Γλυκά Νερά, Κρήτη
Για να φτάσεις στην ομορφότερη για μένα παραλία της Κρήτης θα χρειαστείς ένα καραβάκι από τα Σφακιά ή πολλή υπομονή για μια πεζοπορία που διαρκεί περίπου μία ώρα και περνάει από ένα δύσβατο μονοπάτι που το διασχίζουν με μεγάλη ευκολία τα αγριοκάτσικα που αφθονούν στην περιοχή. Όταν φτάσεις, θα βρεις πανέμορφο, πεντακάθαρο ψιλό χαλίκι αντί για άμμο και θα βουτήξεις στα πιο κρυστάλλινα και δροσερά νερά που υπάρχουν. Λένε πως εκεί καταλήγουν τα νερά των πηγών των γύρω περιοχών, γι’ αυτό το νερό είναι τόσο κρύο. Μεγάλο μπόνους είναι η καντίνα στην άκρη της παραλίας με τη γοργόνα. Υπάρχει δυνατότητα και για γυμνισμό στη μία άκρη της παραλίας, μακριά από την οργανωμένη πλαζ.
— Μιχάλης Μιχαήλ
Λιβαδόστρα, Βοιωτία
Μια παραλία με άμμο και ψιλό χαλίκι που απλώνεται στην παραθαλάσσια κοιλάδα η οποία σχηματίζεται ανάμεσα στις απότομες, γεμάτες βράχια πλαγιές του Κορομπιλιού και του Κιθαιρώνα, λίγο μετά τα Λεύκτρα Βοιωτίας. Είναι από τις παραλίες του Κορινθιακού που είναι δημοφιλείς στους ντόπιους, αλλά (σχεδόν) άγνωστη στους ξένους, όπως και όλες οι «κρυφές» παραλίες της περιοχής. Ο ποταμός της Ωερόης που εκβάλλει στην ανατολική πλευρά κάνει τα νερά πεντακάθαρα και πάντα κρυστάλλινα, οι ελιές και τα αρμυρίκια προσφέρουν σκιά και το φρούριο της Ακρόπολης της Κρεύσιδος, που είναι σκαρφαλωμένο στην απότομη πλαγιά του βουνού Κορομπίλι (έναν σημαντικό αρχαιολογικό χώρο), είναι κατάλληλο για πρωινή ή απογευματινή βόλτα. Απέναντι από την ακρόπολη, στον χαμηλό λόφο, υπήρχε ένας μεσαιωνικός πύργος του δέκατου τέταρτου αιώνα, από τον οποίο σώζεται πλέον μόνο ένας τοίχος. Κοιτάζοντας το τοπίο γύρω σου –οι Καταλανοί αποκαλούσαν το σημείο «Riva d’Οstria», «το πέρασμα του Λίβα»–, καταλαβαίνεις γιατί επέλεξαν να τον χτίσουν σε αυτό το σημείο.
— M. Hulot
Κεδρόδασος, Κρήτη
Μπορεί η ροζ άμμος και το ασύλληπτης ομορφιάς φυσικό τοπίο στο παραδιπλανό Ελαφονήσι να το κατατάσσουν διαχρονικά στις λίστες με τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας, όμως ο συνωστισμός και οι δεκάδες σειρές από ξαπλώστρες λειτουργούν ανασταλτικά για μένα και με σπρώχνουν προς το Κεδρόδασος κάθε φορά που παίρνω την απόφαση να οδηγήσω μιάμιση ώρα από τα Χανιά για να βρεθώ στο νοτιοδυτικό άκρο του νησιού. Από το σημείο που θα αφήσεις το αμάξι και θα αρχίσεις να κατηφορίζεις, περνώντας μέσα από τους κέδρους, μέχρι να φτάσεις στη θάλασσα που εισχωρεί σε πολλούς διαφορετικούς ορμίσκους νιώθεις την ασύγκριτη ενέργεια αυτής της προστατευμένης παραλίας να σε περικυκλώνει – εδώ η βλάστηση προχωρά κι εκτείνεται πραγματικά μέχρι την αμμουδιά, κι αυτός ο συνδυασμός είναι που με γοητεύει περισσότερο. Εδώ γυρίστηκε και η γκέι αβανγκάρντ ερωτική ταινία He loves me του Κωνσταντίνου Μενελάου.
