Όσο ήμουν μικρή εκτιμούσα ιδιαίτερα τον πρωινό ύπνο. Μεγαλώνοντας νομίζω πως εκτιμώ όλο και περισσότερο το πρωινό ξύπνημα. Αν ξεπεράσεις εκείνα τα πρώτα δευτερόλεπτα που μπαίνεις στο δίλημμα να κλείσεις το ξυπνητήρι και να γυρίσεις πλευρό, οι πρώτες πρωινές ώρες είναι οι πιο ξεκούραστες και παραγωγικές της ημέρας.
Άλλωστε η Αθήνα έχει μια πολύ ιδιαίτερη πρωινή ομορφιά. Γι’ αυτό κάθε πρωί, προτιμώ να περπατήσω όσο το δυνατόν περισσότερο. Παίρνω το μετρό μέχρι το Σύνταγμα και ανυπομονώ να βγω στην πλατεία που το πρωί έχει ένα ιδιαίτερο φως. Έτσι όπως ανεβαίνω στην επιφάνεια και από χαμηλά αντικρίζω τον κόσμο που πηγαινοέρχεται νιώθω την αισιοδοξία της καινούργιας μέρας που μόλις ξεκίνησε.
Το πιο ωραίο όμως είναι η διαδρομή επί της Ερμού μέχρι τα στενά της Πλάκας. Αυτή η πλευρά του κέντρου είναι πολύ ιδιαίτερη. Βιαστικοί μαθητές, άνθρωποι που τρέχουν για τη δουλειά τους, καταστηματάρχες που σκουπίζουν έξω από το μαγαζί τους, τουρίστες, μαμάδες με καρότσια, όλοι πρωινοί τύποι που καθένας κατευθύνεται σε διαφορετικό προορισμό και κουβαλά τη δική του προσωπική πρωινή ιστορία.
Λίγο πιο πέρα από την Εκκλησία της Καπνικαρέα κάνω στάση για ένα πρωινό on the go. Ο νέος χυμός ψυγείου Amita Πρωινό με φυσικό χυμό από πορτοκάλι, μήλο, αχλάδι, μπανάνα, λεμόνι, μανταρίνι και φυτικές ίνες από σιτάρι ολικής αλέσεως, μέλι, βιταμίνες C, D, A και Ε είναι ό,τι χρειάζομαι για να συνεχίσω τη διαδρομή μου προς την Ακρόπολη.
Η ενέργεια από τα στενά του κέντρου της Αθήνας είναι τόσο έντονη που μερικές φορές σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να αρχίσω να λέω “καλημέρα” στους ανθρώπους με τους οποίους διασταυρώνομαι μόνο και μόνο για να δω αν θα απαντήσουν. Κι εκεί αρχίζει να δημιουργείται ένα ολόκληρο σενάριο (διαφορετικό κάθε πρωί) για το τι θα μπορούσε να συμβεί. Είναι λίγο κινηματογραφικά τα πρωινά σε εκείνα το σημείο της πόλης και κάποιες φορές (ειδικά όταν μπαίνει η Άνοιξη) είναι τόσο όμορφα που πραγματικά αισθάνεσαι σαν κομπάρσος σε κάποια ταινία που γυρίζεται ερήμην σου.
Συνεχίζω τη διαδρομή με την #Amita να με συνοδεύει όχι μόνο σαν γεύση αλλά και σαν ενέργεια. Ναι, έγινε κιόλας καθημερινή συνήθεια και ένας ακόμα λόγος να αγαπήσω το πρωινό. Μέχρι να φτάσω κάτω από τη δουλειά (που για καλή μου τύχη είμαι πολύ κοντά στο μουσείο της Ακρόπολης) είμαι ήδη γεμάτη από εικόνες αλλά και θρεπτικά συστατικά και έτοιμη να ξεκινήσω εργασία.
Στην είσοδο συναντώ συνεργάτες που φτάνουν εκείνη την ώρα και έχουν ήδη φτιάξει το πρωινό πηγαδάκι πριν απομονωθούμε ο καθένας στο γραφείο και στον υπολογιστή του. Με βλέπουν με την #Amita στο χέρι και με ρωτούν #proino_ipies? Φυσικά! Εγώ πίνω το πρωινό μου στο δρόμο απολαμβάνοντας τη μέρα που μόλις άρχισε!
