Με μότο τον στίχο του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου ~ να θυμίζεις το πέρασμα ανάμεσα στην ομορφιά ~, από το ποίημα τα Ερείπια της Παλμύρας και με την Μαριάννα Κάλμπαρη για δεύτερη χρονιά στο τιμόνι του, το Θέατρο τέχνης, ανακοίνωσε το ρεπερτόριό του για την καλλιτεχνική περίοδο 2015-16, η οποία ξεκινά με τέσσερις παραστάσεις του φεστιβάλ Αθηνών. Πρόκειται για τις παραγωγές «Ο Άρντεν πρέπει να πεθάνει» σε σκηνοθεσία Χάρη Φραγκούλη, «Θέλω μια χώρα» σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη, «Ερωτόκριτος» από την ομάδα «Κι όμως κινείται» και τους Χαϊνηδες και το «Δάσος - Ταμπού» της ομάδας Griffon. Ο αριθμός των παραστάσεων είναι περιορισμένος.
Το Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν επιδιώκοντας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τον διάλογο ανάμεσα στις θεατρικές και τις εικαστικές τέχνες, εγκαινιάζει τη συνεργασία του με το Φεστιβάλ Μηδέν ένα από τα πρώτα εξειδικευμένα φεστιβάλ βιντεο-τέχνης στην Ελλάδα.
Στις 12 Οκτωβρίου, στο θέατρο της οδού Φρυνίχου, παρουσιάζονται τα έργα: Walter Jerome, Appareil, Γαλλία 2012, Jesús López Carreri, La Habitación de Thanatos, Αργεντινή 2014, Zig Gron, Door Opera, ΗΠΑ 2009, Anna Natt & Dalia Castel, Grotesqueria, Γερμανία 2011, Lucie Kim & Felix von der Weppen, Kontinuum, ΗΠΑ 2011, Maria Celeste Taliani, Terrestre-Movement in still life, Ιταλία 2008, Dan Boord, Marilyn Marloff & Luis Valdovino, Return to the world of dance, ΗΠΑ 2011, Anton Hecht, Stop Start Tango, Μ.Βρετανία 2013, James Gouldthorpe, Peppermint Bay, ΗΠΑ 2012, Constantine Konovalov & Irina Neustroeva, Teeter-Totter-Tam, Ρωσία 2010. Το πρόγραμμα της χρονιάς ξεκινά με τις επαναλήψεις των έργων«Η Λίλα λέει» και «Αδερφοί Καραμάζοφ» στην σκηνή του Υπογείου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Οι νέες παραγωγές του θεάτρου Τέχνης
Τα παιδιά του ήλιου
του Μαξίμ Γκόργκι
Το 1905, ο Μαξίμ Γκόρκι, «συνεχίζοντας από κει που σταμάτησε ο Τσέχοφ», γράφει τα «Παιδιά του ήλιου» ενώ βρίσκεται ακόμα στη φυλακή, μετά την αιματηρή καταστολή των μεγάλων διαδηλώσεων στην Αγία Πετρούπολη από τη φρουρά του τσάρου. Το έργο δίνει μια κωμικοτραγική εικόνα των διανοούμενων στην προεπαναστατική Ρωσία, τοποθετώντας τη δράση στον προστατευμένο μικρόκοσμο μιας αστικής οικογένειας, ενώ“εκεί έξω” μια φοβερή επιδημία χολέρας οδηγεί τις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις σε απόγνωση.
