτερη συλλογή του ως «μια ισχυρή αλληγορία της ασφυκτικής ζωής και του πολέμου για τη συναισθηματική επιβίωση», ως «καταπολέμηση της κανονικότητας και του τετριμμένου, μια απελευθερωμένη αναδημιουργία της φαντασίας που οδηγεί στη συντριβή των αντιθέσεων».
Ο Στέφανος Χρυσάφης είναι ένας σχεδιαστής της γενιάς του. «Αντλώ έμπνευση από οτιδήποτε συμβαίνει στην καθημερινότητά μου, από ένα άρθρο που θα διαβάσω κάπου μέχρι έναν τσακωμό που θα συμβεί μέσα μετρό. Οι αντίθετες απόψεις και οι διαφορετικές οπτικές είναι για μένα πολύ γοητευτικές. Μέσα από αυτές προσπαθώ να εξελίσσομαι προσωπικά, να μπαίνω στη διαδικασία να πάρω θέση για κάτι που ίσως πριν να μην είχα σκεφτεί».
Τα τελευταία χρόνια μιλάμε, διαβάζουμε και γράφουμε συνέχεια για μια μόδα ηθική και βιώσιμη. «Το γεγονός ότι η γενιά μας καλείται να αντιμετωπίσει τα αποτελέσματα των προηγούμενων μας κάνει να νιώθουμε την ανάγκη να μη γίνουν τα ίδια λάθη. Το να μας νοιάζουν οι τωρινές μας ανάγκες αλλά ταυτόχρονα να σκεφτόμαστε τι θα αντιμετωπίσουν οι επόμενοι για μένα είναι κάτι το ηθικό. Η μόδα τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει να δείξει μεγάλα αποθέματα απληστίας που δημιούργησαν περιβαλλοντικά προβλήματα κι αυτό είναι καιρός να σταματήσει. Παράλληλα, ο κόσμος ευτυχώς εξελίσσεται, προχωράει, η μόδα ως πρωτοπόρα βιομηχανία καλείται να τον ακολουθήσει, με βασικό σκοπό να εξαλειφθούν για άλλη μια φορά πρότυπα και διακρίσεις με βάση τη φυλή, το χρώμα, την καταγωγή, την οικονομική κατάσταση».
Δεν έχουμε συνεχώς την ευκαιρία να μιλάμε με φερέλπιδες Έλληνες σχεδιαστές που καταπιάνονται με την υψηλή ραπτική, δεν βγάζουμε πολλούς. «Βασική δυσκολία ενός νέου σχεδιαστή σήμερα είναι η υλοποίηση της ιδέας του. Ο xρόνος και τα χρήματα μαζί με την υπομονή και το πείσμα είναι η βασική συνταγή. Το κόστος των πρώτων υλών, η υλοποίηση της μακέτας και η παράγωγη είναι μια μη δημιουργική διαδικασία που όμως πρέπει να γίνει, διαφορετικά μένει κανείς στη θεωρία. Την ίδια στιγμή ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, όπως και η οικονομική κρίση της βιομηχανίας. Η προσωπική μου εμπειρία απαρτίζεται από εμπόδια που κατά κάποιον τρόπο βρίσκω τρόπους να τα ξεπερνάω, όχι πάντα προφανώς».
Υπάρχει ένα κλισέ γύρω από τη μόδα που έχει βαρεθεί να ακούει, και πιστεύει πως ήρθε ο καιρός να καταρριφθεί. «Η συνεχής συσχέτισή της με την καλοπέραση. Στην πραγματικότητα είναι ένα δρόμος γεμάτος δυσκολίες που για να μπορέσεις να αντεπεξέλθεις στην πίεση του δημιουργεί απαιτείται γερό στομάχι».
