Απ' την ζωή μου πόσες περιοχές έχουν χαθεί για πάντα. Ολόκληρες περιοχές. Κοιτάζω πίσω και δεν βλέπω τίποτα. Μεγάλες διάρκειες χρόνου χαμένες για πάντα. Μια συνεχής εκμηδένιση του τώρα. Η συνεχής μετατροπή του τώρα σε ποτέ. Έχουν χαθεί ολόκληρες περιοχές απ' την ζωή μου για πάντα. Αυτό είναι η ζωή μου. Δεν μπόρεσα τίποτα να κρατήσω, δεν μπόρεσα τίποτα να σώσω. Αυτό είναι η ζωή μου. Το κράτος της απώλειας. Το πάντα στη απώλεια, και στην ζωή μου το ποτέ. Όλη έτσι θα είναι η ζωή μου.
Έτσι έγινε. Η ανεπίστρεπτη διάρκεια. Τόσος χρόνος και τώρα τίποτα. Αυτό είναι η ζωή μου. Κοιτάζω πίσω και δεν βλέπω τίποτα. Την πιο μεγάλη δύναμη την έχει το ψεύδος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη. Την έχει ανάγκη ο άνθρωπος. Αυτήν έχει ανάγκη. Η μεγαλύτερη ανάγκη του ανθρώπου αυτή είναι. Η ανάγκη του για ψεύδος. Διψάει για ψεύδος. Πεινάει και διψάει για ψεύδος. Αυτή είναι η αλήθεια.
Πόσες φόρες χρειάστηκε να ξαναρχίσει για να τελειώσει πάλι στην άρχη. Τίποτα δεν την άφηνε να καταλήξει. Άρχιζε. Δεν κατέληγε. Ξανάρχιζε. Ώσπου να δει το προσωπό της σχηματισμένο απο μέσα. Απροσχημάτιστο. Να το αναγνωρίσει άγνωστο. Θα πρόφταινε; Τόσες φορές. Κάθε φορά και πάντα πάλι στην αρχή.
Σημείωνε κάθε αρχή πάνω στο σώμα της για να θυμάται για να ξέρει πόσες φορές προσπάθησε πόσες φορές δεν έφτασε. Τόσες φορές που είχε φτάσει το μυαλό της αλλά ποτέ η ίδια με το σώμα της. Απ'τις πολλές φορές το σώμα της δεν είχε άλλον χώρο για φορές.
Να φτάσει από την αρχή εκεί. Εκεί ν'αρχίσει μόνον για να φτάσει. Όχι να διανύσει. Όχι να διασχίσει. Ούτε να προσπαθήσει. Το τέλος θα είναι στην αρχή κι αυτή να μην υπάρχει, να ειναι μόνον τελος.
Ούτε να προσπαθήσει. Το τέλος θα είναι στην αρχή κι αυτή να μην υπάρχει, να είναι μόνον τέλος. Θα πρόφταινε; Τίποτα δεν την άφηνε. Κι αυτή δεν άφηνε. Όμως το άκουγε απ'την αρχή. Άφησε τις αρχές.
Τελείωνε ν' αρχίζεις.
Και μόνον να τελειώνεις.
Δημήτρης Δημητριάδης
σχόλια