Μετάφραση: Ελένη Μπακοπούλου
Απόδοση-δραματουργική επεξεργασία-σκηνοθεσία: Νίκος Μαστοράκης
Σκηνικά-κοστούμια: Βασίλης Παπατσαρούχας
Πρωταγωνιστούν(αλφαβητικά): Μαρία Καλλιμάνη, Γιάννης Κότσιφας, Ιωάννα Μαυρέα, Φωτεινή Μπαξεβάνη, Μάκης Παπαδημητρίου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Χάρης Φραγκούλης
Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί
Ερρίκου Ίψεν
Ο Ίψεν στο τελευταίο του έργο επιχειρεί να αναδομήσει μια ολόκληρη θέση και θέαση της ζωής και του έργου του, μ’ ένα κείμενο που διαρκώς ακροβατεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το μεταφυσικό. Σ' έναν τόπο παραθερισμού πέντε άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με το "θάνατο" (το θάνατο του εαυτού, το θάνατου των ιδιοτήτων, το θάνατο της νιότης) και προσπαθούν να ξαναβγούν στη ζωή, απαλλαγμένοι από "μεγάλες ιδέες", από εμπόδια, από τρόμους και αγκυλώσεις
Μετάφραση: Έρι Κύργια
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Κίνηση: Ζωή Χατζηαντωνίου
Σκηνικά: Ελένη Μανωλοπούλου
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Ηχητική Δραματουργία: Δημήτρης Καμαρωτός
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Θεοδώρα Καπράλου
Ερμηνεύουν (αλφαβητικά): Αλεξία Καλτσίκη, Μαρία Κεχαγιόγλου, Περικλής Μουστάκης, Ρένη Πιττακή, Μιχάλης Σαράντης
Αδαμαντία
του Παναγιώτη Μέντη
Η Αδαμαντία, αγωνιά να επιβιώσει κτίζοντας στην άµµο της Αφρικανικής ερήµου την διαρκώς µετέωρη προσωπική της περιπέτεια. Γυναίκα και Άνδρας, Μάνα και Πατέρας σε µια οικογένεια που της ζητά να απολογηθεί για όσα λαχτάρησε αλλά δεν τα έζησε. Φόντο της υπόθεσης: Ένα νησί του Αιγαίου, Θεσσαλονίκη, Αλεξάνδρεια, Κάϊρο, Αθήνα. Ελλάδα και Αίγυπτος, αλλά πουθενά ρίζα και φιλόξενη πατρίδα. Έλληνες, Αιγύπτιοι, Άραβες, Χριστιανοί, Μουσουλµάνοι Σουνίτες, Χριστιανοί Κόπτες, Άγγλοι, Γάλλοι, Ρώσοι. Η Ελλάδα µετά τον εµφύλιο. Η Ελλάδα του Καραµανλή, της Δικτατορίας, η Ελλάδα του Ανδρέα. Παράλληλα µε την Αίγυπτο του Νάσερ, του Σαντάτ, του Μουµπάρακ.
Σκηνοθεσία: Κωστής Καπελώνης, Σκηνικά: Μανώλης Ζαχαριουδάκης, Κοστούμια: Κατερίνα Σωτηρίου, Μουσική: Σταύρος Σιόλας, Κίνηση: Ειρήνη Στρατηγοπούλου
Ερμηνεύει η Μάνια Παπαδημητρίου
Αναλόγιο 2015
Σε καλλιτεχνική διεύθυνση Σίσσυς Παπαθανασίου παρουσιάζονται για πρώτη φορά τα ελληνικά έργα:
Χρήστος Αγγελάκος: Ήταν ένας και δεν ήταν κανένας│σκηνοθετική επιμέλεια: Ιόλη Ανδρεάδη
Τζένη Δάγλα: Time, please! │σκηνοθετική επιμέλεια: Αναστασία Ρεβή
Αγγελική Δαρλάση: Κoμμάτια (Θάλασσες εδώ…)│σκηνοθετική επιμέλεια: Σεβαστιάνα Αναγνωστοπούλου
Ελένη Ζιώγα: Η καρφίτσα ή απλά μαθήματα επιβίωσης│σκηνοθετική επιμέλεια: Μενέλαος Καραντζάς
Μάνος Λαμπράκης: Pferdetanz (Xορός Αλόγων)│σκηνοθετική επιμέλεια: Σίσσυ Παπαθανασίου
Νίνα Ράπη: ANGELSTATE│σκηνοθετική επιμέλεια: Αργυρώ Χιώτη
Βαγγέλης Ραπτόπουλος: Μαύρος γάμος│διασκευή-σκηνοθετική επιμέλεια: Σοφία Φιλιππίδου
Μαρία Τσιμά: Ίσια δικαιώματα│σκηνοθετική επιμέλεια: Γιώργος Παλούμπης
Γιώργος Ψάλτης: Σπόροι παπαρούνας │σκηνοθετική επιμέλεια: Ρούλα Πατεράκη
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΙΚΗ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ
Σε συνεργασία με το Τμήμα Μ.Μ.Ε και το Εργαστήριο Ακουστικής Έρευνας και Τεχνολογίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, την Ταινιοθήκη της Ελλάδας, την Amnesty International, τους Γιατρούς του Κόσμου.