— Αλέξανδρος Διακοσάββας
Άγιος Σώστης, Μύκονος
Στη βόρεια πλευρά του νησιού αφήνεις το αυτοκίνητο ψηλά στον δρόμο και ξαφνικά προβάλλει μπροστά σου αυτή η μοναδικής ομορφιάς παραλία. Σε απόσταση επτά χιλιομέτρων από τη Χώρα έχεις βρεθεί σε μια παραλία μόνο με την πετσέτα και το βιβλίο σου. Ναι, υπάρχουν και ανοργάνωτες παραλίες στη Μύκονο. Ειδικά τις ώρες της ανατολής το φως του ήλιου, το βαθύ μπλε των νερών και η χρυσή απόχρωση της άμμου σχηματίζουν ένα τοπίο φυσικής ομορφιάς. Μια όαση στην οποία ανακαλύπτεις την ηρεμία και την απομόνωση στο παγκόσμιο τουριστικό θέρετρο. Στην αρχή της ακτής υπάρχει το ομώνυμο εκκλησάκι απ’ όπου μπορείτε να θαυμάσετε τη θέα στο απέραντο γαλάζιο και να δείτε τους λιγοστούς ντόπιους να κάνουν τις εργασίες της ημέρας κάτω από τις περιποιημένες κληματαριές. Η ξακουστή ταβέρνα της Κικής είναι το μόνο σημείο για φαγητό, η οποία δουλεύει χωρίς ρεύμα –ψήνει μόνο στα κάρβουνα– και δεν κάνει κρατήσεις ούτε για τους πιο διάσημους επισκέπτες του νησιού.
— Γιάννης Πανταζόπουλος
Καταφύγιο, Μάνη
Ένα εντυπωσιακό φυσικό μνημείο με φόντο τον Ταΰγετο, που συνδυάζει την άγρια ομορφιά ενός υποβλητικού τοπίου με βαθιά, κρυστάλλινα νερά, ιδεώδη για κολύμπι και μακροβούτια, είναι δε χάρμα οφθαλμών όταν η θάλασσα αγριεύει και θεόρατα κύματα το πολιορκούν. Κρυψώνα κάποτε πειρατών –εξού και το όνομα–, η βραχώδης αυτή προεξοχή με τις μαρμαρένιες πλάκες και τις αναβαθμίδες που φαντάζει σαν μια αρχέγονη, κυκλώπεια κατασκευή είναι ουσιαστικά τα «προπύλαια» ενός πολυδαίδαλου σπηλαίου, ανεξερεύνητου ακόμα σε μεγάλο τμήμα του. Κοντά στον Άγιο Νικόλαο της Μεσσηνιακής Μάνης, περί τα 45 χλμ. από την Καλαμάτα.
