"Βοήθα Χριστέ και Παναγιά, ένα θεριό με πνίγει..."
- Ε, ρε γλέντια και ξεφαντώματα!...
- Γεια σου, μπαμπάκο!...
- Γεια σου, ξυπόλητη οικογένεια... Ώπα! Ώπα!
"Ο Σωτήρης Σπαθάρης γράφει στ' απομνημονεύματά του ότι το πρώτο πράγμα που ζητούσαν, πριν τον κλείσουν για παράσταση στην επαρχία, ήταν: «Έχεις καλό αμανετζή;». Γιατί τότε η μουσική δεν περιοριζόταν σε μια ηχογραφημένη στροφή ή σε λίγες μουσικές φράσεις. Ήταν ολόκληρα τραγούδια και χοροί, τοποθετημένα αριστοτεχνικά καίρια μέσα στην πλοκή της παράστασης.
Αποκορύφωμα ο αμανές-ραστ του Μεγαλέξαντρου, που τραγουδά ο ήρωας μέσα στο στόμα του θεριού, για να επικαλεστεί (με βυζαντινή επισημότητα, στον κατεξοχήν ελληνικό στίχο, τον ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο) τη θεϊκή βοήθεια: «Βοήθα Χριστέ και Παναγιά, ένα θεριό με πνίγει...».
Βλ. instruments-museum.gr. Λ. Λιάβας, Οι μουσικές του μπερντέ. 'Ηχοι και τραγούδια στο λαϊκό Θέατρο Σκιών.
σχόλια