Η παράλληλη αυτή δράση περιλαμβάνει τις περφόρμανς: Τhe Milena principle: Geert Vermeire InvisibleCities, ένας απογευματινός περίπατος στην Πλάκα, φιλοξενία καλλιτεχνών, προβολές ταινιών στην Ταινιοθήκη και εκπαιδευτικές δράσεις όπως: Εργαστήριο αρχαίου δράματος και σύγχρονης δραματουργίας, Εργαστήρια Μετάφρασης θεατρικού έργου, PercyShelley : Ποδάγρας ή Οιδίπους Τύραννος, Μαρίνα Κοτζαμάνη │Γιάννης Λεοντάρης, παρουσίαση σε συνεργασία με φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών – Ναύπλιο, Focus: Lingua EspañolaΙ με τον AlbertoConehero και την Μαρία Χατζηεμμανουήλ, Εργαστήριο Λόγου και Εικόνας, καθώς και διαλέξεις και συζητήσεις με θεμα Το Πέρασμα, μετανάστευση/προσφυγιά. Mορφές πρόσληψης και καταγραφής στο θέατρο και τις παραστατικές τέχνες σήμερα.
Ταξίδι το χειμώνα
Μια παράσταση βασισμένη στο κύκλο τραγουδιών WinterreiseτουFranz Schubert. ToWinterreise (D.911, op. 89) θεωρείται το απόλυτο ορόσημο του Ρομαντικού κύκλου τραγουδιών. Μια από τις τελευταίες συνθέσεις του Αυστριακού συνθέτη FranzSchubert, σε ποίηση του Γερμανού WilhelmMüller, το Winterreise είναι ένα από τα πιο αινιγματικά και μελαγχολικά έργα του συνθέτη, και εν γένει, της Αυστρο-γερμανικής Ρομαντικής παράδοσης. Έχοντας ως πυρήνα την περιπλάνηση ενός νέου που βιώνει μια πρωτοφανή ερωτική απογοήτευση, το Winterreise προσφέρει στον ακροατή/θεατή ένα σχεδόν θεατρικό μονόλογο περί μελαγχολίας, μοναξιάς και θανάτου.
