Δύο νέα κόμματα έρχονται να προστεθούν στα 5 υπάρχοντα! Το ένα της Ντόρας και το άλλο του Κουβέλη. Το όλον 7, ζωή να 'χουνε και σίδερο στη μέση τους που λένε. Τι να ζητάνε άραγε κι αυτά; Τι να θέλουν; Σε δουλειά να βρισκόμαστε. Να βγαίνουν στα πάνελ ποιος θα πει την καλύτερη εξυπνάδα, ο Ψαριανός ή ο Άδωνις; Και πάει λέγοντας. Κόμματα έχουμε, πατρίδα δεν έχουμε και αυτό είναι το ζήτημα. Βέβαια, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, η Ντόρα δικαιούται να είναι αρχηγός κόμματος. Έχει το κατάλληλο προφίλ, τις ικανότητες και τη διάθεση. Εδώ έχει κόμμα ο πάσα ένας, δεν θα έχει η Ντόρα; Το θέμα είναι, όμως, ποιες είναι οι προοπτικές αυτών των νέων κομμάτων. Υπάρχουν;
Ας αρχίσουμε από την Ντόρα, που είναι και η πιο σοβαρή περίπτωση. Η πολιτική της παράδοση αλλά και οι προσωπικές της απόψεις την κατατάσσουν στον φιλελεύθερο αστικό πολιτικό χώρο. Μέχρις εδώ καλά. Ποιες είναι όμως οι πολιτικές προοπτικές αυτού του χώρου; Πολύ αδύναμες. Διότι η Ελλάδα δεν έχει ιστορικούς δεσμούς με τη φιλελεύθερη πολιτική πρακτική. Το παράδειγμα του Ελευθέριου Βενιζέλου είναι η εξαίρεση, πλην όμως ο Βενιζέλος πολιτεύθηκε μέσα σε ένα κλίμα πολιτικών συγκρούσεων, διώξεων, στρατιωτικών κινημάτων και πολέμων. Ο φιλελευθερισμός του ήταν περισσότερο μια πολιτική διακήρυξη παρά μια πολιτική που υλοποιήθηκε. Η ελληνική κοινωνία παρέμεινε και τότε αγροτική, παραδοσιακή, αντιφιλελεύθερη και προσηλωμένη στα εθνικά κατορθώματα του παρελθόντος της. Αίτημα φιλελευθερισμού ποτέ δεν διατυπώθηκε με σαφήνεια στην Ελλάδα. Τα πιο σοβαρά πολιτικά μας αιτήματα ήταν συνήθως οι στρατιωτικές εκτροπές από τον κοινοβουλευτισμό.
Με λίγα λόγια, ο Έλληνας δεν δίνει δεκάρα για τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών και πολύ περισσότερο για την ελευθερία της αγοράς, της διακίνησης προσώπων και εμπορευμάτων. Ο Έλληνας είναι κρατιστής, εκ παραδόσεως. Και δεν είναι της παρούσης να το αναλύσουμε. Επομένως, το πολιτικό εγχείρημα της Ντόρας πάσχει στην κεντρική του κατεύθυνσή. Βεβαίως, η επικεφαλής είναι ένας έξυπνος άνθρωπος και θα προσαρμοστεί στην πραγματικότητα. Πάντως, θα πρέπει τάχιστα να απομακρυνθεί από τις φιλελεύθερες ουτοπίες της δήθεν ανοιχτής κοινωνίας και του περιορισμού του κράτους, διότι όλος ο κόσμος πάει εντελώς ανάποδα.
Και πάμε στον Κουβέλη. Εδώ τι να πει κανείς; Εάν για την Ντόρα ισχύουν όλα αυτά που είπαμε, τι να ισχύει άραγε για τα αριστερά της αντίγραφα; Αυτοί οι καημένοι, οι φιλελεύθεροι Αριστεροί, νομίζουν πως έχουμε γυρίσει στην εποχή του διαφωτισμού και ότι πρώτος μας στόχος είναι να αποκαταστήσουμε την αδελφότητα, την ισότητα και την ελευθερία και μαζί τα δικαιώματα των γυναικών που δεν μπαίνουν στο Άγιον Όρος! Πρέπει, όμως, κάποιος να τους ενημερώσει πως έχουν περάσει ίσαμε 300 χρόνια από τότε και πως αυτά που λέει ο Κουβέλης με τον Μαργαρίτη τα λέει πολύ καλύτερα ο Βαλιανάτος, που είναι και πιο σοβαρός. Είναι δυνατόν άνθρωποι που έχουν περάσει από το ΚΚΕ, από τον εμφύλιο πόλεμο και τον Στάλιν να μιλάνε σήμερα για τον Ρουσώ και τον Καντ; Αυτά δεν είναι γι' αυτούς, είναι για άλλους. Εκτός και θέλουμε να κάνουμε την Αριστερά ροταριανό όμιλο, να φυτεύει δέντρα στον Υμηττό και να μαζεύει αδέσποτα σκυλάκια. Οπότε τζίφος. Αλέκα στην Αριστερά, Καρατζαφέρης στη Δεξιά και Γιώργος με Σαμαρά και Ντόρα στο κέντρο. Οι υπόλοιποι είναι για να μαζεύουν τις μπάλες....
σχόλια