Το κομμάτι που είχε διαλέξει για teaser από το άλμπουμ [το ομώνυμο, With Love] γύρω στα τέλη της άνοιξης μου είχε φανεί τόσο βαρετό, που δεν μπήκα καν στον κόπο να κατεβάσω το άλμπουμ. Το κατέβασα μία μέρα πριν φύγω για διακοπές τον Αύγουστο και για πρώτη φορά το άκουσα ξάπλα μέσα στο πλοίο. Μάλιστα, όσο έπαιζε, τσέκαρα δυο φορές για να σιγουρευτώ ότι αυτό που ακουγόταν ήταν όντως Zomby, η ροή έμοιαζε περισσότερο με mixtape και ειδικά στο It’s Time ήταν λες και έπαιζε κάποιο κομμάτι απ’ το 1990. Το With Love ήταν τεράστια έκπληξη, πιο πολύ επειδή δεν περίμενα και πολλά μετά τα πρώτα δείγματα. Το περίεργο ήταν ότι ακόμα και τα κουραστικά και αδιάφορα [εντελώς] κομμάτια που διέρρευσαν πριν βγει το άλμπουμ, μέσα στο σύνολο λειτουργούσαν διαφορετικά και μετά από δυο τρεις ακροάσεις δεν τα αναγνώριζα. Το With Love είναι ένα άλμπουμ που άκουσα πάρα πολλές φορές, αμέτρητες μέχρι το τέλος του καλοκαιριού και ακόμα και τώρα, μετά από τόσες ακροάσεις, όλο και κάτι νέο ανακαλύπτω. Είναι ένα από τα 4-5 πιο αγαπημένα μου άλμπουμ της χρονιάς και τα 33 κομμάτια -που είναι αποτρεπτικός αριθμός, για να μην πω τρομακτικός-, τελειώνουν και σου φαίνονται μια χαρά. Το With Love είναι σαν ένα εξαιρετικό πρόγραμμα πειρατικού είκοσι χρόνια πριν [και βάλε] και η καλύτερη δουλειά του Zomby μέχρι σήμερα. Είναι κρίμα που λίγοι είχαν την υπομονή να το ακούσουν ολόκληρο και ακόμα πιο λίγοι το απόλαυσαν όσο του αξίζει. Δεν είναι δίσκος που τον εκτιμάς από την πρώτη φορά.
σχόλια