— Θοδωρής Αντωνόπουλος
Κέδρος, Δονούσα
Δύσκολα φτάνει κανείς μέχρι τη Δονούσα για να φύγει σε λίγες μέρες, και όσοι έχουν τέτοιο πλάνο συνήθως καταλήγουν να περιμένουν υπομονετικά στο πρακτορείο για να αλλάξουν τα εισιτήρια επιστροφής. Σε ένα νησί που σε καταπίνει, με την καλή έννοια, εκτός από την αντικειμενική της ομορφιά, αυτή η παραλία αποκτά κάθε καλοκαίρι τη δική της ανθρωπογεωγραφία, και αυτό είναι το πιο ωραίο κομμάτι της. Εκεί κυκλοφορούν οι παρέες «με τις καβάτζες», που στήνουν τη δική τους παχιά σκιά, στηρίζοντας τα λιόπανα σε κοντάρια σκούπας, ενώ στην άμμο στρώνουν πανιά για να χωρέσουν όλοι, οι σταθεροί αλλά και οι γκεστ. Μετά είναι κι εκείνοι που στήνουν τεντάκια – μπορεί το νησί να είναι μικρό, αλλά η παραλία είναι μεγάλη και δεν θα δεις ποτέ αυτό που λέμε «ο ένας πάνω στον άλλον». Το ραντεβού είναι σταθερό κάθε μέρα, ξέρεις πού θα βρεις ποιον, σταθερή είναι η και η θερμοκρασία του Κέδρου, πάντα χαμηλή, λειτουργεί σαν φάρμακο για το hangover. Σε αυτή την παραλία το μόνο που αλλάζει κάθε μέρα είναι ποιος θα σηκωθεί να ανέβει μέχρι το μπαρ για να φέρει τις μπίρες.
— Ζωή Παρασίδη
Σεϋχέλλες, Ικαρία
Οι Σεϋχέλλες είναι μια παραλία στην οποία μπορείς να φτάσεις με δύο τρόπους, είτε με θαλάσσιο ταξί είτε με τα πόδια. Αν αποφασίσεις ότι θες να πας από το μονοπάτι και φοράς σωστά παπούτσια, και όχι κάποια φλιπ-φλοπ, φτάνεις χωρίς τον φόβο του στραβοπατήματος. Όταν φτάνεις εκεί, το πρώτο πράγμα που βλέπεις είναι ένας μεγάλος βράχος – είτε αφήνεις τα πράγματά σου στον ψηλό βράχο και βουτάς είτε κατηφορίζεις λίγο ακόμα και φτάνεις στην παραλία. Στον γυρισμό, για να γλιτώσεις λίγη ενέργεια, μπορείς να πάρεις το καραβάκι. Κατά τη διάρκεια της μικροσκοπικής διαδρομής μπορείς να απολαύσεις το άγριο τοπίο με τις επιβλητικές, ογκώδεις πέτρες, κάποιες από τις οποίες είναι στρογγυλές και κούφιες, μοιάζουν σαν τεράστια αυγά δεινοσαύρων.
— Μίνα Καλογερά
Παντελεήμονας, Πιερία
Η παραλία του Παντελεήμονα είναι μία από τις κορυφαίες παραλίες της Πιερίας. Συνδυάζοντας τη θέα από το καταπράσινο βουνό και το επιβλητικό κάστρο του Πλαταμώνα με καθαρά και βαθιά νερά, είναι μια ιδανική επιλογή για μικρούς και μεγάλους, νέους και οικογένειες. Τα ταβερνάκια μπροστά στη θάλασσα οδηγούν στο φημισμένο τούνελ που τα τελευταία χρόνια λειτουργεί ως καφέ-μπαρ, με τη γαλαρία να φωτίζει τα βράδια. Τα κάμπινγκ που απλώνονται μέχρι την παραλία της Σκοτίνας μαζεύουν νέο κόσμο, ενώ, πέρα από τα οργανωμένα beach bars, υπάρχει άπλετος χώρος για τις οικογένειες που θέλουν να στήσουν τις ομπρέλες τους. Το παλιό γραφικό χωριό του Παντελεήμονα βρίσκεται κάποια λεπτά μακριά, ενώ μια επίσκεψη για παγωτό στον Πλαταμώνα είναι απαραίτητη. Τα βράχια στην άκρη της παραλίας γίνονται για πολλούς σημείο για βουτιές και ιδανικό καταφύγιο για ζευγαράκια.