Σκηνοθεσία: Θέμελης Γλυνάτσης
Σκηνικά: Παντελής Μάκκας / Ελευθερία Αράπογλου / Θέμελης Γλυνάτσης
Φιγούρα 1: Χρήστος Κεχρής
Φιγούρα 2: Θανάσης Δόβρης
“Σιχτίρ ευρώ, μπουντρούμ δραχμή, θα πεις κι ένα τραγούδι”
του Βασίλη Παπαβασιλείου
"Είμαι Έλλην. Ως εκ τούτου, μου είναι αδύνατον να είμαι σοβαρός. Σας ζητώ συγγνώμη." Ο Φωκίων Καπνίδης είναι τρόφιμος του ΑΑΨΟΥ (Άσυλο Ανιάτως Ψεκασθέντων Ολικής Υστερήσεως). Κατέκτησε την πρώτη θέση στον διαγωνισμό για τον "Τρόφιμο της Χρονιάς" καθώς αυτοαναγορεύτηκε,¨ Ο Νεκρός της Αμφιπόλεως" και έκτοτε επιδεικνύει ανάλογη διαγωγή. Σήμερα ο Φ.Κ. έχει την τιμητική του. Δίνει την καθημερινή διάλεξη που αναλαμβάνει κάθε χρόνο ο "Τρόφιμος της Χρονιάς" μπροστά σε ένα ακροατήριο που αποτελείται από τους άλλους τροφίμους, συγγενείς και φίλους καθώς και από το ιατρικό, νοσηλευτικό κτλ. προσωπικό του ιδρύματος…
Κείμενο-Σκηνοθεσία-Ερμηνεία : Βασίλης Παπαβασιλείου
Βοηθός σκηνοθέτη : Νικολέτα Φιλόσογλου
Σκηνικά- Κοστούμια : Μαρί Νοέλ Σεμέ
Καλλιτεχνική συνεργασία : Σωτήρης Χαβιάρας
Το παιχνίδι του τέλους (Endgame)
του Σάμιουελ Μπέκετ
Τα μεγάλα έργα πάντα μας αποκαλύπτουν την αλήθεια της εποχής μας, μας φέρνουν αντιμέτωπους με το νόημα της ζωής. Μας κρίνουν ιστορικά, πολιτικά, πολιτιστικά. Ο Μπέκετ βυθομετρά και με ακρίβεια νυστεριού, αναδεικνύει όλη την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης με όπλο το χιούμορ και την αισιοδοξία. Όχι μιας «εύκολης» αισιοδοξίας αλλά μιας πραγματικής αισιοδοξίας. Επιμένει να "παίζει" ακόμα κι αν σε κάθε αρχή βρίσκεται πάντα το τέλος.
Μια παράσταση της ομάδας Χρώμα
Μετάφραση: Λυδία Κονιόρδου
Σκηνοθεσία-Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Χατζής
Σκηνικά-Κοστούμια: Λυδία Κονιόρδου-θίασος
Πρωτότυπη μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Παίζουν: Λυδία Κονιόρδου, Έλενα Τοπαλίδου, Τζίνα Θλιβέρη, Γεωργία Τσαγκαράκη.
Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα
του Άκη Δήμου
Μια παράσταση της Bijoux de kant
Με όχημα την «Πρώτη Αγάπη» του Ιωάννη Κονδυλάκη και με στοίχημα την ποιητική διαχρονία της γλώσσας ως ακριβού και αναντικατάστατου αγωγού του αισθήματος, το «Όσα η καρδιά μου στην καταιγίδα» παρακολουθεί βήμα βήμα τη μεταμόρφωση ενός θαύματος σε εφιάλτη, το πάθος να τρέχει ξέφρενο μέχρι το χείλος της απόγνωσης και τον έρωτα να πέφτει σ’ έναν βαθύ γκρεμό για να βυθιστεί εκεί όπου κανένα πειρατικό δεν θα τον ψάξει. Μια παραλλαγή σε μια εμβληματική νουβέλα της ελληνικής λογοτεχνίας και, ταυτόχρονα, μια συμφωνία για τέσσερα πρόσωπα ενορχηστρωμένη από το φάντασμα της αδύνατης Αγάπης. Ίσως γιατί «όποιος δεν γεμίζει τον κόσμο του με φαντάσματα, μένει μονάχος». Και γιατί οι λυγμοί είναι η καλύτερη μουσική για τους άδοξους έρωτες.
Σκηνοθεσία – Σκηνογραφία: Γιάννης Σκουρλέτης
Μουσική: Κώστας Δαλακούρας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη
Δόνια Ροζίτα/Σαν περάσουν πέντε χρόνια
του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα
Η «Δόνια Ροζίτα» και το υπερρεαλιστικό «παραμύθι του χρόνου»: «Σαν περάσουν πέντε χρόνια» μιλούν ακριβώς για τον έρωτα και το χρόνο. Και μ΄ένα περίεργο τρόπο τα δύο αυτά έργα συνομιλούν. Στο κέντρο της δράσης τους, μια γυναίκα και αντίστοιχα ένας άντρας, που έχουν αποφασίσει να περιμένουν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, τον έρωτα. Όμως ο έρωτας- όπως και ο χρόνος -δεν περιμένουν...