— Γιώργος Ψωμιάδης
Καβουρότρυπες, Χαλκιδική
Οι Καβουρότρυπες δεν έχουν αμμουδιά, ούτε χλιαρά και ρηχά νερά, τουναντίον είναι μόνο βράχια, μια αρκετά μεγάλη τοποθεσία κάτω από ένα πευκόδασος όπου βρίσκεται και ένας Σταθμός της Πυροσβεστικής, ένα σεληνιακό τοπίο με ελάχιστους, διάσπαρτους λουόμενους –πόσοι να θέλουν να απλώσουν την πετσέτα τους πάνω σε καυτή πέτρα;– και βαθιά, όχι απαραίτητα κρύα, νερά. Κολυμπάς απ’ άκρη σ’ άκρη, πέρα δώθε, χωρίς να ανησυχείς ότι απομακρύνεσαι, γιατί τα διάφανα νερά βαθαίνουν σε ελάχιστη απόσταση από την «ακτή». Μπορείς αν θέλεις να βουτήξεις χωρίς μαγιό, και το πολύ-πολύ να πέσεις επάνω σε κάποιον που κάνει ψαροντούφεκο ή σε κάποιους λουόμενους που έφτασαν κολυμπώντας είτε από τη μια άκρη, όπου βρίσκεται το πολυσύχναστο «Πορτοκάλι», ένας κολπίσκος που μαζεύει πολύ κόσμο, είτε από την άλλη, από ένα κάμπινγκ γυμνιστών. Συχνά πυκνά περνάνε κρις κραφτ και κάθε βράδυ, γύρω στις επτά, ένα τουριστικό πλοιάριο που κάνει μίνι κρουαζιέρα, παίζοντας παλιά ελληνικά τραγούδια, π.χ. το «Μαρία με τα κίτρινα, ποιον αγαπάς καλύτερα;», ή μελωδίες τύπου «Ζορμπά». Αυτές είναι συνήθως όλες κι όλες οι επαφές σου με ανθρώπους, ακόμα και στα μέσα του Αυγούστου. Απέναντι έχεις τη θεαματική θέα του Αγίου Όρους, το οποίο φαίνεται τόσο κοντινό, που νομίζεις ότι μπορείς και να κολυμπήσεις μέχρι εκεί, ενώ, αν μείνεις μέχρι την ώρα που πέφτει ο ήλιος, ξεπροβάλλει ένα μαγευτικό ηλιοβασίλεμα.
— Χρήστος Παρίδης
Μούρος, Αμοργός
Μια παραλία που συμπυκνώνει την εμπειρία του νησιού: άγρια ομορφιά που αρχικά δυσκολεύεσαι να προσεγγίσεις, αλλά τελικά σε παρασύρει και μένει μαζί σου για πάντα. Μαζεμένη και ευτυχώς ακόμα «ανοργάνωτη» – τουλάχιστον έτσι την άφησα πριν από κάποια χρόνια, ούτε beach bar ούτε ξαπλώστρες. Τα νερά είναι πολύ όμορφα, αν όμως δεν κολυμπήσεις αρκετά ώστε να ξανοιχτείς πέρα από τους βράχους που τα προστατεύουν δεξιά και αριστερά, και να κολυμπήσεις κοιτώντας το απέραντο γαλάζιο ή τον ουρανό, έχεις χάσει το μεγαλύτερο κομμάτι της ομορφιάς του Μούρου. Τα φυσικά ανοίγματα στους βράχους σε ένα-δυο σημεία δημιουργούν σπηλιές, στις οποίες πρέπει οπωσδήποτε να κολυμπήσεις. Αν κουραστείς, υπάρχει μια ταβέρνα με υπέροχη θέα πάνω από την παραλία, όπου μπορείς να πάρεις δυνάμεις για να συνεχίσεις τη θαλασσινή εξερεύνηση. Δεν είμαι ο τύπος που θα έκανε εύκολα κάμπινγκ, αν όμως στον Μούρο υπήρχε αυτή η δυνατότητα, ευχαρίστως θα περνούσα εκεί τις διακοπές μου.
— Μαρία Δρουκοπούλου
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