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
Δραματουργική επεξεργασία- Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά-κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Παίζουν(αλφαβητικά): Βίκυ Βολιώτη, Κλέων Γρηγοριάδης, Γιάννης Κότσιφας, Κατερίνα Λυπηρίδου, Αινείας Τσαμάτης και άλλοι.
ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ | ΦΡΥΝΙΧΟΥ
Οι φανταστικές περιπέτειες του Βαρώνου Μυνχάουζεν
Η Άνδρη Θεοδότου, μετά τις παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης:«Το Φάντασμα του Κάντερβιλ», «Χανς Κρίστιαν Άντερσεν - μια Ζωή σαν Παραμύθι», «Πινόκιο», «Αλαντίν» και «Ο Μολυβένιος Στρατιώτης», υπογράφει και φέτος την καινούργια θεατρική διασκευή που βασίζεται στο διάσημο βιβλίο του ποιητή Gottfried August Bürger, εμπνευσμένο από την αρχική αγγλική έκδοση του 1785 του Rudolf Erich Raspe.
Θεατρική διασκευή: Άνδρη Θεοδότου
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Δεγαΐτης
Σκηνικά – Κοστούμια: Πάρις Μέξης
Παίζουν: Μενέλαος Χαζαράκης, Δημοσθένης Φίλιππας, Ορέστης Καρύδας, Αυγουστίνος Κούμουλος, Κωνσταντίνος Ευστρατίου, Δώρα Xουρσανίδου και Χρυσαλένα Χριστοπούλου.
ΕΦΗΒΙΚΗ ΣΚΗΝΗ | αποκλειστικά σε χώρους ΣΧΟΛΕΙΩΝ
ART-VOLUTION ή «Γιατί η Τέχνη είναι επανάσταση»
Για μαθητές Γυμνασίου - Λυκείου (11-18 ετών). Μια παράσταση για την ευεργετική επίδραση της Τέχνης στη ζωή των εφήβων . Σκηνοθεσία: Κωστής Καπελώνης
ΕΦΗΒΙΚΗ ΣΚΗΝΗ | ΥΠΟΓΕΙΟ
Me lene Sandra
Θέμα του νέου εφηβικού έργου που αποτελεί παραγγελία του Θέατρο Τέχνης, είναι οι κίνδυνοι που κρύβoυν οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης. Κίνδυνοι στους οποίους μπορεί να εκτεθεί ο καθένας από εμάς «χωρίς καν να βγει από το δωμάτιό του».
Το έργο είναι εμπνευσμένο από αληθινές ιστορίες εφήβων που δέχτηκαν άγριο cyber-bullying, (Amanda Todd, Rehtaeh Parsons,Phoebe Prince…)Στόχος της παράστασης είναι να κάνει εφήβους και ενήλικεςχρήστες να συνειδητοποιήσουν, ότι εκτίθενται πολύ περισσότερο απ΄όσο φαντάζονται στον κυβερνοχώρο. Οτιδήποτε ανεβάζουμε στο διαδίκτυο (σχόλια, φωτογραφίες, βίντεο) δεν μπορεί ποτέ πραγματικά να σβηστεί και ενδέχεται πάντα να χρησιμοποιηθεί σε ανύποπτο χρόνο, με οποιοδήποτε τρόπο, από άγνωστους σ΄εμάς ανθρώπους.
Κείμενο-σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου(σε συνεργασία με τη Μαριάννα Κάλμπαρη) Σκηνικά -κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Παίζουν(αλφαβητικά): Αριάδνη Καβαλιέρου, Μαριλένα Μόσχου, Εύα Οικονόμου-Βαμβακά, Ευθύμης Χαλκίδης και άλλοι.
σχόλια